Morgunblaðið - 18.08.2005, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. ÁGÚST 2005 31
MINNINGAR
✝ Björn Sigurðs-son bygginga-
meistari fæddist á
Tjörnum í Rangár-
vallasýslu 25. júlí
1918. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 9. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Sigurður
Sæmundsson, bóndi
og síðar skipasmið-
ur í Vestmannaeyj-
um, f. í Nikulásar-
húsi, Fljótshlíð, 16.
febrúar 1887, d. í
Reykjavík 15. júlí 1981, og Guð-
björg Björnsdóttir húsfreyja, f. á
Bryggjum í A-Landeyjum 27. maí
1887, d. 18. nóvember 1973.
Systkini Björns voru: 1) Torfhild-
ur Stefanía, húsfreyja í Reykjavík
og á Seltjarnarnesi, f. 1912, d.
1990, gift Óskari Friðbjörnssyni,
2) Þórarinn skipaeftirlitsmaður,
f. 1925, d. 1987, kvæntur Perlu
Björnsdóttur og 3) Sigurður
Björgvin, f. 1926, d. 1932.
Björn kvæntist 12. júní 1943 Jó-
hönnu Gróu Ingimundardóttur, f.
21. september 1911, d. 1993, og
bjuggu þau mest allan sinn bú-
skap í Reykjavík, þar af lengst í
Sólheimum 23. Foreldrar Jó-
september 1982. Unnusta hans er
Svala H. Magnús, f. 2. júlí 1982.
Björn fluttist með foreldrum
sínum til Vestmannaeyja í upp-
hafi 3. áratugar síðustu aldar, en
þau Sigurður og Guðbjörg bjuggu
allan sinn búskap þar að Hall-
ormsstað við Brekastíg, var Björn
oft kenndur við staðinn og kall-
aður Bjössi frá Hallormsstað.
Björn lauk skólanámi og hóf ung-
ur sjóróðra með Guðjóni Valda-
syni, skipstjóra og nam síðar tré-
smíði og lauk sveinsprófi 8. apríl
1939. Tók hann virkan þátt í tón-
listarlífi bæjarins og var um ára-
bil í Lúðrasveit Vestmannaeyja.
Björn varð byggingameistari vor-
ið 1943 og byrjaði feril sinn sem
húsasmíðameistari við hinar
ýmsu byggingar á Laugarvatni.
Hann stóð að byggingu fjöl-
margra húsa á vegum bygging-
arsamvinnufélags prentara. Síð-
ustu starfsár vann hann hjá
Innkaupastofnun ríkisins, fram-
kvæmdadeild, og hafði eftirlit
með mörgum byggingum á þeirra
vegum, m.a. Sjúkrahúsi Keflavík-
ur og Selfoss, Menntaskólanum,
Húsmæðraskólanum og Kennara-
skólanum á Laugarvatni og Þjóð-
arbókhlöðunni í Reykjavík. Björn
var ötull liðsmaður Oddfellow-
reglunnar í Reykjavík og starfaði
innan stúkunnar nr. 1 Ingólfs frá
1957.
Útför Björns verður gerð frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
hönnu Gróu voru
Ingimundur Þórðar-
son, búfræðingur frá
Ólafsdalsskóla og
bóndi, f. á Kletti í
Gufudalssveit í Barð.
6. ágúst 1871, d. í
Hnífsdal 9. mars
1924, og Sigríður
Ingibjörg Þórðar-
dóttir, f. á Læk í Að-
alvík í N-Ís. 10. sept-
ember 1876, d. í
Reykjavík 9. mars
1956. Sonur þeirra
er Björn Jóhann
Björnsson, f. 8. maí 1950. Fyrri
eiginkona hans er Anný Antons-
dóttir, f. 31. maí. 1951. Börn
þeirra eru: 1) Guðbjörg, f. 22. júní
1975, sambýlismaður Pálmi Freyr
Randversson, f. 15. ágúst 1975.
Synir þeirra eru Jakob Emil, f. 7.
apríl 2001, og Benedikt, f. 21. apr-
íl 2004. 2) Jóhann, f. 11. júní 1979.
Seinni kona Björns Jóhanns er
Alma Guðmundsdóttir, f. 14. des-
ember 1951. Dóttir Ölmu af fyrra
hjónabandi og uppeldisdóttir
Björns Jóhanns er Erna Krist-
jánsdóttir, f. 11. september 1977,
gift Sigurjóni I. Garðarssyni, f.
16. júlí 1970. Sonur Björns Jó-
hanns og Ölmu er Davíð, f. 4.
Geymi þinn anda Guð sem öllu ræður
gefi þér frið í sínu dýrðar ríki
í honum sjálfum allir verða bræður
andinn er frjáls, þó héðan burtu víki.
Þar sem um eilífð, aldrei falla tárin
ástvinir finnast, jarðlífs gróa sárin.
(N.S.)
Guð blessi þig.
Björn Jóhann og Alma.
„Blessaður, elsku strákurinn.
Mér þótti alltaf svo innilega vænt
um hann Bjössa,“ sagði Guðrún
Stefánsdóttir frá Skuld í Vest-
mannaeyjum, þegar henni var sagt
lát hans Bjössa frænda, sem aldrei
var kallaður annað í fjölskyldunni,
enda var hann einhver mesti
frændi og vinur sem nokkrum get-
ur hlotnast. Þótt 10 ára aldurs-
munur væri á þeim frændsystk-
inunum, Guðrúnu og Bjössa, var
vinfengið þeirra náið. Bjössi sagði
reyndar oft að það stafaði af því að
hún og Tolla, systir hans (Torfhild-
ur Sigurðardóttir), hefðu reynt að
drekkja sér þegar hann var á öðru
ári og þess vegna hefði samvisku-
bitið rekið frænku sína til að vera
góð við sig alla ævi. „Þetta er ekki
satt, Bjössi minn,“ svaraði hún
jafnan og síðan rifjuðu þau upp at-
vikið þegar þær stelpurnar óku
honum í hjólbörum og drösluðust
með hann yfir bæjarlækinn á
Tjörnum. Auðvitað hvolfdu þær
börunum og krakkinn datt í læk-
inn. Guðrún hafði fengið vott af
spænsku veikinni veturinn áður og
var mjög hætt komin. Hafði hún
því verið send að Tjörnum til Guð-
bjargar og Sigurðar, enda sagðist
Guðbjörg skyldi koma lífi í krakk-
ann. Lifði hún þar á smjöri og
rjóma og reiddi vel af.
Foreldrar Bjössa, Guðbjörg
Björnsdóttir og Sigurður Sæ-
mundsson, brugðu búi árið 1923 og
fluttust til Vestmannaeyja. Byggði
Sigurður þeim húsið Hallormsstað
við Brekastíg, en fyrir voru í Eyj-
um bróðir Guðbjargar, Stefán
Björnsson skipstjóri, og kona hans,
Margrét Jónsdóttir ásamt börnum
sínum í Skuld við Vestmannabraut.
Jafnan hafði verið gott með þeim
systkinum og samheldni mikil í
fjölskyldunni. Á þessum árum
treystust vinaböndin enn frekar og
varð Bjössi órofavinur Skuldarfjöl-
skyldunnar og afkomenda hennar.
Á þessum árum skall heims-
kreppan á og fóru Vestmannaey-
ingar ekki varhluta af henni. Þó
brutust ýmsir í margvíslegum
framkvæmdum og óvíða á landinu
voru smíðuð fleiri fiskiskip en þar.
Faðir Bjössa hóf að starfa við
skipasmíðar og vann m.a. með
Gunnari Marel Jónssyni, hinum
þekkta skipasmið. Bjössi sótti sér
allan þann lærdóm sem lá á lausu í
Vestmannaeyjum og stundaði nám
í Gagnfræðaskóla Vestmannaeyja
sem stofnaður hafði verið um þetta
leyti. Hann sótti einnig sjóinn með
Guðjóni Valdasyni og sagði oft frá
því þegar þeir sigldu til hafnar
undir fullum seglum svo að sjórinn
lá upp á miðja lestarlúgu. Hafði
hann eftir Guðjóni að skipið hefði
gengið a.m.k. 15 mílur á klst.
Bjössi lauk sveinsprófi í húsa-
smíði árið 1938. Um það leyti var
smíði vélskipsins Helga VE 333
komin vel á veg, en Helgi var þá
stærsta skip sem Íslendingar höfðu
smíðað sjálfir. Var Bjössi fenginn
til þess að innrétta káetuna í skip-
inu og fórst það vel úr hendi. Var
Helgi um árabil helsta stolt iðn-
aðarmanna í Vestmannaeyjum.
Bjössi minntist oft á það hvernig
staðið var að smíði skipsins og eru
lýsingar þær, sem hljóðritaðar
voru, af vinnubrögðum Gunnars
Marels vel þess virði að þeim sé
haldið til haga. Bjössi var glaðsinna
maður, félagslyndur og vinamarg-
ur. Hann tók þátt í félagastarfi í
Vestmannaeyjum, var í Akóges og
lék í Lúðrasveit Vestmannaeyja svo
fátt eitt sé nefnt.
Árið 1943 var hafist handa við að
bæta við íþróttamannvirkin á
Laugarvatni. Þeir Bjössi og Þor-
steinn Einarsson, íþróttafulltrúi
ríkisins, voru vinir, enda hafði Þor-
steinn kennt honum við Gagn-
fræðaskóla Vestmannaeyja og vissi
hvað í honum bjó. Bjössi hafði þá
fengið réttindi sem byggingameist-
ari og fékk Þorsteinn hann til þess
að hafa umsjón með framkvæmd-
um. Bjössi hafði fellt ástarhug til
ungrar konu, Jóhönnu Gróu Ingi-
mundardóttur, og höfðu þau heit-
bundist á þjóðhátíð árið áður.
Fylgdi hún unnusta sínum suður.
Þau gengu í hjónaband 12. júní þá
um sumarið. Bjössi og Jóhanna
hófu búskap þá um sumarið á
Laugarvatni. Um haustið fengu þau
inni hjá vinafólki sínu á Bjarnarstíg
5 og urðu að deila eldhúsi með
tveimur fjölskyldum. Þessi vin-
ahjón höfðu byrjað að byggja sér
hús við Faxaskjól 18 og varð hann
byggingameistari þess. Þau fengu
þar íbúð og bjuggu þar til ársins
1955. Þá fluttust þau á Nesveg 9,
en það fjölbýlishús hafði Bjössi
byggt. Sumarið 1960 fluttust þau
síðan að Sólheimum 23, sem Bjössi
var einnig byggingameistari að.
Var það þá stærsta fjölbýlishús
landsins. Þau bjuggu sér fallegt og
einstaklega vandað heimili enda
vissi Bjössi að „í kili er kjörviður“.
Bjössi frændi sótti okkur tvíburana
stundum í mat um helgar og sagð-
ist ævinlega koma kl. hálfellefu.
Það fannst okkur alltaf jafnfyndið
því að hann átti bílnúmerið R 1030.
Hann spurði í fyrsta sinn þegar við
settumst upp í bílinn hjá honum:
Strákar, hver haldið þið að eigi bíl
númer hálfellefu?“ Svona gerði
hann jafnan að gamni sínu við unga
og aldna og var hvarvetna gleði-
gjafi.
Ættingjar Bjössa í móðurætt
hafa stundum þótt ánægðir með sig
og sína og Bjössi fór aldrei í felur
með stolt sitt. Hann gerði það hins
vegar svo skemmtilega og vel að
allir höfðu gaman af. Hann var al-
inn upp við ríka sagnahefð og
kunni ógrynni af sögum um for-
feður okkar. Amma hans, Guðríður
Sigurðardóttir, var margfróð og
kenndi honum ýmislegt sem fáir
kunnu. Bjössi var hafsjór af þjóð-
legum fróðleik, minnugur á orð og
athafnir og hafði gjarnan eftir orð-
rétt samtöl fólks. Hann hafði erft
fagurt málfar foreldra sinna og
hreif með sér í frásögn hvern þann
sem hlustaði.
Bjössi stóð að byggingu fjöl-
margra húsa, fjölbýlishúsa, iðnað-
arhúsnæðis og opinberra bygginga.
Hann var síðustu starfsár sín um-
sjónarmaður með byggingu Þjóð-
arbókhlöðunnar og þótti vænt um
húsið. Honum þótti sárt að hætta
störfum árið 1988 vegna aldurs. Ég
er sannfærður um að svo vel hefur
tekist til um byggingu Þjóðarbók-
hlöðunnar m.a. vegna þess að
Bjössi frændi vélaði þar um. En
hann var þó ekki af baki dottinn
þótt hættur væri störfum. Þegar
Björn Jóhann, sonur þeirra hjóna,
reisti hús yfir fyrirtæki sitt, Púst-
þjónustu BJB, varð Bjössi meistari
þess húss. Hann rifjaði upp að
hann hefði einhvern tíma fengið
leyfisbréf til þess að starfa í Hafn-
arfirði og létti ekki fyrr en bréfið
fannst. Hann var þá um áttrætt.
Bjössi rækti vel samskipti við
frændur og vini í Vestmannaeyjum
og kom þangað oft. Var hann æv-
inlega aufúsugestur. Eftir að móðir
mín flutti til Reykjavíkur fór hann
oft að finna frænku sína og þau
hvort annað. Reyndist hann æv-
inlega traustur vinur og gleðigjafi.
Hann flutti jafnan með sér ferskan
andblæ og kunni að umgangast fólk
á stundum gleði og sorgar. Daginn
eftir andlát föður míns kom hann
til þess að votta fjölskyldunni sam-
úð sína. Heilsaði hann þá bróð-
urdóttur minni með þessum orðum:
„Sæl, elskan mín.
Ég heiti Bjössi frændi, bróðir
hennar Tollu systur.“ Hvað gátum
við gert annað en skella upp úr?
Elsku frændi minn, þetta verður
haft í minnum svo lengi sem við lif-
um.
Bjössi þurfti að ferðast um í
hjólastól síðustu ár ævi sinnar. Tal-
ið var að beinflís hefði skaddað
mænuna og rakti hann það til erf-
iðis þess sem hann lagði á sig þeg-
ar hann reisti fjölskyldunni sum-
arbústaðinn austur í Laugardal.
Hann kvaddi þennan heim á Hrafn-
istu í Hafnarfirði að kvöldi þriðju-
dagsins 9. þessa mánaðar um það
bil sem fjöldi fólks lyfti hjörtum
sínum til himins í bæn um frið á
jörð. Um svipað leyti sá tengda-
dóttir hans sterkan bjarma í vestri
sem merlaði sjávarflötinn. Þessi
sýn varaði í skamma stund. Himn-
arnir buðu þannig Bjössa frænda
velkominn.
Arnþór Helgason.
Hjá okkur var hann bara Björn
eða Björn Sigurðsson. Hann var
ekki Bjössi. Hann var stór og
sterkur, hann var mikill og merkur,
eins og björn. Hann var BJÖRN.
Björn var pabbi Bjössa og
tengdapabbi Ölmu systur og mág-
konu. Náin kynni okkar af Birni
hófust fyrir níu árum, þegar við
fluttum suður eftir áratuga búsetu
á landsbyggðinni. Margar helgarn-
ar fórum við austur í sumarbústað-
inn þeirra og nutum þar dásemdar,
sem Björn hafði byggt upp á sínum
yngri árum. Oftar en ekki kom
Björn með okkur og alltaf hafði
hann frá nógu að segja. Hann var
hafsjór af fróðleik og visku. Hann
var líka óstöðvandi við að dytta að
og bæta það sem honum fannst
betur mega fara. Hann var hraust-
ur og kraftmikill og máttum við
sem yngri vorum hafa okkur öll við,
til að halda í við hann.
Hann naut þess að vera með
Bjössa, einkasyni sínum og Ölmu
tengdadóttur sinni, sem hann dýrk-
aði. Samvistir við barnabörnin voru
líka kærar og ekki var nú verra að
vera búinn að fá tvo spræka langaf-
astráka.
Björn fór daglega í sund og í
göngu í Laugardalnum og naut
þess að vera úti í náttúrunni. Fyr-
irvaralaust var klippt á þennan
mikla kappa og sl. tæp fjögur ár
hefur hann verið í hjólastól. Það
var ekki það sem átti við Björn Sig-
urðsson, að vera upp á aðra kom-
inn. Hann vildi gera hlutina sjálfur
og helst vildi hann vera á fullu að
hjálpa öðrum.
Við kveðjum hér mikinn hag-
leiksmann. Það er mikill sjónar-
sviptir að honum.
Elsku Bjössi og Alma. Við vott-
um ykkur, börnunum ykkar,
tengdabörnum og barnabörnum
okkar innilegustu samúð.
Elsku Björn. Þú varst orðinn
þreyttur og þráðir hvíld. Hvíldina
fékkstu og við þökkum samveruna
og óskum þér góðrar ferðar.
Guð blessi þig.
Helga og Jón (Nonni).
BJÖRN
SIGURÐSSON
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Englasteinar
Sendum
myndalista
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir, systir,
mágkona og frænka,
GRÉTA MJÖLL STORM JAKOBSEN,
Ærtebjerggårdvej 62,
Odense,
Danmörku,
lést þann 15. júlí á Odense Sygehus og var
jarðsett 22. júlí í Broby Kirke, Odense.
Minningarathöfn verður haldin laugardaginn 20. ágúst í Grundarkirkju,
Eyjafjarðarsveit, kl. 14.00.
Henning Storm Jakobsen,
Patrick Storm Jakobsen,
Alexander Storm Jakobsen,
Steinþór Oddsson, Gréta Guðvarðardóttir,
Harpa Jónsdóttir, Guðjón Eiríksson,
Hallur Reykdal, Kirsten Reykdal,
Oddur Steinþórsson, Medha Sector,
Guðvarður Steinþórsson, Saichon Khlaiput,
Heiðbrá Steinþórsdóttir, Rúnar Eiríksson,
og systkinabörn.