Tíminn - 02.09.1973, Blaðsíða 26

26
TíMÍSJWÍiT
SunnmlaguG i8«Kl)í em het? nssa mi
^Umsjón: Alfreð Þorsteinsson
„Meistari dugnaðarins"
hefur hann verið nefndur
Bifotrmeútamr Kli i kuatUjtyruu V-'iiT, iaUí't jns i iustri, tfri iiuf: Sveiuu Jtinsmn. jtjAlfaii, Kristittn
Jámiíton, . 1 rsail Kfarttinssi'N, J'órihtr Jótsr.Hnt, (inðmttnthir l'/iurttun, (iitjt J'útkrhsnn, KJIert
Halldór Björnsson, sem kom inn á
völlinn, svaraði þeim i sömu
mynt. Og áður en margar
minútur voru liðnar höfðu tveir
verið gerðir óvigir og fluttir af
vellinum eftir átök við hann. Hinn
forni boðskapur um auga fyrir
auga og tönn fyrir tönn var i fullu
gildi.
Meistari dugnaðarins
Það var ekki að ástæðulausu,
að Hafsteinn Guðmundsson,
landsliðseinvaldur, valdi Halldór
fljótlega i landsliðshópinn, þvi að
dugnaði hans var viðbrugðið.
Slikir menn eru hverju liði
nauðsynlegir. Það er svo
einkennilegt, að knattspyrnulið
þarf að vera samansett úr
mörgum og margvislegum
hlutum eins og vél, til að geta
starfað. Þess vegna getur verið
gersamlega misheppnað að velja
saman i eitt lið menn, sem ein-
vörðungu státa af góðri knatt-
meðferð. Hvað gagnar það, ef
kraftinn vantar?
Gott dæmi um samspil ólikra
þátta, er frammistaða þeirra
félaga Halldórs og Þórdlfs Beck i
landsleik gegn Bermúdamönnum
á Laugardalsvellinum i júni 1969
en Islendingar unnu þann leik,
eins og menn muna. Eftir leikinn
sagði Mbl: „Tengiliðirnir áttu
bezta leikinn, og sivaxandi, þegar
á leið. Halldór vann ótrúlega og
yfirferð hans er geysileg, en
uppbygging leiks kannski ekki að
sama skapi, en maður sem hann
er ómissandi fyrir eitt lið. Þór-
ólfur átti ágætan leik. Hann er
ekki andstæða Halldórs, nema i
þvi, að hver knöttur, sem hann
sendir frá sér er ógnandi, ef vel er
áfram haldið. Þóro'lfur er
meistari sendinganna á sama
hátt og Halldór er meistari dugn-
aðarins.”
Meistari 10 ára gamall
Nær undantekningarlaust
liggur leið allra ungra Vesturbæ-
inga á KR-völlinn, og þeirri reglu
fylgdi Halldór. Tiu ára gamall
var hann kominn i aðalliðið i
sinum aldursflokki, og varð
íslandsmeistari með KR, undir
leiðsögn þeirra félaga Gunnars
Felixsonar og Kristins Jónssonar,
sem voru mjög áhugasamir og
vinsælir þjálfarar.
Næstu ár á eftir átti KR ekki
mjög sterka yngri flokka, hvernig
sem á þvi stóð, en þegar Halldór
var á siðara ári i 3. aldursflokki,
rofaði til. Þá var Guðbjörn Jóns-
son kominn til starfa sem þjálfari
i yngri aldursflokkunum, og
honum tókst á stuttum tima að
breyta 3. flokks liði KR, sem ekki
þótti liklegt til afreka, i sigursælt
lið, sem varð Islandsmeistari.
Guðbjörn hafði sinar aðferðir til
að ná árangri, m.a. lagði hann
mikið upp úr hraða og krafti.
E.t.v. eru það áhrif frá þessum
tima, sem einkenna Halldór
Björnsson mest.
Til gamans má geta þess, og
Rauðhærðir knatt-
spyrnumenn eru sjald-
gæfir i islenzkri knatt-
spyrnu, og þeir, sem
eitthvað hafa komið við
sögu hin siðari ár, eru
báðir KR-ingar, Bjarni
Felixson, oftlega
nefndur ,,Rauða ljónið”
og Halldór Björnsson,
sem eitt sinn var
k a 11 a ðu r ,,R a uða
akurliljan”. Halldór,
sem er 25 ára gamall,
hefur réttilega verið
nefndur meistari dugn-
aðarins, sivinnandi
tengiliður, sem smitar
meðherja sina með
dugnaði sinum, óvæginn
andstæðingur og opin-
skár á leikvelli, enda
þótt honum hafi aðeins
einu sinni verið vikið af
leikvelli fyrir að ,,rifa
kjaft” eins og það er
kallað á knattspyrnu-
máli.
Enda þótt Halldór sé enn ungur
að árum, hefur hann eins litrikan
feril að baki og rauða hárið hans
er. Langt innan við tvitugt, tók
hann sér stöðu við hlið garpa eins
og Ellerts Schram, Þórólfs Beck,
Bjarna Felixsonar og fleiri „gull-
aldarmanna” Vesturbæjarins og
sameinaðist þeim á sigurpalli,
þegar tekið var á móti veglegustu
verðlaunum, sem um er keppt i
Islenzkri knattspyrnu. Þá var KR
á öldutoppnum, en nú i augna-
blikinu er KR i öldudal, en eins og
góður sjómaður, lætur Halldór
ekki æðrast, þótt á móti blási, og
heldur sinu striki, þó að för
Vesturbæjarliðsins sé likt og ferð
án fyrirheits.
Auga fyrir auga og tönn
fyrir tönn
Andstæðingar Halldórs á leik-
velli bera honum ekki vel söguna.
Hann þykir ekki aðeins óvæginn
leikmaður, heldur einnig frakkur,
og er gjarn á að fara eins langt og
dómarinn leyfir.
Gott dæmi um það, hve harður
leikmaður Halldór getur verið, þó
að naumast sé hægt að hrósa
honum fyrir það, er viðureign
hans við Þjóðverja, sem hér
I fræguni leik á Laugardalsvelli, leiknum gegn Arsenal. Þarna hefur Halldór sigrað Joe Sammels, sem
nú leikur með I.eicester.
kepptu fyrir nokkrum árum. Þeir
voru mjög harðir i horn að taka,
eins og flestir þýzkir iþrótta-
menn. Þeir voru frá Swart-Weiss
og léku islenzka knattspyrnu-
menn svo grátt, að margir urðu
að yfirgefa leikvöllinn sökum
meiðsla. Var ekki ófyrirsynju, að
þeir voru kallaðir „villidýr á
knattspyrnuvelli” eins og það var
orðað i einu dagblaðanna. Halldór
var varamaður, þegar úrvalslið
KSÍ lék gegn þessu liði. Tveir
leikmanna islenzka liðsins urðu
brátt að yfirgefa völlinn með
bólgna fætur eftir spörk Þjóð-
verjanna, sem spörkuðu i allt,
sem fyrir þeim var. En hafi þeir
haldið, að þeir kæmust upp með
allt i trausti þess, að mót-
herjarnir tækju ekki á móti þeim,
skjátlaðist þeim hrapallega.
Si'hnim, fífumi Frlitsttn, l'.rítu/jnr Ttliniuttiii: Eimtr Sirmutnltntim, jormníiuT KH, SiyurHur llttll-
III. FL. (SLANDS-, REYKJAVlKUR- OG HAUSTMEISTARAR 1964.
(lör.nuin, fttrnittilur knuttsfiyrtttuiriUlnr. So}rt rtíð: S.iijmuittJur Stgtiriismtn, Fylcijitr lltif
steinsson, Guntmr Felijestm, llalldtir lljiirmstm. Fttuir Isjtltl, Ualdt in fínMvtnswn, J/ottlur Mtirk
tm tuj Jön Ofaton,
Fremri röð fró virrstri: Smóri Kristjónsson, Sigurður P. Ásólfssön, Hörður Tómosson, Mognús
Guðmundsson, Halldór Gjörnsson, Guðmundur Davíösson, Sigmundur Sigurðsson. Aftarí röð fró
vinstri: Guðbjörn Jónsson þjólfart, Reynir Guðjónsson, Gtsií Arason, Mognús Sverrisson, Sígurð-
ur Sævor Sigurðsson, Tónras Ó. Jónsson, Bjarni Bjarnason, Jón Mór Óiason, Jónas óór.