Fréttablaðið - 05.09.2003, Síða 47
SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 515 7500
Bakþankar
GUÐMUNDAR
STEINGRÍMSSONAR
Box
Jæja, nú er haustið komið. Tímihinna fallegu litbrigða, rigningar
og sudda. Síðan dauða og endurnýj-
unar. Ekki mannanna þó (þeir deyja
ekki bara á haustin), heldur fremur
jurta og reyndar geitunga einnig.
Blessunarlega er stríðið við geit-
ungana, sem staðið hefur yfir síð-
sumars, senn að lokum komið. Ekki
eru það þó mennirnir sem geta
fagnað sigri yfir þeim herskáu og
hugrökku pöddum, heldur er það
haustið – hin ófrávíkjanlega
hringrás – sem kippir í taumana nú
sem endranær. Tjöldin falla. Allt
hefur sinn gang. Ég fagna haustinu.
ÞAÐ ER LÍF á haustin. Krakkar
fara í skólann. Fólk kemur til
vinnu. Sjálfur er ég búinn að skrá
mig á boxnámskeið. Ég veit ekki af
hverju. Mér finnst greinilega eitt-
hvað spennandi við það að dansa í
stuttbuxum og bol á þunnri dýnu
inni í hringnum svokallaða, sem í
raun er ferhyrningur (gaman hvað
tungumálið er skrítið stundum) og
kýla samstarfsmenn mína, sem
einnig hafa skráð sig á námskeiðið,
í andlitið.
ÉG VEIT EKKI hvað ég endist í
þessu lengi. Það háir mér nefnilega
í bardagaíþróttum að ég fer yfirleitt
að hlæja. Sérstaklega hef ég
áhyggjur af því að ég fari að skelli-
hlæja þegar ég í lok námskeiðsins
verð kominn með boxhanska (sem í
raun eru lúffur), ankannalega höf-
uðhlíf og góm uppi í munninn. Þá
mun ég hanga kímandi í horninu
uppi við kaðlana og freista þess að
dansa sannfærandi í átt að mótherja
mínum. Hlæjandi.
ÓÞOLANDI, náttúrlega, að fara
alltaf að hlæja í boxi. Ég hyggst
líta svo á að boxnámskeiðið verði
ekki bara námskeið í boxi heldur
líka námskeið í því að fara ekki
endalaust að hlæja. Þetta er nám-
skeið í að hætta að hlæja. Taka
hlutina alvarlega. Finna tígrisdýrið
í sjálfum sér. Hið öskrandi ljón.
Það eina sem ég óttast við að opna
þessa gátt í sálarlífinu er að ég
muni endanlega hætta að hlæja og
verða reiður hér eftir. Það er ekki
gott. Líklega verður maður að
finna eitthvað jafnvægi í þessu
sem öðru. Ég vil ekki vera reiður á
haustin. Reiði haustmaðurinn sem
kýlir fólk í andlitið með lúffum.