Tíminn - 02.09.1973, Blaðsíða 24

TÍMINN
Hans Fallada: |Hvaðnú,ti ingi maður?
1® r ■ Þýðing Magnúsar Asgeirssonar 1
konan yöar taki utan um hálsinn á
mér, þá skal ég játa aö þaö er rétt
hjá yöur, þaö er aö segja hvaö
yöur snertir,’ segir Puttbreese
meö hálfkæringi.
„Viö skulum nú bara reyna aö
komast upp,” segir Pússer, og
áöur en Pinneberg getur komiö
meö fleiri mötbárur, er hann
búinn aö fá ilanga, hvita strang-
ann i fangiö og Pússer leggur
handleggina utan um hálsinn á
Puttbreese, þessum gamla útlif-
aöa drykkjusvola, sem tekur var-
lega undir hnésbæturnar á henni
og þrammar meö hana upp snar-
brattan hænsnastigann. Og
Pinneberg klifrar upp á eftir fót
fyrir fót og heldur dauðahaldi um
strangann meö öörum hand-
leggnum.
Nú eru þau alein i stofunni
sinni. Puttbreese er horfinn og
þau heyra skelli og skarkala til
hans inni i húsgagnageymslunni,
en þau eru ein eftir og dyrnar eru
lokaöar. Pinneberg stendur enn
þá meö hinn volga, hreyfingar-
lausa stranga i höndunum. Þaö er
bjart i stofunni og nokkrir sólar-
geislar reika yfir nýfágaö gólfiö.
Pússer hefir svift sérár kápunni i
flýti og gengur nú um i stofunni
hægum léttum skrefum og skoöar
sig um. Hún færir mynd á
veggnum litið eitt til. Hún ýtir stól
til hliöar. Hún strýkur hendi yfir
sængurfötin i rúminu. Siðan er
hún allt i einu komin út aö
glugganum og lýtur niöur aö
tveimur blómum, sem standa þar
I jurtapottum. Og þvi næst vindur
hún sér aö fataskápnum og gægist
inn. Siöan er hún allt i einu komin
aö vaskinum'snýr vatnshananum
og lætur vatniö buna nokkra
stund og skrúfar svo aftur fyrir.
Og að þessu öllu loknu vegur hún
handleggjunum um háisinn á
Pinneberg og hvislar: ,,Ó, ég er
svo glöö, ég er svo glöö!”
„Þaö er ég lika,” hvíslar hann.
Og svona standa þau þarna. Hún
meö handleggina um hálsinn á
honum og hann meö barnið. Tjá-
topparnir fyrir utan gluggann
varpa þegar frá sér grænum
skuggum.
„Þetta er nú allt gott,” segir
Pússer.
„Já, vist er þetta gott,” segir
Pinneberg.
„Heldur þú enn þá á
drengnum? Legöu hann á rúmiö
mitt og svo bý ég undir eins um
litla rúmiö hans,” segir hún og
breiöir i flýti úr litlu ullarábreiö-
unni og lakinu. Siöan opnar hún
strangann meö varúö. „Hann
sefur,” hvislar hún, og hann
beygir sig lika yfir strangann —
og þarna liggur hann, hann
Dengsi hans. Andlitiö er dálitið
rauöleitt og ákafiega áhyggju-
samlegt á svipinn. Hárið er oröiö
ögn ljósara en þaö var i fyrstu.
„Þaö er vist réttara aö ég skipti
um á honum áöur en ég legg hann
i rúmiö,hann er svo votur,” segir
hún hikandi.
„En þarftunú endilega aö vera
aö vekja hann?”
„Þaö rifur annars af honum.
Vertu nú rólegur, hjúkrunarkon-
urnar hafa sýntmérhvernig á að
fara aö þessu.” Hún leggur tvær
léreftsrýjur i þrihyrning og opnar
strangann alveg. Ó, guö minn
góður, þessir örsmáu, bognu út-
limir og þetta feiknastóra höfuö!
Pinneberg finnst þetta mjög
iskyggilegt á aö lita og sálangar
til að súa sér undan, en þaö dugar
ekki aö láta siikt og þvilikt eftir
sér. Þetta er þó sonur hans
Pús>ser breiöir úr rýjunum og
snýr þeim á ýmsa vegu og segir i
hálfum hljóöum viö sjálfa sig:
„Hvengi var þetta nú? Svona? æ,
hvaða klaufi 1 get' Veriö!
Litli anginn hefir opnaö augun,
daufleg, þreytt, blá augu, en nú
opnar hann lika munninn, og
rekur upp aumingjalegt kjökur-
vein, sem þó smáhækkar og
verður fullgreinilegt áöur en
lýkur.
„Svo aö þú ert búin að vekja
hann!” segir Pinneberg i ásökun-
arrómi. „Honum er auövitaö kalt.
Flýttu þér dálitiö!” Og hann
horfir á það með djúpar hrukkur
á enni, hvernig vesalings Pússer
handfjatlar rýjurnar til þess aö
láta þær ekki hrukkast, og þær
falli aö eftir öllum kúnstarinnar
reglum. „Láttu mig gera þetta,”
segir hann óþolinmóölega, ,,þú
verður aldrei búin að þessu.”
„Já, geröu svo vel,” segir
Pússer og varpar nú öndinni
léttar. „Bara aö þú komist þá
betur fram úr þvi.” Og hann
beitir allri sinni atorku og hugviti
þegar hann þrifur i þessar óþjálu
rýjur, en handbrögöin veröa þó
sifellt fátkenndari og klaufalegri.
Dengsi orgar fullum hálsi lotu-
laust, og þaö sýnist heldur ekki
nema sanngjarnt, aö hann fái aö
draga andann ööru hvoru. Nú er
hann oröinn alveg dökkrauöur i
framan. Pinneberg getur ekki að
sér gert, aö vera sifellt aö renna
hornauga til hans, og það flýtir
ekki fyrir verkinu.
„A ég aö reyna aftur?,, spyr
Pússer bliölega.
„Já, ef þú heldur aö þú getir
þaö,” segir Pinneberg og léttir
stórum. Og nú getur hún þaö. Nú
gengur allt eins og i sögu.
„Þetta er bara af óvana,” segir
hún. „En þetta lærist strax.”
Dengsi liggur nú i rúmi sinu og
heldur áfram aö hrina. Hann
starir upp i loftið og öskrar og
öskrar.
„Hvaö eigum viö aö gera?”
hvislar Pinneberg.
„Ekki neitt. Bara aö láta hann
orga. Eftir tvo tima gef ég honum
aö sjúga, og þá hættir þetta af
sjálfu sér.”
„Já, en viö getum þó ekki látiö
hann orga i tvo tima enn þá.”
„Jú það er það bezta, hann
hefir bara gott af þvi.”
„Já, en viö?” er komið fram á
varirnar á honum, en hann hættir
samt við það. Hann gengur út að
glugganum og starir út. Þetta er
aftur oröiö allt öðruvisi en Pinne-
berg haföi hugsaö sér. Hann hafði
hlakkaö svo mikiö til þess aö
borða nú skemmtilegan morgun-
verö meö Pússer — og hann hefir
lika keypt hitt og þetta sælgæti I
matinn — og svo öskrar barnið
svona. — — Þaö heyrist ekki
mannsins mál i stofunni fyrir
þessu öskri. Hann hallar enninu
upp að einni rúöunni. Pússer
kemur upp aö hliöinni á honum.
„Væri ekki hægt að taka hann
upp úr rúminu og ganga svolitiö
um gólf meö hann? Mig minnir,
aö ég hafi heyrt, aö þess háttar sé
stundum gert, þegar börn gráta.”
„Já, þú ætti nú að byrja á þvi
strax,” segir Pússer snefsin ,,
svo að viö gætum aldrei snúiö
okkur við til annars en aö ganga
um gólf meö hann og hossa
honum á handleggnum.” Og
þegar Pinneberg spyr, hvort
þetta megi nú ekki bara i þetta
eina skipti fyrsta daginn, sem
hann er hjá þeim, þá endurtekur
Pússer mjög einbeitt og
ósveigjanleg, að systurnar á
spitalanum hafi brýnt fyrir henni
að venja hann ekki á aö fá þaö
sem hann vill meö þvi að orga.
Þaö liggur viö aö Pinneberg
hneykslist. Hann getur aö visu
fallizt á þaö til samkomulags, aö
ekki megi venja Dengsa á aö
orga á nóttunni, en á daginn séu
þau þó ekki ofgóö til aö halda ögn
á honum.
„Alls ekki,” segir Pússer og er
hin óbilgjarnasta. „ Hann hefir
yfirleitt ekkert vit á þvi, hvort
heldur er nótt eöa dagur.”
„Þú þarft nú heldur hreint ekki
aö tala svona hátt, þú gerir hann
áreiðanlega órólegan með þvi.”
„Hann sem heyrir ekki nokkurn
skapaöan hlut!” segir Pússer
sigri hrósandi. „Fyrstu vikurnar
megum viö hafa eins hátt og viö
viijum án þess aö hann hafi hug-
mynd um þaö.”
„Já, ég veit ekki hvernig þetta
er----!” segir Pinneberg, oger
alveg agndofa yfir þvi, hvernig
Pússer getur litiö á þetta mál.
En þetta lagast allt, ogstundu
siöar hætti Dengsi að hrina og
liggur grafkyrrÞau boröa saman
skemmtilegan morgunverð,
alveg eins og Pinneberg haföi
hugsaö sér, og ööru hvoru stendur
hann upp og gægist til barnsins
sins, sem liggur þarna með stór,
opin augu. Hann læöist á tánum
og gerir þaö alveg eins þótt
Pússer reyni aö gera honum
skiljanlegt að þess þurfi ekki þvi
að þau geti ekki truflaö barniö:
hann læðist á tánum samt. Og
1490
Lárétt
1) Risi.- 5) Fiska.- 7) Röö.- 9)
Ljósker,- 11) Brún,- 13) Hal,-
14) Slælega,- 16) Tónn,- 17)
Æddi.- 19) Spuröar,-
Lóörétt
1 Málmurinn.- 2) Nes.- 3)
Hár,- 4) Boli,- 6) Vopn,- 8) Æti-
jurt,- 10) Sverðs,- 12) Flaust-
ur.- 15) Elska,- 18) Hasa,-
Ráöning á gátu no. 1489
Lárétt
1) Inntar.- 5) Ýrö.- 7) Næ.- 9)
Ori,- 11) Tré,- 13) Aöa,- 14)
Aumt,- 16) RR,- 17) Mótak,-
19) Gaidra.-
Lóörétt
1) Inntak,- 2) Ný.- 3) Trú.- 4)
Aöra.- 6) Snarka,- 8) Æru.- 10)
Iðrar,- 12) Emma.- 15) Tól.-
18) TD,-
Peningarnir! ÞúY Skúnkurinn
mátt fá þá alla. J þinn, þú getur ekki)
keypt þig frá þessu.
fi
0
::
::
:
M
r
::
::
:
Sunnudagur 2. september 1973
Laugardagur
1. september
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (úr
forustugr. dagbl) 9.00 og
10.00 Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45. Vilborg Dagbjarts-
dóttir les. Tilkynningar kl.
9.30. Létt lög á milli liða.
Tónleikar kl. 10.25. Morgun-
kaffiö kl. 10.50. Þorsteinn
Hannesson og gestir hans
ræða um útvarpsdag-
skrána.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og v.eöurfregnir.
Tilkynningar
13.00 Óskalög sjúklinga.
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.30 A íþróttavellinum. Jón
Asgeirsson segir frá.
15.00 Vikan, sem var.
Umsjónarmaður, Páll
Heiöar Jónsson.
16.00 Fréttir.
Veöurfregnir. Tiu á toppn
um. Siguröur Tómas Garö
arsson sér um dægurlaga
þátt.
17.20 t umferðinni. Þáttur i
umsjá Jóns B. Gunnlaugs-
sonar.
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Furöur fyrri stríösár-
anna meö dönsku
slagaraivafi. Vilmundur
Gylfason sér um þáttinn.
20.00 Tónlist eftir Fraucois
Couperin. Kenneth Gilbert
leikur á sembal.
20.25 Gaman af gömlum blöö-
um. Umsjón: Loftur Guð-
mundsson.
21.05 Hijómplöturabb.
Guðmundur Jónsson
bregður plötum á fóninn.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Eyja-
pistill.
22.35 Danslög. Fréttir i stuttu
máli. Dagskrárlok.
Sunnudagur
2. september
8.00 Morgunandakt. Herra
Sigurbjörn Einarsson bisk-
up flytur ritningarorð og
bæn.
8.00 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög. Mogens
Ellegard leikur norræn lög á
harmoniku og hljómsveit
Helmuts Zacharias flytur
vinsæl lög.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblað-
anna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10
Veöurfregnir). a. Triósón-
ata nr. 5 i C-dúr eftir Johann
Sebastian Bach. Karl Richt-
er leikur á orgel. b. „Hjarð-
sveinninn á hamrinum” eft-
ir Franz Schubert og
„Flautan ósýnilega” eftir
Saint-Saé'ns. Christa Lud-
wig syngur, Gervase de
Peyer leikur á klarinettu,
Douglas Whittaker á flautu
og Geoffrey Parsons á pia-
nó. c. Píanókonsert i a-moll
op. 7 eftir Klöru Schumann.
Michael Ponti og Sinfóniu-
hljómsveit Berlinar leika:
Voelker Schmidt Garten-
bach stjórnar. d. Konsert
fyrir fiðlu, selló og hljóm-
sveit i a-moll op. 102 eftir
Johannes Brahms. David
Oistrakh, Pierre Fournier
og hljómsveitin Philharm-
onia leika: Aleceo Galliera
stjórnar.
11.00 Messa i Neskirkju
Prestur: Séra Jóhann S.
Hlíðar. Organleikari: Jón
Isleifsson.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Mér datt það i hug Gísli
J. Ástþórsson rabbar við
hlustendur.
13.35 Isl. einsöngslög Guð-
mundur Guðjónsson syngur
lög eftir Sigurð Þórðarson,
Þórarinn Guðmundsson,
Eyþór Stefánsson, Sigvalda
Kaldalóns, o.fl. Skúli Hall-
dórsson ieikur undir.
14.00 A listabrautinni Jón B.