Tíminn - 02.09.1973, Blaðsíða 28

Tíminn - 02.09.1973, Blaðsíða 28
 TÍJ\íim;, Sunnudagur 2. september 1973 Viktoría og Albert voru börn þegar dkveðið var að þau skyldu giftast. Þrdtt fyrir varð það raunveruleg dst. Hjónabands- hamingja þeirra var svo fullkomin, að hún gat hrein- skilnislega sagt, að engin drottning hefði verið haming jusamari en hún. Hún vildi afsala sér krúnunni af ást ÖÐRU hverju tókst þeim að gleyma hver þau voru, eins og til dæmis eitt sinn i Cam- bridge i ljósaskiptunum. Viktoria drottning setti slæðu yfir kórónuna og Albert prins fór i regn- frakka þannig að orð- urnar sáust ekki. Svo kom tunglskinið og þau gengu saman eftir árbakkanum. Þau mættu mörgu fólki. Undirsátar, hugsaði drottningin þreytt. Enginn þekkti hana, enginn sagði: Guð blessi drottn- inguna og enginn féll á kné. Þá var hamingja hennar fullkomin og hún andvarpaði: — Engin drottning hefur nokkru sinni verið hamingjusamari. Viktoria var drottning i Eng- landi frá 1838 til dauðadags árið 1901 og er það langur timi. Um aldamótin mundi nær enginn lengur eftir öðrum þjóðhöfðingja. Fólk hugsaði með sér að Viktoria væri eilif, akfeit litil kerling, klædd svörtu og virtist gróin við hásætið, Enginn mundi, að hún hafði ekki alltaf verið i laginu eins og teketill, að hún hafði ekki alltaf verið gömul eða klædd i svart. En þar sem enginn sá hana nokkurn tima, var almennt taliö að hún væri leiðinleg og fornleg i sér. Það telja vist flestir enn i dag. Þannig var það þó ekki. Hún var ekkja i fjörtiu ár og allan þann tima var hún hulin svörtu silki. Hún var drottning af Eng- landi og keisaraynja af Indlandi. Hún stjórnaði stórveldi, en gerði það likt og i draumi. Börnin henn- ar átta eignuðust sin börn, sem dreifðust á hásæti Evr- ópu. Viktoria lifði til 1901, en i rauninni lézt hún 14. desember 1861 meö Albert. Hann var henni lifiö sjálft. Albert litli frændi Viktoria fæddist 24. mai 1819. Barnfóstra hennar var þýzk og hét ungfrú Siebold. En innan skamms fór ungfrúin aftur til Þýzkalands til að lita eftir öðru tiginbornu barni. Hertogaynjan af Koburg, mjög fögur kona átti von á sér. Það varð sonur, sem skirð- ur var Albert. Amma Viktoriu, ekkjuhertogaynja af Sachsen- Koburg skrifaði háttstemmt bréf frá Þýzkalandi um „Albert litla frænda” sem alltaf varð fallegri og fallegri. Þau voru skyld börnin og móðir Viktoriu, hertogaynjan af Kent vildi halda ættinni saman. Aður en börnin voru farin að tala, var ákveðið að þau skyldu eiga hvort annað. Viktoria prinsessa var ekki ánægð i uppeldinu. Faðir hennar lézt rétt um það leyti, sem hún fæddist og móðir hennar var henni ekki sérlega góð. Viktoria þoldi hana raunar aldrei. Salirnir I Kensington-höllinni voru svo iskaldir.að telpunni var sikalt og henni leiddist. Eina huggun henn- ar var hundurinn Dash. Hún skrifaði eitt sinn: „Þegar ég er veik, þá lifir hann lifinu við hlið- ina á rúminu minu”. A afmælisdag Viktoriu, er hún varð 17 ára, komu frændurnir Ernst — og Albert. Albert og Dash urðu þegar góðir vinir. Arið eftir varð Viktoria drottning. Eft- ir krýninguna greip hún i pilsin og stökk upp hallartröppurnar. Það var timi til að baða Dash. Henni fannst hlutirnir ekkert skána, þó að hún væri orðin drottning, og þar að auki vildi mamma hennar endilega flytja inn i höllina. Það gekk ekki að ung stúlka byggi ein, sagði móðirin og fékk að ráða. Hirðin var liklega ekki talin með. Það eina, sem henni datt i hug, til að losna við móður sina, var að gifta sig. Og hún ákvað að það skyldi verða Al- bert. HÚSGAGNAVINNUSTOFA Ingvars og Gylfa Sérverzlun í hjóna- og einstaklingsrúmum, án eða með göflum. Allar breiddir og lengdir Vikulegar nýjungar Húsgagnavinnustofa lngvars og Gylfa Grensásvegi 3 — Simar 33-5-30 og 36-5-30. Það var sönn ást Hann kom til Windsor, hallar drottningar utan við London, náfölur i andliti af sjóveiki. Hann gekk inn. Uppi á stigapallinum stóð Viktoria og horfði niður, titrandi af spenningi. Þetta var maðurinn, sem hún átti að elska, það hafði verið ákveðið. En hvað fannst henni sjálfri? Sama kvöld- ið skrifaði hin unga drottning i dagbók sina: — Það var sérstök tilfinning að horfa á Albert — hann er fallegur maður. Daginn eftir fekk hún tækifæri til að virða hann betur fyrir og þá skrifaði hún ..svo falleg blá augu fallegt nef, fallegan munn með finu skeggi, vel vaxinn, herða- breiður og niðurmjór”. Um kvöldið heyrði hún Albert spila á flygilinn einni hæð neðar.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.