Morgunblaðið - 24.09.2005, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 2005 57
MINNINGAR
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu
samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ODDNÝJAR AÐALBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Rauðalæk 20,
Reykjavík,
áður Sunnuhvoli, Fáskrúðsfirði.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks á deildum L-4
og L-1 á Landakotsspítala.
Jóhanna Ásdís Þorvaldsdóttir, Víðir Sigurðsson,
Guðný Björg Þorvaldsdóttir, Sigurður Þorgeirsson,
Jóna Kristín Þorvaldsdóttir,
Kristján Þorvaldsson,
Ómar Ásgeirsson,
Helga Jóna Óðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og stuðning vegna andláts og
útfarar okkar ástkæru móður,
SIGRÚNAR EDDU JÓNASDÓTTUR,
Snægili 23,
Akureyri.
Lena Rut, Hrannar Hólm,
Heiður Lilja og Sigmar Þór.
Dr. L. ANNE CLYDE
prófessor
í bókasafns- og upplýsingafræði
við félagsvísindadeild Háskóla Íslands,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
27. september kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Þ. Harðarson,
forseti félagsvísindadeildar H.Í.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN HALLGRÍMSSON,
er látinn í Reykjavík.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 27. september kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er vinsamlega
bent á Barnaspítalasjóð Hringsins, sími 543 3724.
Áslaug Björnsdóttir, Gunnar Sch. Thorsteinsson,
Kristinn Björnsson, Sólveig Pétursdóttir,
Emilía Björg Björnsdóttir,
Sjöfn Björnsdóttir, Sigurður Sigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, stjúpfaðir okkar og
afi,
ÞORKELL MÁNI ÞORKELSSON,
Ránargötu 44,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi miðviku-
daginn 21. september.
Kristín Jóhannesdóttir
og aðrir aðstandendur.
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
LAUFEY GUÐBJÖRNSDÓTTIR,
Gilhaga
í Öxarfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga laugar-
daginn 17. september.
Hún verður jarðsungin frá Skinnastaðarkirkju
laugardaginn 24. september kl. 14.00.
Brynjar Halldórsson, Hildur Halldórsson,
Einar Þorbergsson,
barnabörn og langömmubörn.
✝ Þórarinn Þor-leifsson fæddist
í Forsæludal í A-
Hún. 10. janúar
1918. Hann lést 16.
sept síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Alma Alvilda
Anna Ólafsdóttir og
Þorleifur Jónsson.
Þórarinn átti hálf-
systur samfeðra,
Sigríði Guðrúnu.
Þórarinn hóf sam-
búð með Helgu
Kristjánsdóttur, f.
25.12. 1916, dáin 27.8. 1998 1. nóv-
ember 1942. Foreldrar hennar
voru Margrét Kristjánsdóttir og
Kristján Júlíusson á Blönduósi.
Börn Þórarins og Helgu eru: 1)
Guðný, f. 1943, maki Óskar Sig-
urfinnsson. 2) Heiðrún, f. 1944, d.
3.6. 1977, maki Þor-
steinn Sigurvalda-
son. 3) Sveinn, f.
1945, maki Ástdís
Guðmundsdóttir. 4)
Gestur, f. 1947, d.
19.2. 2005, maki
Ragnhildur Helga-
dóttir. 5) Hjördís, f.
1948, maki Benedikt
Steingrímsson. 6)
Finnbogi, f. 1949,
maki Vilborg Guð-
jónsdóttir. 7) Ólaf-
ur, f. 1951, maki
Kristín Þorkelsdótt-
ir. Áður átti Helga Kristjánsdóttir
Láru Bogeyju Finnbogadóttur er
ólst upp hjá þeim, maki Árni Sig-
urðsson.
Útför Þórarins verður gerð frá
Blönduóskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Ég ætla að skrifa nokkur minning-
arorð um langafa minn Þórarin Þor-
leifsson.
Ég minnist þess þegar ég var lítil
og fór að heimsækja langafa og lang-
ömmu sem bjuggu þá á Vegamótum.
Mér fannst alltaf svo hátíðlegt að
heimsækja þau vegna þess að ég
fékk alltaf kaffi í bolla og mola með.
Molarnir voru geymdir í fallegri
járndollu með englamyndum. Svo
sátum við öll við eldhúsborðið og
drukkum kaffi á meðan þau sögðu
mér frá æskuárum sínum.
Svo sýndi langafi mér kettlingana.
Einnig man ég eftir að við langamma
horfðum á fuglana út um eldhús-
gluggann á meðan langafi gaf þeim
korn.
Þetta eru skemmtilegar minning-
ar sem ég mun aldrei gleyma.
Takk fyrir allar góðu stundirnar.
Upp yfir Brún og í þá sveit
sem enginn í þessum sóknum leit.
Stíg ég á bak og brott ég held,
beint inn í sólarlagsins eld.
Hulda Birna Vignisdóttir.
Kæri afi, nú er leiðin á enda.
Margar góðar stundir áttum við
saman og er sennilega ferð okkar
saman í Vatnsdalsrétt eitt haustið til
að hirða féð fyrir Blönduósinga sú
minnisstæðasta.
Þá voru ófá skiptin sem ég kom í
pakkhúsið til þín.
Þín verður sárt saknað, en nú ert
þú kominn til ömmu, Gests og Heiðu.
Hafðu þökk fyrir allt.
Þorleifur Helgi.
ÞÓRARINN
ÞORLEIFSSON
Leiðir okkar lágu
saman í Kvennaskólan-
um í Reykjavík og
fljótlega tókst með
okkur sterk vinátta. Okkur finnst erf-
itt að trúa að ein úr okkar hópi sé fall-
in frá svo ung að aldri.
Við minnumst Önnu Margrétar
sem hlýlegrar og góðrar manneskju,
sem gat lýst upp skammdegið með
sínu fallega brosi. Hún hafði mikinn
áhuga á Taekwondo og náði góðum
árangri í þeirri íþrótt og horfðum við
með mikilli aðdáun á afrek hennar.
Bekkurinn á margar fallegar minn-
ingar saman, og má þar nefna sum-
arbústaðarferðirnar þar sem við
skemmtum okkur að sjálfsögðu vel,
eins og bekknum var einum lagið. Við
erum þakklát fyrir tímann sem við
fengum með Önnu og skilur hún eftir
stórt tómarúm og mikinn söknuð í
hjörtum okkar.
Þegar að svona ung manneskja í
blóma lífsins er tekin í burtu hvarflar
hugurinn oft til þess að lífið er ekki
alltaf sanngjarnt og fer ekki alltaf á
þann veg sem við viljum.
Við viljum votta nánustu aðstand-
endum og vinum dýpstu samúð okk-
ar.
Bekkjarsystkinin 4-T.
Elsku Anna Magga. Mikið var sárt
að heyra að þú værir farin. Það er eins
og það hafi verið í gær sem þú varst
með okkur í vinnunni, hlæjandi þínum
sérstaka og skemmtilega hlátri. Alltaf
var stutt í fallega brosið sem situr fast
í huga okkar. Við minnumst þess öll
hversu gaman það var og þægilegt að
vinna með þér. Þótt þú hafir virkað
feimin og hlédræg í fyrstu, kom fljót-
lega í ljós að þú varst engu minni
grallari en bræður þínir tveir.
Um leið og við kveðjum þig þökk-
um við fyrir allar minningarnar sem
munu fylgja okkur alla tíð. Þín verður
sárt saknað.
Elsku Ingi, Konni og fjölskyldan
öll, ástar- og samúðarkveðjur frá okk-
ur öllum.
Hard Rock-krakkarnir.
Elsku Anna, þú varst tekin frá okk-
ur langt fyrir aldur fram. Við kynnt-
ANNA MARGRÉT
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Anna MargrétGuðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík
28. ágúst 1984. Hún
varð bráðkvödd í
Kaupmannahöfn 13.
september síðastlið-
inn og var jarðsung-
in frá Langholts-
kirkju 23.
september.
umst í taekwondo-
íþróttinni þar sem þú
varst að æfa hjá okkur
í Ármanni. Mikill
áhugi, einbeiting og
sterkur vilji einkenndi
þig strax á fyrstu æf-
ingu. Þessi karakter
heillaði okkar og með
tímanum fannst okkur
sem við ættum svolítið
í þér. Þú náðir langt í
þinni grein, Íslands-
meistaratitli og mjög
góðum árangri á móti í
Bandaríkjunum.
Keppnisskapið var sterkt hjá þér,
sem og vilji og ekki skorti þig hæfi-
leikana.
Taekwondo-skeið þitt endaði þó
snarlega þar sem þú meiddist á fæti í
beltaprófi fyrir tæpum þremur árum
og þurftir að minnka æfingar og að
lokum hætta keppni. Þó svo að þú haf-
ir ekki æft eins oft og mikið og þú vild-
ir eftir meiðslin voruð þið Óli alltaf
ómissandi hluti af kjarnahópnum.
Við ræddum nú síðast í sumar um
hve gaman væri að kalla saman gamla
taekwondo-hópinn til æfinga og til að
styrkja vináttuböndin á nýjan leik.
Nú þremur mánuðum seinna erum
við að rita minningargrein um þig,
Anna, unga fallega stúlku í blóma lífs-
ins. Þú munt alltaf eiga stað í hjarta
okkar.
Við vottum fjölskyldu þinni okkar
dýpstu samúð og elsku Óli, megi guð
styrkja þig í sorginni.
Hulda Sólveig og Jón Ragnar,
æfingafélagar og vinir.
Þegar Konni hringdi í mig var ég
orðlaus og veit ekki enn hvað hægt er
að segja. Orð megna ekki að sefa
sorgina sem nístir alla nákomna Önnu
Margréti, þau kveikja ekki ljós sem er
slokknað.
Við Konni, bróðir Önnu Margrétar,
erum æskufélagar og varla leið sá
dagur sem við vorum ekki heima hvor
hjá öðrum. Ein af mínum fyrstu
minningum er þegar ég frétti að það
væru börn í maganum á mömmu hans
og að Konni myndi bráðum eignast
lítil systkini. Ég man þegar tvíbur-
arnir fæddust og komu heim. Ég man
þegar þau voru ungbörn og ég fylgd-
ist með þeim vaxa úr grasi. Ég man
þegar við sátum í eldhúsinu á Lamb-
astaðabrautinni, Konni, Ingi Steinn
og Anna Margrét með rauða skúffu-
kökuboxið á borðinu. Einhvern veg-
inn makaðist kremið um andlitið á
okkur strákunum og við vorum með
mjólkurskegg upp undir nef en Önnu
Margréti tókst alltaf að vera skínandi
hrein.
Þegar ég hugsa til baka birtist
Anna Margrét alltaf sem sólargeisli
innan um strákana. Í minningunni er
hún alltaf í pilsi, með hálsmen og
bjartir lokkar dansa umhverfis bros-
andi andlit. Hún var litla systir hans
Konna og þótt ég hafi ekki verið dag-
legur gestur á heimilinu þegar leið á
unglingsárin fylgdist ég með Önnu
Margréti og Inga Steini. Þau komu
líka heim í hverjum mánuði til að
rukka fyrir blaðið sem þau báru út og
mamma laumaði alltaf einhverju góð-
gæti að þeim. Í hvert skipti sem ég
hitti Önnu Margréti kom það mér á
óvart hvað hún var orðin fullorðinsleg
því fyrir mér var hún alltaf lítil stelpa.
Mér fannst ekki líða langur tími frá
því að hún fæddist þar til hún var
fermd, skyndilega var hún orðin
meistari í taekwondo og stúdent. Síð-
ast frétti ég að hún væri flutt til Dan-
merkur með kærastanum á leið í nám.
Það var alltaf gaman að heyra hvað
Anna Margrét var að gera, en ég
bjóst aldrei við að heyra að hún hefði
fallið frá.
Ég bið að Guð styrki fjölskyldu
Önnu Margrétar og vini í sorginni og
fyrir hönd okkar allra á Sólbraut 18
votta ég ykkur mína dýpstu samúð.
Ég lifi og þér munuð lifa
(Jóh. 14:19.)
Gunnar og fjölskylda.
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
RAGNHEIÐUR ÁSGEIRS,
Hvammi, heimili aldraðra,
Húsavík,
áður til heimilis á Flókagötu 55,
Reykjavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga fimmtu-
daginn 15. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hvamms og Heilbrigðisstofnunar Þing-
eyinga.
Soffía B. Sverrisdóttir, Jóhann Aðalgeir Gestsson,
Sverrir Jóhannsson.