Morgunblaðið - 26.02.2005, Blaðsíða 46

Morgunblaðið - 26.02.2005, Blaðsíða 46
46 LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Guðni FriðþjófurPálsson fæddist í Þingholti í Vest- mannaeyjum 30. september 1929. Hann lést í Heilbrigð- isstofnun í Vest- mannaeyjum 18. febrúar síðastliðinn. Foreldrar hans voru Þórsteina Jóhanns- dóttir, f. 22.1.1904, d. 23.11. 1991 og Páll Sigurgeir Jónasson, f. 8.10. 1900, d. 31.1. 1951. Börn þeirra, auk Guðna, eru: Em- il, f. 1923, d. 1983; Jóhann, f. 1924, d. 1925; Kristinn, f. 1926, d. 2000; Þórunn, f. 1928; Jón, f. 1930, d. 2004; Margrét, f. 1932; Kristín, f. 1933; Hulda, f. 1934, d. 2000; Sæ- vald, f. 1936; Hlöðver, f. 1938; Birgir, f. 1939; Þórsteina, f. 1942 og Emma, f. 1944. Hinn 3. október 1959 kvæntist Guðni Ágústu Guðmundsdóttur, frá Saltabergi í Vestmannaeyjum, f. 5.1. 1937. Foreldrar hennar voru Sigríður Haraldsdóttir frá Garðshorni, f. 29.6. 1916, d. 17.2. 1993 og Guðmundur Óskar Ólafs- son frá Arnardrangi, f. 14.6. 1914, d. 18.3. 1981. Fósturfaðir Jón Hlöðver Johnsen frá Suðurgarði í Vestmannaeyjum, f. 11.2. 1919, d. 10.7. 1997. Börn Guðna og Ágústu eru: 1) Hlöðver Sigurgeir, f. 23.2. 1957, börn hans og Ernu Andreasen, f. 5.12. 1962, eru Bjarki, f. 12.10. 1984, unnusta Rakel Gísladóttir, f. 12.8. 1983 og Ásta, f. 7.2. 1991. Sambýlis- kona Hlöðvers er Ólöf Guðmundsdótt- ir, f. 2.9. 1960, dóttir þeirra er Sigríður, f. 7.1. 1999. Synir Ólaf- ar eru Fannar, f. 12.9. 1985 og Ísak 15.7.1989. 2) Ólafur Óskar, f. 21.5. 1959. 3) Sigríður Ágústa, f. 25.9. 1960, synir hennar eru Vikt- or Smári, f. 9.3. 1984 og Ásgeir Emil, f. 15.4. 1997. 4) Viktor Frið- þjófur, f. 6.6. 1965, sambýliskona hans er Hulda Sumarliðadóttir, f. 7.1. 1971. Sonur þeirra er Guðni Friðþjófur, f. 3.3. 2003, sonur Huldu er Róbert Emil, f. 7.9. 1996. Guðni fór ungur á sjó með föður sínum, var matsveinn á Dranga- jökli og Tungufossi. Hann starf- rækti kjötvinnslu í rúm 15 ár í Vestmannaeyjum, matsveinn í mötuneyti Vinnslustöðvarinnar, Herjólfi, Vestmannaey og ýmsum öðrum bátum. Síðustu ár starfaði hann sem matsveinn á Dvalar- heimilinu Hraunbúðum í Vest- mannaeyjum. Útför Guðna fer fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir.) Kveðja frá eiginkonu. Í dag kveðjum við elskulegan föð- ur okkar. Pabbi var afskaplega ljúfur og skemmtilegur. Alltaf léttur í lund og stutt í grín og glens. Hann var eld- klár kokkur og vann alla sína ævi við eldamennsku og matreiðslu. Einnig var hann með kjötvinnslu um tíma. Það voru ófáar stundirnar sem við áttum með honum þegar hann sá um mötuneytið í Vinnslustöðinni. Þar unnu með honum nokkrar skemmtilegar konur og ekki nóg með að þar væri matreiddur frábær og fjölbreyttur hollur matur heldur einnig frábærir brandarar og sögur. Þar var mikið grín og glens. Þetta fylgdi honum alltaf, léttur og skemmtilegur vinnuandi, um borð í Herjólfi, Vestmannaey og á Hraun- búðum og hvar sem hann var með sínum félögum. Pabbi sá oft um að útbúa mat fyrir stórar veislur og um árabil kom saman heill her af Þing- holturum og vinum til að framreiða og útbúa mat í fermingarveislur í Vestmannaeyjum. Þá var oft gaman að fylgjast með Þingholtssystkinum vinna saman og sjá hvernig þetta varð allt einn leikur og allsherjar skemmtun. Pabbi var mikið fyrir músík og hlustaði mikið á gamla rokkið og big band músík. Hann spilaði ágætlega á píanó og átti skemmtara sem hann gat gleymt sér við á kvöldin og þá var oft tekin mikil sveifla og boogie woo- gie. Hann var einnig góður dansari og klár í tjútt og rokkdönsum. Hann átti það til ásamt Tótu systur sinni að sýna okkur hvernig á að dansa og tjútta. Vinir okkar systkina voru alltaf meira en velkomnir inn á heimili for- eldra okkar og horfði stundum til vandræða þar sem pabbi var svo skemmtilegur að erfitt gat verið að ná vinunum út. Þegar kom að þjóðhátíð eða áramótum og við með vini í heimsókn virtist ekkert mál fyrir pabba og mömmu að útbúa dýr- indis veislu, humarsúpu og kalkún, smá Freyjukaffi eða Royal Irish. Vinir okkar halda tryggð við foreldra okkar og heimsækja þau þó svo við séum flutt að heiman. Heilsan fór að gefa sig fyrir um fimm árum. Hann missti hæfileikann til að dansa og spila músík. Það fannst honum leitt. Síðustu dagana höfðum við setið til skiptis hjá honum á Heilsugæslu- stofnun Vestmannaeyja. Aðfaranótt 18. febrúar fengum við hringingu um að heilsu hans hefði hrakað mikið og stutt eftir. Himinninn var stjörnu- bjartur, norðurljósin dönsuðu á himninum og tunglið hékk gult yfir Eiðinu. Falleg glitský mynduðust síðan á austurhimni undir morgun. Það kom okkur ekki á óvart að sjá slíkt veðurfyrirbæri sem er afar sjaldgæft á Suðurlandinu. Það var honum til heiðurs. Eitt af hans áhugamálum var að spá í himinhvolf- ið og skýin. Hann vissi alltaf hvernig veðrið yrði næstu daga. Það var greinilegt að það var verið að und- irbúa komu hans. Daginn eftir voru litlu börnin okk- ar að tala saman um hvað það væri komið gott veður, eins og sumarið væri komið. Þau voru með það á hreinu hvers vegna. Það var vegna þess að afi var kominn upp til Guðs og fyrst þegar maður kemur þangað fær maður alltaf að ráða veðrinu. Elsku pabbi, takk fyrir dansinn, veislurnar, tónlistina og allt. Við viljum færa starfsfólki og læknum á Heilsugæslustofnuninni í Eyjum bestu þakkir fyrir frábæra umönnum í veikindum pabba okkar. Hlöðver, Ólafur, Ágústa og Viktor. Elsku tengdapabbi, nú þegar ég kveð þið með söknuði minnist ég þeirra góðu stunda sem við áttum saman Mér þótti svo gott þegar ég kom í fyrsta sinn á heimili ykkar hjóna í júní 2002. Þið tókuð mér, syni mínum og allri minni fjölskyldu opnum örm- um og fann ég strax að ég væri orðin partur af góðri fjölskyldu. Mér þótti svo gott að sjá hve stolt- ur þú varst þegar þið komuð til okkar Victors í Hafnarfjörðinn þegar Guðni Friðþjófur fæddist. Hann varð strax afastrákur og gat glatt þig svo mikið. Þegar ég flutti svo hingað til Vest- mannaeyja 2003 var svo gott að koma upp á Smáragötu til ykkar og þiggja kaffi og spjalla saman. Þið hjálpuðuð mér oft í gegnum ein- manaleikann þegar Victor var á sjó. Þó að viðkynni okkar hafi ekki ver- ið löng eru minningarnar mér mjög kærar. Ég vil þakka fyrir þann tíma sem við áttum saman og mun minnast þín með þakklæti og virðingu. Nú legg ég augun aftur, ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ, virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson.) Blessuð sé minning þín. Þín tengdadóttir Hulda Sumarliðadóttir. Minn ástkæri afi, nú ertu farinn og það er hlutur sem ég hefði helst ósk- að að aldrei myndi gerast. Ég vildi að ég væri ennþá 6 ára, sitjandi við hlið- ina á þér spilandi með þér á orgelið. Skrítið hvað minningarnar hrannast upp þegar maður getur ekki búið til fleiri með þér. Mér fannst alltaf svo æðislegt að koma í heimsókn til þín þegar þú varst að vinna sem kokkur á elliheimilinu og fá að gera hjá þér sjeik. Við eyddum fullt af tíma þar saman og þegar þú hættir fannst mér það svo skrítið, maður var svo vanur að líta við í heimsókn. Ég meira að segja hélt að allir á elliheim- ilinu myndu deyja úr hungri fyrst að þú værir ekki þarna til að elda ofaní þau. Ég leit alltaf á þig sem einhvern ofur-afa sem gæti allt og vissi allt. Alltaf endalausar sögur hjá þér hvað þú byrjaðir snemma á sjó sem ungur peyi. Rosalega er skrítið að þurfa að rifja allt þetta upp og skrifa, tekur mjög mikið á, elsku afi minn. Ég vildi að þú sætir hérna við hliðina á mér og við værum báðir að rifja upp þess- ar stundir, allar veiðiferðirnar sem við fórum niður á bryggju á rauða gamla bílnum. Svo myndum við syngja Danska lagið svona í seinasta skiptið. En það sem huggar mig er það að ég veit að þú ert á betri stað en ég. Þér mun líða mjög vel þarna, getur spilað á orgelið eins og þig lyst- ir og hlustað á bestu djasstónlistina. Nei, þér mun sko ekki leiðast. Líka fyrst að þú ert kominn þangað þá verður þú örugglega settur sem yf- irkokkur, alveg pottþétt. Eldar ofaní allt liðið. Þú verður alveg ómissandi, alveg eins og hér heima. Mér finnst ég vera heppnasti strákur í heimi, þú varst afi minn, ég gæti aldrei hætt að monta mig af því, yrði aldrei leiður á því. Þú varst alltaf svo kátur og það var aldrei neitt að. Ég mun sakna þín rosalega, elsku afi minn. En ég veit að þú kemur og vitjar mín í draum- um, lætur mig vita hvernig þér líður og hvernig allt gengur þar sem þú ert. En í hjarta mínu ertu aldrei far- inn, þú verður ávallt hjá mér, segir mér sögur um þig. Guð geymi þig og farðu vel með þig, elsku afi minn. Bjarki Hlöðversson. Alveg síðan afi fékk heilablóðfall árið 2000 fór ég að hafa miklar áhyggjur af honum. Hvernig býr maður sig undir það að missa fjöl- skyldumeðlim? Það er alltaf jafn erf- itt. Þegar ég bjó í Reykjavík og stundaði nám við Iðnskólann þar mátti ég ekki heyra heimasímann hringja, þá óttaðist ég að mamma væri að tilkynna mér að afi væri far- inn. Ég get verið feginn því að það gerðist þegar ég var fluttur heim aft- ur og ég var búinn að hitta hann meira. Samt finnst mér eftirá að ég hafi ekki verið nógu duglegur að hitta hann ef ég miða við þegar ég var yngri. Þá vorum við óaðskiljan- legir og ég var stundum kallaður skugginn hans. Alltaf þegar afi var í landi var ég límdur við hann hvert sem hann fór. Þegar hann var að kaupa inn kost fyrir bátinn sem hann var á eða þegar hann var að fara upp í gryfju með sorp úr búðinni hennar ömmu. Einu sinni þegar hann var að kaupa kost var einhver maður að grínast í honum og kallaði hann Guðna pulsu. Ég var gráti næst og sagði manninum að það væri ljótt að stríða. En ég vissi ekki betur þá, en þetta var allt í gamni gert og afi var skellihlæjandi. Á svona stundum eru góðar minningar gulls ígildi. Þar sem ég ólst upp án föður þurfti mamma að vinna mikið til að sjá fyrir okkur og þegar hún var í vinnu var ég oft hjá ömmu og afa. Hjá þeim var mitt annað heimili og ég man hve góð þau voru alltaf við mig. Ég lærði margt hjá þeim og þegar ég flutti að heiman til að stunda framhaldsnám sextán ára gamall gaf afi mér raf- magnsrakvél sem ég nota enn. Það er gott að vita af einhverjum sem hugsar um mann. Ég er viss um að þar sem afi er núna er hann að hugsa um okkur öll og honum líður vel. Það kæmi mér ekki á óvart að hann væri að spila fjöruga djasstónlist á orgelið eins og hann gerði oft fyrir mig eða jafnvel dansandi eins og honum var einum lagið með Tótu systur sinni. Ég hef oft fengið að heyra sögur af því. Þegar ég skoða myndir af mér á mínum yngri árum tek ég eftir að það var alltaf stutt í brosið. Mér fannst alltaf svo gaman að hjálpa afa. En hversu mikil hjálp er í 6 ára strák? Ekki mikil, en ég hafði nóg að gera hvort sem það var að halda á nagla eða sækja pensil og mér fannst ég vera að gera hluti sem skiptu miklu máli. Afi lét mér líða þannig en síðustu ár gat afi ekki gert mikið og treysti hann þá mikið á hjálp mína og okkar allra í kringum hann. Ég man þegar ég fékk vini mína til að hjálpa mér við að skrapa málningu af búð- inni hennar ömmu. Það var eftir að afi fékk heilablóðfallið. Hann hafði misst niður talkunnáttu og alltaf þeg- ar hann þurfti að ná sambandi við okkur sagði hann bara „halló, halló“. Ég og Bjarki getum enn hlegið að þessu og þegar hann var að kalla á litla bróður minn við aðrar aðstæður sagði hann alltaf „Smári, Bjarki, Ás- geir“ sem voru nöfn allra litlu strák- anna hans. Einnig minnist ég þess þegar afi kom í heimsókn til að segja mér og Ásgeiri hvað Victor frændi ætlaði að skíra son sinn. Ég gleymi ekki brosinu og montinu sem var á afa okkar. Hann hafði eignast barna- barn sem heitir Guðni Friðþjófur. Þessar minningar ylja. Ég man þegar ég og afi fórum í körfubolta þegar ég var lítill. Við vor- um búnir að setja upp körfu í inn- keyrslunni. Ég svaf alltaf hjá afa þegar amma var í innkaupaferð er- lendis. Það voru góðir tímar sem ég mun aldrei gleyma. Við fórum í körfubolta eftir kvöldmat ef það var gott veður og skiptumst á skotum en ég býst við að ég hafi verið frekari og tekið fleiri skot. Ég man eftir því að eldri stelpa en ég sagði við mig nokkru síðar og var hún að tala um körfuboltaleikina sem hún hafði séð okkur tvo spila; „Voðalega áttu skemmtilegan afa.“ Ég veit hver var besti afi í heimi, hann var afi minn. Viktor Smári. Elsku afi minn. Ég elska þig. Það var gaman að horfa á sjónvarpið með þér og kúra í rúminu með þér. Það var svo gott. Þú varst svo góður og skemmtilegur við mig. Það var gam- an þegar þú varst hjá mér. Mig lang- ar að hafa þig hjá mér og það er gott að þér líður vel núna hjá Guði. Ég hugsa alltaf um þig þegar ég fer að biðja með mömmu á kvöldin, Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum.) Ásgeir Emil. Dagur er að kveldi kominn í lífs- hlaupi Guðna Pálssonar mágs míns. Hann hefur látið úr höfn í síðasta skipti, nú til annarra vídda og á önn- ur mið. Guðni lést 75 ára að aldri eftir tiltölulega stutta sjúkdómslegu. Í gegnum tíðina fannst manni Guðni ekki eldast neitt, hann var allt- af eins,þótt áratugirnir liðu og árin færðust yfir. Meðan aðrir gránuðu og fúnuðu, var hann alltaf eins og unglamb, sléttur og felldur. Það hefði ekki komið á óvart að Guðni yrði hundrað ára. En svona er til- veran, ekkert er sjálfgefið í henni veröld. Í minningunni sem barn, man ég fyrst eftir Guðna sem glæsimenni, þreknum og skörulegum. Þá rekur mig minni til eitt skipti þegar systir mín Dúddý og hann voru í heimsókn í húsi foreldra minna og gauragang- urinn og ólætin í mér helst til mikil og sinnti ekki fyrirmælum um að hafa mig hægan. Þá var það að Guðni byrsti sig nokkuð hressilega við mig. Mér dauðbrá og varð hálfskelkaður við þennan jaka. Óttinn var þó óþarf- ur því þarna fór ljúfmenni hið mesta. Ungmenni seinni tíma tók hann á sál- fræðinni við svipuð tækifæri þegar gauragangurinn gekk úr hófi fram og startaði þagnarkeppni meðal krakkanna þar sem tekinn var tím- inn hver gæti þagað lengst. Guðni fór snemma til sjós, fyrst á fraktskipum til Ameríku og Evrópu. Mestan hluta starfsævi sinnar starf- aði hann sem bryti, á fraktskipum og fiskiskipum. Lengst var hann á skut- togaranum Vestmannaey og Vest- mannaeyjaferjunni Herjólfi. Þá sá hann um árabil um mötuneyti Vinnslustöðvarinnar og einnig um tíma, önnur mötuneyti fiskvinnslu- stöðva í Eyjum en mötuneyti Hraun- búða, dvalarheimili aldraðra í Eyj- um, var hans síðasti vinnustaður. Guðni stjórnaði starfsfólki sínu með ákveðni en lipurð og alltaf var stutt í grínið og galsann og fátt heilagt í þeim efnum. Um hríð upp úr 1960 starfrækti Guðni eigin kjötvinnslu og þjónustaði margar verslanir í Eyjum á þeim vettvangi. Í þann tíð ók Guðni á bláum Opel station árgerð 1950 og eitthvað, sem notaður var til út- keyrslu á afurðum og einnig til heim- ilisnota. Eitt af því sem ég gleymi aldrei, var að upplifa þá stemningu að setjast upp í Opelinn og finna ang- an af reyktu kjöti og kjötfarsi í bland við sætan vindlailm. Guðni var hófsemdarmaður á vín og tóbak. Áfengi notaði hann rétt til að sýnast og vindlareykingarnar voru svona pú út í loftið. Eftir að Guðni hætti til sjós og hóf störf í landi fékk hann betra tækifæri til að vera samvistum með fjölskyldu sinni og barnabörnum. Betri afa held ég að þau hafi ekki getað hugsað sér. Þau sem yngst eru og ófædd fá þó örugglega að heyra hvað afi var flott- ur. Guðni var áhugamaður um veður- far og var veðurglöggur eins og títt er um þá sem sækja sjóinn. Þótt hann sæi ekki lægðirnar nálgast eins og Sæmundur heitinn í Draumbæ, var hann skarpskyggn á veðrabrigði. Ekki verður skilið við Guðna að ekki sé minnst á áhuga hans á tónlist og þá sérstaklega jazzi og swingi. Oft þegar rennt var í hlað á Smáragöt- unni hjá þeim Dúddý og Guðna, tóku á móti manni þróttmiklir og breiðir hljómar sveiflunnar úr gamla Yam- aha orgelinu, Þá var minn maður í essinu sínu. Snyrtimennska var Guðna eðlis- læg. Hvort sem það var í kringum matseldina, heimilið, bílinn eða hann sjálfan, allt var fágað og flott. Það var undravert að sjá hann vinna við GUÐNI FRIÐÞJÓFUR PÁLSSON Ég fel í forsjá þína, Guð faðir, sálu mína, því nú er komin nótt. Um ljósið lát mig dreyma og ljúfa engla geyma öll börnin þín, svo blundi rótt. (Matthías Jochumsson.) Kveðja Róbert Emil og Guðni Friðþjófur. Elsku afi minn. Mér finnst leiðinlegt að þú ert dáinn. Það var gaman þegar þú varst hjá mér þó að þetta hafi verið stuttur tími. Ég hefði viljað hafa þig lengur hjá mér og ömmu. Ég bið Guð að geyma þig. Sigríður Hlöðversdóttir. HINSTA KVEÐJA
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.