24 stundir - 14.06.2008, Síða 46

46 LAUGARDAGUR 14. JÚNÍ 2008 24stundir
„Ég vissi allan tímann að ég var
kannski ekki besti knattspyrnu-
maður í heimi, langt því frá. En ég
tel að ég hafi notað þá hæfileika
sem ég hef mjög vel og þess vegna
náð þeim árangri sem ég hef náð,“
segir Helgi Sigurðsson, atvinnu-
maður í knattspyrnu til fjölda ára
og besti leikmaður Landsbanka-
deildarinnar í fyrra. „Fótboltinn
hefur og mun alltaf skipa stóran
sess í lífi mínu. Ég er mjög ánægð-
ur með þennan starfsferil og tel að
það séu forréttindi að hafa fengið
að starfa við það sem mér finnst
hvað skemmtilegast,“ bætir hann
við.
Blaðamaður situr með Helga í
Valsheimilinu á Hlíðarenda, með
leik Þjóðverja og Króata á Evrópu-
mótinu í forgrunni. „Út frá byrj-
uninni á mótinu að dæma held ég
að Hollendingarnir séu líklegastir
til að fara alla leið,“ segir Helgi,
sem kippir sér þó lítið upp við leik-
inn og veitir blaðamanni óskipta
athygli. Sjálfur heldur hann með
Grikkjum á mótinu, af skiljanleg-
um ástæðum kannski.
Verður tómlegt án fótboltans
„Ég á ekki mörg ár eftir í bolt-
anum. Ég myndi halda að það væri
allavega þetta og næsta tímabil.
Eftir það sé ég til. Ég vil ekki hætta
of snemma því þá á ég líklega eftir
að sakna þess að spila. Fótboltinn
hefur gefið mér mikið, enda hef ég
verið í þessu nánast daglega frá því
að ég var fimm ára. Það verður
örugglega hálftómlegt að leggja
skóna á hilluna þannig að maður
reynir að hanga eins lengi og mað-
ur getur, svo framarlega sem mað-
ur getur eitthvað í þessu og sleppur
við meiðsli,“ segir Helgi.
Árið 2006 sneri hann heim úr at-
vinnumennskunni, eftir 12 ára
dvöl. Hann er 33 ára og er búinn að
koma sér vel fyrir í Grafarholtinu
með eiginkonu sinni og tveimur
dætrum. Auk þess að skora mörk
fyrir Íslandsmeistara Vals starfar
Helgi í þjónustuveri Landsbankans
í hálfu starfi og þá var hann að
ljúka sínu fyrsta ári í viðskiptafræði
í Háskólanum í Reykjavík.
„Þegar ég var í atvinnumennsk-
unni hugsaði ég að ég myndi senni-
lega aldrei nenna að fara í skóla,
enda var það mín versta martröð
að þurfa að læra undir próf. En ég
áttaði mig á því að til þess að kom-
ast eitthvað áfram í atvinnulífinu
þyrfti ég að hafa góða menntun og
ákvað því að drífa mig í nám. Ég sé
alls ekki eftir því og mér líkar vel í
HR,“ segir Helgi, sem hefur áhuga
á að starfa í viðskiptalífinu eftir að
takkaskórnir fara upp á hillu.
Fjölin fundin í Noregi
Helgi hélt utan árið 1994 og
varði fyrstu þremur árunum í
Þýskalandi þar sem hann lærði
tökin í bransanum. Árið 1997 gekk
hann til liðs við Stabæk í Noregi og
var fljótur að finna fjölina. Helgi
skoraði 26 mörk í 52 deildarleikj-
um og er af mörgum stuðnings-
mönnum liðsins talinn einn af
þeim bestu sem þar hafa leikið. Í
kjölfarið kom óvæntur áhugi á
starfskröftum hans úr suðri.
„Mér hafði gengið allt í haginn
tímabilið 1998 og var alltaf að væla
í umboðsmanninum mínum hvort
heims, en hann á mikið af eignum
og er stórt nafn í Grikklandi. Þegar
hann keyrði um stöðvaði lögreglan
umferðina svo að hann kæmist
leiðar sinnar. Hann kom oft á þyrlu
inn á æfingasvæðið og tók í hend-
urnar á okkur leikmönnunum.
Þetta var eins og í bíómynd. Þegar
ég fór sagði hann við mig að ég
gæti alltaf haft samband ef eitthvað
bjátaði á,“ segir Helgi.
Hann segir tímann með Pa-
nathinaikos tvímælalaust hafa ver-
ið hápunkt ferilsins. „Ég átti aldrei
von á því að fá að spila í Meist-
aradeildinni eða með svona stóru
liði. Að vakna alltaf upp við sólina
þar sem nánast undantekningar-
laust var gott veður, geta verið með
fjölskyldunni á ströndinni og æft á
kvöldin. Þetta var frábært líf,“ segir
Helgi.
„Stærstu mistök mín á ferlinum
voru kannski að klára ekki síðasta
árið með þeim. Þó að ég sjái ekki
eftir mörgu er það kannski það
sem ég sé mest eftir. En á þeim tíma
var ég ungur og vildi spila meira en
ég sá fram á að ég myndi gera í
Grikklandi.“ Leiðin lá því til Lyn í
Noregi og eftir tvö ár í þeirra röð-
um hélt hann til danska liðsins
AGF.
Erfiður skilnaður við Fram
Þegar Helgi flutti heim var hann
að ljúka samningi sínum við AGF.
„Ég var kominn með nettan leiða
þarna úti og langaði að fara að
flytja heim. Konan mín var búin
með námið sitt og auk þess vildum
við fara að koma eldri stelpunni í
skóla hér heima, enda verður erf-
iðara að koma krökkunum heim
eftir því sem þau eldast. Við
ákváðum því að skella okkur heim.
Auðvitað voru það mikil viðbrigði
og þegar það er hvað mest að gera
hérna heima hugsar maður stund-
um um hvað það var gott líf að
vera úti í atvinnumennskunni. En
þetta er bara nýr hluti af lífinu og
það hefur gengið vel að aðlagast
honum,“ segir Helgi.
Það vakti athygli að þegar hann
kom heim ákvað hann að ganga til
liðs við Fram, sem þá lék í fyrstu
deildinni. Enn meiri athygli vakti
viðskilnaður hans við Safamýrar-
liðið. Eftir að hafa átt stóran þátt í
að koma þeim upp í efstu deild
vildi Helgi burt á meðan forsvars-
menn Fram vildu halda honum.
Sló í brýnu þeirra á milli.
„Ég vildi fara vegna þess að mig
langaði til þess að reyna að vinna
Íslandsmeistaratitilinn áður en ég
hætti. Þetta varð miklu harðara en
ég átti von á og mjög erfiður kafli,“
segir Helgi, sem var ekki sáttur við
framgöngu félagsins.
„Ég skil þá alveg að mörgu leyti.
Þeir reyndu allt til þess að halda í
mig og ég kunni að meta það. En
mér fannst ég eiga það skilið, eftir
að hafa staðið mig fyrir þá, að fá að
fara fyrst vilji minn stóð til þess, án
þess að það yrðu of mikil leiðindi,“
segir Helgi, sem hefur þó grafið
stríðsöxina. „Það sem mestu máli
skiptir er að þetta er gleymt og
grafið í dag. Samband mitt við
Fram er allt í lagi. Ég á marga góða
félaga þar og það eru engin vanda-
mál okkar á milli í dag.“
Helgi gekk til liðs við Val og varð
Íslandsmeistari á sínu fyrsta tíma-
bili á Hlíðarenda. „Ég held að ég
hafi tekið hárrétta ákvörðun. Ég fór
í frábært lið og mér gekk mjög vel
sjálfum. Ég myndi því segja að
tímabilið í fyrra hafi verið eitt af
mínum albestu á ferlinum.“
Ómetanleg lífsreynsla
Frá því að Helgi lagði land undir
fót hefur hann leikið í Þýskalandi,
Noregi, Grikklandi og Danmörku
Hann kann því sitthvað fyrir sér í
tungumálum. „Ég tala öll tungu-
málin nema grískuna. Dönskuna
og norskuna alveg hikstalaust og ég
get talað við Þjóðverja þegar ég
hitti þá, þó að maður segi kannski
einhver orð vitlaust. Maður er betri
í þýskunni eftir tvo bjóra,“ grínast
hann.
Helgi uppskar þó meira en
tungumálakunnáttu. „Ég hef haft
það ágætt í gegnum ferilinn og allt-
af reynt að vera skynsamur í fjár-
málum. Það sem stendur samt að
sjálfsögðu upp úr er hversu mikill
skóli þetta hefur verið. Að fara út
svona ungur úr öruggu umhverfi
foreldra sinna, með tvær ferðatösk-
ur sem innihéldu ekkert annað en
föt,“ segir Helgi, sem horfir sáttur
um öxl.
„Mér finnst mér á heildina litið
hafa gengið mjög vel og þegar ég lít
til baka held ég að ég geti verið
stoltur af ferlinum,“ segir hann. Lái
honum hver sem vill.
Helgi Sigurðsson horfir sáttur um öxl
a
Það sem mestu
máli skiptir er
að þetta er
gleymt og grafið í dag.
Samband mitt við Fram
er allt í lagi.
VIÐTAL
Björn Bragi Arnarsson
bjornbragi@24stundir.is
Nýtti þá
hæfileika
sem ég hef
a
Eftir það voru
myndir af mér á
forsíðum og ég
nánast beðinn um að
yfirgefa Grikkland
það væru ekki einhver stærri lið að
fylgjast með mér, en það virtist
aldrei vera neitt í gangi. Svo hringir
hann einn daginn og segir mér að
Panathinaikos frá Grikklandi sé
komið í viðræður við Stabæk um
að fá mig. Ég var mjög spenntur
fyrir því, þótt ég vissi lítið um liðið.
Bæði vegna þess að þetta er stórt lið
með mikla sögu og eins vegna þess
að ég hef alltaf haft áhuga á því að
fara ótroðnar slóðir og kynnast
nýjum löndum og menningu,“ seg-
ir Helgi, en kveðst ekki hafa órað
fyrir því hvílíkt ævintýri dvölin
hans þar ætti eftir að verða.
Guðir og skúrkar í Grikklandi
Helgi var fljótur að stimpla sig
inn hjá Panathinaikos, en hann átti
draumainnkomu í sínum fyrsta
leik. Kom inn á þegar stundarfjórð-
ungur var eftir af bikarleik á útivelli
og skoraði tvö mörk. „Þegar ég
skoraði fyrra markið þustu stuðn-
ingsmenn okkar inn á völlinn. Ég
hélt að þetta væru aðdáendur hins
liðsins og varð svo hræddur að ég
hljóp beint inn í búningsklefa, því
ég hélt að þeir ætluðu í mig,“ segir
Helgi.
Eftir leikinn var liðsrútan grýtt
af reiðum stuðningsmönnum mót-
herjans. „Við lágum á gólfinu á
rútunni og ég man að ég hugsaði:
„Hvert er ég eiginlega kominn?“ En
komst fljótt að því að þetta var bara
daglegt brauð í Grikklandi. Fót-
boltinn er trúarbrögð hjá Grikkj-
um og þegar vel gengur er maður
besti knattspyrnumaður í heimi, en
þegar illa gengur er þessu þver-
öfugt farið,“ segir Helgi, sem átti
ekki alltaf sjö dagana sæla.
„Ég man sérstaklega eftir því
þegar við spiluðum við Deportivo í
Evrópukeppninni. Við höfðum
tapað útileiknum 4-2 og vorum 1-0
yfir á heimavelli. Þurftum því að-
eins eitt mark til þess að komast
áfram. Það voru 20 mínútur eftir
þegar ég kom inn á. Við fengum
hornspyrnu og úr henni fékk ég
dauðafæri, en fékk boltann í legg-
inn og skaut yfir fyrir opnu marki.
Eftir það voru myndir af mér á for-
síðum og ég nánast beðinn um að
yfirgefa Grikkland,“ segir Helgi og
hlær. „Maður lét ekki sjá sig mikið
úti næstu tvo þrjá daga eftir það.“
Eins og í bíómynd
Helgi segir lífið í Grikklandi hafa
verið draumi líkast og að fjölskyld-
unni hafi liðið afar vel þar. Hann á
ófáar skemmtilegar sögur frá tíma
sínum með Panathinaikos, en einn
af eftirminnilegri karakterunum
þar var eigandi félagsins.
„Þetta er einn af ríkari mönnum
24stundir/RAX