Eintak - 03.03.1994, Blaðsíða 21

Hverfið eru átthagar Reykvíkingsins; ættland hans og fósturrnold eða -malbik. Hverfafélögin eru komin og
átthagafélögin eru innan nokkurra ættliða. Síðan koma sérhagsmunirnir og hverfapórftíkusarnir; Mattar Bjarna
Hlíðanna og Breiðholtsins. En þótt þetta sé ekki enn orðið, er þjóðerniskenndin sest að í hverfunum.
Eins og sjá má af frásögn þeirra flölmörgu Reykvíkinga sem lýsa hverlinu sínu á næstu síðum.
HLÍÐARNAR
Ingvi Hralh Jónsson
Rótfastur í
Hlíðunum og
ætlar hvergi
„Ég er búinn að búa í Hlíðunum
bókstaflega allt mitt líf,“ segir Vals-
arinn og fréttastjóri Stöðvar 2,
Ingvi Hrafn Jónsson „Ég fæddist
á Guðrúnargötu 42 og flutti svo yfir
Klambratúnið fimm ára gamall,
1947, á Miklubraut. Fyrsta íbúðin
sem ég keypti var í Mávahlíð og
loks flutti ég efst í Barmahlíðina þar
sem ég er nú. Það má segja að ég
hafi búið innan eins kílómetra rad-
íus þessa rúmu hálfu öld sem ég hef
lifað. Tveir bræðra minna búa líka
enn í Hlíðunum. Sigtryggur,
yngsti bróðir minn býr í Drápuhlíð
og Óli Tynes í Hamrahlíð og það
eru ekki nema 150 metrar milli okk-
ar.“
Hvað hefur haldið þér svona lengi
í Hlíðunum?
„Ætli það séu ekki ræturnar. Þeg-
ar maður er fæddur á einhverjum
stað og þekkir kennileiti, hús og
annað slíkt heldur það fast í mann.
Svo eru Hlíðarnar eins miðsvæðis
og hægt er að hugsa sér og þetta er
afskaplega rólegt og gott hverfi. Nú
er það að yngjast upp aftur, barna-
fólkinu íjölgar eftir því sem eldra
fólkinu fækkar, þannig að maður
er að sjá nýjar kynslóðir vaxa úr
grasi."
Eru hverfi í Reykjavík að fá
sömu merkingu í huga Reykvík-
inga og sveitirnar sem þeir áttu
rœtur í hér áðurfyrr?
„Já, enda eru menn oft og I
iðulega kenndir við hverfin f
sem þeir koma úr og búa í. j
Hlíðarnar hafa þannig sér- (
staka merkingu fyrir mig því
þær eru ramminn utan um
bernsku mína og allt mitt líf. Heim-
ur æskunnar afmarkaðist af Aust-
urbæjarskólanum og Norðurmýr-
inni í vestri, Klambratúninu í
norðri, Öskjuhlíð og Nauthólsvík í
suðri og svo hinum eiginlegu Hlíð-
um. í austur var sveitin."
Hvað höfðuð þið helstfyrir stafni?
„Þetta var mjög verndað um-
hverfi enda var Miklubrautin bara
malargata og sama og engin um-
ferð um hana.
Klambratúnið var leiksvæði okk-
ar félaganna og þar lékum við okk-
ur frá morgni til kvölds árið um
kring í fótbolta, frjálsum og alls
konar íþróttum. Við höfðum
Klambratúnið fyrir okkur ásamt
krökkunum fyrir neðan Rauðarár-
stíg. Sláturhús var á Klömbrum og
þegar slátrað var sá maður það á
læknum sem rann í gegnum túnið
því hann varð blóðlitaður. Það er
ekki að undra að lækurinn var kall-
aður Svínalækur.
Við héldum líka mikið til á Vals-
svæðinu en þeir sem bjuggu í þeim
hluta Hlíðanna sem eru norðan
Miklubrautar voru aftur nær Fram-
svæðinu.
Öskjuhlíðin var útilegustaðurinn
og þangað fórum við með nesti og
nýja skó og lékum okkur í stríðs-
minjunum og urðinni. Þaðan var
svo ekki langt niður í Nauthólsvík.
Fyrir austan öskjuhlíð voru svo
bara heiðar með berjalyngi upp að
Elliðaám sem voru langt uppi í
sveit.
Ýmis leynifélög voru í Hlíðun-
um, Svarti pardusinn, Svörtu tígris-
dýrin og fleiri, en mér finnst ein-
hvern veginn í minningunni að þau
hafi verið annars staðar í hverfinu.
Við vorum voðalega friðsamir á
þessum slóðum og það hefði verið
iíkara okkur að stofna félagsskap
Hvítu englana eða eitthvað í þá átt-
ina. Ég man eftir einhverjum bar-
dögum í Öskjuhlíðinni þar sem leg-
ið var á bak við steina og fylking-
arnar ögruðu hvor annarri en
börðust ekki. Við vorum mest í
íþróttum.“
Hvernigfólk bjó í Hlíðunum?
„Fólk af öllum þjóðfélagsstigum
byggði upp Hlíðarnar; læknar,
verkamenn, verslunarmenn, iðnað-
armenn, prestar og fleiri.“
Minnisstæðir félagar?
„Einn af þeim sem ég man vel
eftir var Dagur Sigurðarson sem
INGVI HRAFN
JÓNSSON
„Ég held að úr
þessu geti ég ekki
hugsað mér að
búa í öðru borgar-
hverfi og ég held
að það hvarfli ekki
að nokkrum ífjöl-
skyldunni. “
m

an ’
■5 JJ ö
m -m ÍW S
Sjón
„Þegar ég sagði móður besta vinar
míns að ég væri aö flytja ÍBreiðholt-
ið jesúsaði hún mig íbak og fyrir."
~wt> *» »*
•m
yr 0' • m «8
V mim *
nú er nýlátinn. Hann var strax sem
unglingur afskaplega ábúðarmikill,
ákveðinn í fasi og rnikil ferð á hon-
um. Við bárum óttablandna virð-
ingu fyrir honum. Hann fór sínar
eigin leiðir eins og hann gerði alla
tíð síðan. Einn aðalfótboltagarpur-
inn var Björn Theódórsson hjá
Flugleiðum, Friðrik Sophusson
var þarna, Pétur Sveinbjarnarson
Valsari og sömuleiðis Ingimundur
Sveinsson, arkitekt, sem teiknaði
Perluna, svo einhverjir séu nefndir.
Maður hittir alla þessa gömlu fé-
laga á handbolta- og fótboitaleikj-
um með Val, samkenndin úr Hlíð-
unum tengir okkur.“
Gœtirðu hugsað þér að búa í öðru
hverft?
„Nei, ég held að úr þessu geti ég
ekki hugsað mér að búa í öðru
borgarhverfi og ég held að það
hvarfli ekki að nokkrum í fjölskyld-
unni.“
EFRA
BREIÐHOLT
Sjón
Gólanhæðir
Skáldið Sjón flutti tíu ára gamall
af Kleppsveginum í stærstu blokk
landsins, Asparfell í Feliahverfi, og
bjó þar í níu ár.
„Þegar ég sagði móður besta vin-
ar míns að ég væri að flytja í Breið-
holtið jesúsaði hún mig í bak og
fyrir.
Hverfið hafði orð á sér fyrir að
vera mikil Gómorra, það var upp-
nefnt Gólanhæðir og samkvæmt
sögunum áttu byssubrjálaðir menn
að ganga þar berserksgang upp á
hvern dag og skjóta sér leið í gegn-
um heilu blokkirnar en þær voru
víst byggðar úr pappa eða plasti.
Breiðholtið var þannig „Trabant-
inn“ í borgarskipulaginu á meðan
Laugarnesið var „Lincolninn“.
Þrátt fyrir ólíkan uppruna og
þjóðfélagsstöðu ríkti góður andi
meðal krakkanna, ég man ekki til
þess að menn færu í blokkastríð eða
götubardaga, ætli vissan um að
öðrurn landsmönnum þótti plássið
ómögulegt hafi ekki átt þátt í að
þjappa okkur saman.
Óg svo var fljótlega sett upp fé-
lagsmiðstöð í hverfinu, Fellahellir.
Þeir sem þar störfuðu höfðu gæfu
til að bjóða þangað velkomna alla
unglinga, ekki aðeins þá sem hlupu
upp í fangið á Jesú Kristi þegar
hann opnaði faðminn fyrir börn-
unum heldur einnig hina sem
hlupu í burtu til að gera skammar-
strik.
Starfsfólk Fellahellis hvatti okkur
FIMMTUDAGUR 3. MARS 1994
21