Eintak - 03.03.1994, Blaðsíða 4

Fimmtudagurinn 24• febrúar
Ég held aö stjórnin springi ekki. Ég hitti
Össur niður í bæ. Hann reyndi aö tá upp
úr mér hvaö Davíð væri að hugsa og
romsaði út úr mér einhverri romsu um
hvernig Davíö væri aö spila á bænda-
flokkinn í þingflokknum. Eins og ég hafi
hugmynd um hvaö Davíö er aö hugsa.
Hann hefur ekki talaö viö mig 38 daga.
Og 20 tímum betur. En Össur virtist feg-
inn aö Davíð ætlaöi ekki aö springa enda
nýsestur í ráöherrastól og fólk næstum
farið aö taka mark á honum. Hann virö-
ist því óttast Davíð meira en Jón og þaö
bendir til aö kratarnir ætli ekki að
sprengja.
Föstudagurinn 2§. febrúar
Ég held aö stjórnin springi. Ég fór í
Vesturbæjarlaugina og þar sat Jón i
pottinum með sitt púkalegasta glott og
talaði viö einhverja menn. Ég lagðist á
bekk stuttu frá pottinum, þóttist vera I
sólbaði en gafst upp eftir þrjár mínútur.
Paö var svo helvíti kalt. Reyndi þá aö
hlera hálfur í kafi frá laugarbarminum en
Jón sá mig. Synti 200 metrana og fór í
sturtu.
Laugardagurinn 26. febrúar
Ég heid að stjórnin springi ekki. Ég hitti
Kjartan I Valhöll og hann sagöist halda
aö stjórnin springi ekki. Davíð talar
stundum viö Kjartan. Hann hlýtur aö vita
þetta. Fór á kaffihús og hélt því fram að
stjórnin mundi ekki springa. Vissi alveg
ástæðuna og fór því fljótt heim.
Sunnudagurinn 2/. febrúar
Ég held að stjórnin springi. Sá Egil
Jénsson í sjónvarpinu eldrauðan í fram-
an og með útblásinn skrokk. Ef hann
heldur á fjöreggi ríkisstjórnarinnar þá
springur hún með honum einn daginn.
Eins og Egill talar þessa dagana er lík-
legast aö þaö veröi úr monti.
Mánudagurinn 28. febrúar
Stjórnin springur ekki. Jón Baldvin
sagöi þaö í ellefu fréttunum eftir aö hafa
sagt þaö rétt fyrir átta að stjórnin mundi
ekki sþringa. Eg varö guðslifandi feginn.
Ekki vegna þess aö mér sé ekki sama
um kratana og löngu búinn aö sætta
mig við aö Davíð ætlar í stjórn meö
Halldóri. Heldur vegna þess aö úr því
aö Jón haföi ekki hugmynd um hvort
stjórnin springi eöa springi ekki þá var
ég ekki sá eini sem hef verið ruglaður
undanfarna daga.
Þriðjudagurinn 1. mars
Dreymdi að ég hefði sótt um Seðla-
bankastöðuna. Sat á stól fyrir framan
bankaráöiö og beiö eftir því aö banka-
ráðsmennirnir greiddu atkvæöi um mig.
Frammarinn kaus Steingrím. Allaballinn
kaus Ólaf Ragnar til aö losna við hann.
Kratinn kaus sjálfan sig. Ég var í svita-
kófi þegar kom aö sjálfstæðismönnun-
um og vaknaöi viö að þeir kusu Stein-
grím. Ég verö að ná tali af Davíð. Mér
líöur eins og hann treysti mér ekki leng-
ur.
Miðvikudagurinn 2. mars
Hugsaði um drauminn frá því nóttunni
áöur. Kannski ætti ég aö sækja um
Seðlabankann til aö láta á það reyna
hvaö Davíð finnist um mig. Hvort hann
geti fengið sig til þess aö taka Stein-
grím fram yfir mig eins og hann hefur
talað um hann. Kallaö hann hættuleg-
asta fjárglæframann íslands og allt. Hitti
Björn Bjarna og sgurði hann hvaöa
sjens ég heföi í bankanum. Hann hló.
Og þegar Björn hlær þá er eitthvað mjög
fyndiö.
fiiN
spretta
© Kristilegar kaffistofur © Georg Guðni gerir það gott í Svíþjóð © ísis varð að íris
© Nýr kynningarfulltrúi hjá Tryggingastofnun
I ý kaffi-
hús
I halda áfram að
spretta upp í bænum
og að sögn aðstand-
enda þeirra ganga þau vel. í
næsta mánuði hyggst Vegurinn,
kristilegt samfélag I Kópavogi,
leita fanga á þessum markaði og
er að innrétta húsnæði fyrir ofan
verslunina Blóm og ávexti við Ftafn-
arstræti. Kaffihúsið verður opið fyrir
almenning en um helgar verður lok-
að snemma og húsnæðið opið
unglingum og vandalausum
og þeim kynntur boðskapur
frelsarans. Þeir sem fíluðu
krossasýninguna á Mokka um jól-
in fá nú tækifæri til að drekka
kaffi með Kristi árið um kring...
EORG GUÐNI myndlistar-
maður sýnir um þessar
mundir í Galleri Lars
Bohman í Stokkhólmi en það er eitt
virtasta galleríið þar í borg. Lista-
maðurinn hefur þegar selt sex
myndir af sýningunni og einn kaup-
endanna er Listasafnið
ÍMalmö. Nýlega keypti
Moderna Museet í
Stokkhólmi sjö myndir
eftir Georg Guðna úr
einkasafni svo lausnin
á sölutregðu á mynd-
list á íslandi virðist
vera útflutningsleiðin
margumrædda...
jm-
I
síðasta eintaki var
leiðinleg villa í skrifum
Guðmundar Andra
Enn sker
Stöð 2 niður
og nú imbana og kokkinn
Enn eru breytingar fyrirhugaðar á
rekstri Stöðvar 2 og er um það bil 4
prósenta hækkun fyrirhuguð á af-
notagjaldi stöðvarinnar. Viðskipta-
vinir greiða nú 3190 krónur en hún
verður von bráðar orðin um 127
krónum hærri.
Auk þess verður útsendingum
fækkað um 20 klukkustundir á
viku. Nú í fyrstu viku marsmánað-
ar heldur Stöð 2 uppi útsendingum
í um það bil 83 klukkustundir svo
búast má við að þeim fækki niður í
um það bil 63 klukkustundir. Inn-
lend dagskrárgerð verður fyrir
barðinu á sparnaðinum og verður
niðurskurðarhnífnum nú
brugðið á háls Sigurðar Hall
og Imbakassa-manna. Að-
standendur Imbakassans
gerðu þó samning við stöðina
til vors um vikulega þætti.
Þeir eru sendir út á laugar-
dögum, eru hálftíma langir
og endurteknir á sunnudög-
um. Sigurður er með þátt-
inn Matreiðslumeistarinn í
rúman hálftíma á mánu-
dögum. Ekki hefur mikil
áhersla verið lögð á inn-
lenda dagskrárgerð á Stöð
2 svo ekki er laust við að
muni um þessa tvo þætti.
Af þeim föstu þáttum
sem þá eru eftir er þátt-
ur Eiríks Jónssonar,
Popp og kók, Falleg
húð og frískleg, frétta-
þátturinn Á slaginu,
barnaþátturinn Með
afa, líkamsræktar-
þáttur og svo ýmsir
þættir á vegum
íþróttadeildarinnar.
Thorssonar um Dag
SlGURÐARSON. Þar
nefndi Guðmundur
Andri til sögunar
Freyju, Maríu og
l’sis, egypsku jarð-
argyðjuna. fsis
breyttist hins veg-
ar í Irisi og missti
þar með guðdóm-
inn...
UNDARLEQ
VERÖLD
HILMARS
ARNAR
Æk uc
Æm fu
^^ríl
uglýst var staða kynningar-
^fulltrúa í Tiyggingastofnun
ríkisins fyrir skömmu og hafa
nú tvær konur verið ráðnar. Það eru
þær SVANA JÓNSDÓTTIR sem
lærði almannatengsl í Bandaríkjun-
um og Ingibjörg Stefáns-
DÓTTIR sem nam hagnýta fjölmiðl-
un við Háskóla íslands. Heyrst hef-
ur að umsækjendur hafi verið á ní-
unda tug og þar af einhverjir sem
sagt var upp á fréttastofu Stöðvar
2...
Afgreiðslan á Freud og
lúabragð Lórenu Bobbitt
í árdaga mannkyns þegar ég var
ungur lagði maður ýmislegt á sig til
þess að hafa fyrir lífinu og mesta
fjörið var að kafa ofan í ýmiss kon-
ar leyndardóma. Ég og vinur minn
tókum períódur í margs konar pæ-
lingum og sú sem ég minnist með
einna mestri hlýju var sú freudíska.
Við lásum öndvegisritið „Um sál-
greiningu" upp til agna og tókum
til við að kanna sálardjúpin. Næst
festum við kaup á bók Freud um
tengsl brandara við dulvitundina
(líklega, segir mér freudískt innsæi,
í þeirri von að þar væru góðir
dónabrandarar), en þó hún sé ör-
ugglega jafnleiðinlegasta bók sem
ég hef lesið var ekki gefist upp held-
ur önglað saman fyrir
Magnús
vill afnerta
hvalkjötinu
Tímaritið Núllið, sem gefið er út
af Máli og menningu hefúr vakið
athygli fyrir að fara ekki troðnar
slóðir í útlitshönnun. Það á jafnt
við umgjörðina um efni blaðsins
svo og auglýsingarnar sem eru
margar ansi nýstárlegar. Marga les-
endur blaðsins rak í rogastans þeg-
ar þeir flettu nýjasta tölublaðinu en
þar er heilsíðu mynd af Magnúsi
Skarphéðinssyni talsmanni
hvalavina, og texti með stórum
stöfum sem segir: „Ég hefði ekki
trúað því að hvalkjöt væri svona
NAFNSPJALD VIKUNNAR
Þeir sem hafa faríð i bió i Regnboganum þekkja þann
sem er eigandi nafnspjalds vikunnar að þessu sinni.
Halldór Ómar Sigurðsson heitir maðurinn og hefur
verið yfirdyravörður Regnbogans i mörg ér og meðal
annars fylgt bióinu i gegnum eigendaskipti. Starfs-
heiti Halldórs hefur reyndar breyst örlítið siðan nafn-
spjaldið var gert því núorðið er hann titlaður yfirmót-
tökustjóri. Þegar maður kemur i Regnbogann tekur
Halldór 3 móti manni í dyrunum og rifur ábúðarfullur
af aðgangsmiðanum. Hann er ávallt vel til fara; einkennisbúinn, i
dökkbláum jakkafötum með gylltum borðum, i hvitri skyrtu og með svart bindi. í
jakkaboðungnum er Halldór síðan með spjald þar sem nafn hans og titill eru letruð með gylttum
stöfum á svörtum grunni.
gott fyrr en ég prófaði
það sjálfur.“ Við textann er stjarna
sem vísar til lítillar neðanmáls-
greinar en þar stendur; Jón Jónsson
eftir ánægjulega máltíð á Þremur
frökkum. Magnús sagði í samtali
við EINTAK að sig hefði rekið í roga-
stans þegar hann sá auglýsinguna
og sér þyki þetta ósmekklegt, íaust
við að vera fyndið og högg undir
beltisstað. Hann vissi ekki hvort
hugmyndin af auglýsingunni væri
komin frá veitingastaðnum eða að-
standendum tímaritsins en þau orð
sem honum séu þarna lögð í munn
hafi ekki verið borin undir hann né
notkun myndarinnar. „Ég er búin
að ræða við lögfræðinga mína,“
segir Magnús, „og þeir segja að það
sé ekki vafi á því að þetta sé brot á
lögum. Mér er annt um málfrelsið í
landinu og er því enn að hugsa
hvað ég geri, en eins og staðan er í
dag tel ég 80 prósent líkur á að ég
fari í mál við blaðið“ ©
g a m 1 a
1 mannsins
sem fékkst í
ódýrri vasa-
brotsútgáfu í
bókaverslun
Snæbjarnar.
Þá fór þetta
fyrst að verða
gaman: æsi-
spennandi
læknasögur af
baráttu Sig-
mundar við und-
irdjúpin, slöng-
urnar hennar
Önnu O. og svo
auðvitað úlfamað-
urinn. Þetta var
annar úlfamaður
en sá sem Oliver
Reed lék í Hafnar-
bíó, ójá, sögðum við vini okkar sem
var orðinn forvitinn um öll þessi
orð eins og „reðurtákn" og „fóts-
áraduld" (hann spilaði á gítar og
var í íþróttum og við grenjuðum af
hlátri yfir því hvað hann tók til sín
og hvað ekki) og síðan sögðum við
honum söguna af einu svæsnasta
keisi Freud sem hafði í frum-
bernsku komið að foreldrum sín-
um í tiltekinni samfarastellingu og
breyttist í hinn ægitjúllaða úlfa-
mann fyrir vikið. Nokkrum dögum
síðar dró hann okkur inn á klósett í
frímínútum og sýndi okkur tímarit
sem hét Acrobatsex, ef ég man rétt,
og sagði iss hvernig haldiði að hann
hefði orðið ef hann hefði séð þau
gera svona...
Þótt fúrðulegt megi virðast varð
þetta til þess að við misstum trúna
á mannkyninu en ekki Freud og
eftir þetta voru sálgreiningarhug-
tökin ekki höfð í jafn miklum
flimtingum. Á laun sálgreindum
við hvorn annan í gríð og erg og
reyndum að grafa upp eins margar
duldir og mögulegt var svo við gæt-
um losað okkur við þær hið snar-
asta því við vorum hundleiðir á að
vera komplíseruð ungmenni.
Draumadagbækurnar voru lifandi
og fullar af skemmtilegum táknum
og ekki leið sá dagur að við fundum
ekki einhverja stórkostlega skýr-
ingu á ýmsum meginþáttum per-
sónugerðar okkar. Allt þangað til
að okkur rak í rogastans. Ég hafði
fundið innra með mér flest það sem
getur misfarist í mannlegu sálarlífi,
en þegar kom að því að kafa ofan í
geldingaróttann og ræsta hann út
var allt stopp. Geldingarótti, bíddu
aðeins, sagði ég, jú ég man þegar ég
var ellefu ára og stelpa sem hét Em-
elía sparkaði í punginn á mér í fót-
boltaleik og ég fór alveg í keng. Og
fannstu ekki fyrir óttanum og ang-
istinni, spurði vinur minn. Nei,
þeta var hálffáránlegt vegna þess að
hún var stelpa, sagði ég og reyndi
allt hvað ég gat að grafa eitthvað
upp, jú, og svo var ég held ég hálf-
skotinn í henni. Það er masókism-
inn, við erum búnir að afgreiða
það, sagði vinur minn önugur, en
sama hvað við reyndum, ekkert
vildi upp og út.
En dulvitundin lætur ekki að sér
hæða, — mörgum árum síðar fatt-
aði ég lausnina í einni svipan:
Freud var gyðingur í Vínarborg og
nær allir hans sjúklingar komu úr
gyðinglegu umhverfi. Og hvað er
það sem sveinbörn gyðinga eiga
sameiginlegt? Jú, rétt í þann mund
sem þau eru farin að njóta þess að
vera kominn í heiminn (mig minn-
ir að fæðingartrámað sé frá Adler
en ekki Freud) kemur einhver karl
og sker framan af typpinu á þeim...
Lógísk niðurstaða fyrir dulvitund-
ina: Geldingarótti. Á þessum tíma
var vinur minn búinn að parkera
Freud fyrir aðra tvo gyðingadrengi,
þá Marx og Trotskíj og hafði eng-
an áhuga á því hvort að umskornir
væru reknir áfram af einhverjum
óræðum innri öflum sem þeir
óumskornu slyppu við. Ég hug-
leiddi um tíma að leggja stund á
sálarfræði eða geðlækningar og
frelsa hinn óumskorna hluta karl-
manna við þennan ótta sem var
alltaf verið að troða upp á þá, sér-
staklega eftir að femínistar tóku
hugtakið upp á sína arma, en ákvað
svo að ég nennti hvorki að leggja
stund á statistík eða líffærafræði og
að það sem menn vissu ekki gæti
ekki skaðað þá.
En þá kom Lórena Bobbít til
skjalanna og öll dagblöð hins vest-
ræna heims tóku við sér. meira að
segja Mogginn og DV. Ég fletti í úr-
klippusafninu og fann að minnsta
kosti 20 eldri tilfelli sams konar lík-
amsmeiðinga. Hvað hafði Lórena
sem hinar höfðu ekki, hvað hafði
John sem hinir höfðu ekki (jú það
tókst að græða typpið á hann að
nýju sem hafði ekki tekist í flestum
hinum tilfellunum) og hvernig stóð
á því að karlmenn af öllum stærð-
um og gerðum fóru að finna fyrir
hinum áður goðsögulega geldinga-
rótta? Meira í næsta EINTAKI.
4
FIMMTUDAGUR 3. MARS 1994