Fréttablaðið - 23.10.2004, Blaðsíða 43

óbærilega stressandi. Maður
getur auðveldlega lent á feðrum
krakkanna í bekknum, gömlum
frændum, vinum pabba, nágrönn-
um sínum, pöbbum vinkvenna eða
öðrum sem maður þekkir. Ísland
er svo lítið. Ég bið alltaf um nafn
og heimilisfang áður en ég fellst á
að hitta þá og til dæmis vildi einn
hitta mig í gær sem ég komst á
snoðir um að væri bróðir bestu
vinkonu minnar; giftur maður í
áratugi.“
Hún segist alltaf hafa verið
veik fyrir eldri, giftum mönnum.
Þeir hafi sjálfir trúnaðar að gæta
og vændi snúist alltaf um traust.
„Þetta hafa allt verið fyrir-
myndarmenn. Þeir eiga sameigin-
legt að vera traustvekjandi í fasi,
huggulegir og heiðarlegir; þessir
dæmigerðu fjölskyldufeður sem
engum dytti í hug að stæðu í
framhjáhaldi eða vændiskaupum.
Þeir nota vinnutímann til kynlífs-
funda og eru duglegir að vinna
„eftirvinnu“ eða „heimsækja vini
eftir vinnu“. Með lyginni eiga þeir
klukkustund aflögu til að hitta
hóru á hóteli, skrifstofunni eða í
bílnum, áður en þeir halda heim.“
Stóðhestar með brátt sáðlát
Hún segist undrast hversu auð-
velt henni reynist að selja blíðu
sína. Hún setji sig í ákveðnar
stellingar, máli sig og klæði sig
gálulega, oftast eftir óskum við-
skiptavinanna sem áður hafi sett
henni fyrir um klæðaburð.
„Karlmenn eru mjög uppteknir
af útliti og ekki síst brjóstum.
Venjulega biðja þeir mig að vera í
einhverju flegnu, og oftar en ekki
í pilsi og engu innan undir. Ég læt
það eftir þeim og breyti algjör-
lega um týpu. Flestir halda að ég
sé yngri en ég er og finnst það
spennandi. Að hitta þessa ungu
skólastelpu sem girnist þá. Sumir
eru reyndar þannig að ég mundi
ekki fara með þeim heim hefði ég
hitt þá á bar, en flestir eru mjög
sjarmerandi. Menn sem ég hef
ekkert á móti að sænga hjá og
þannig hef ég aðeins einu sinni
lokað augunum meðan viðskipta-
vinurinn lauk sér af.“
Kennslukonan segir mennina
nær undantekningalaust gera sig
út fyrir að vera óseðjandi fola og
tíunda stórum hversu vel þeir ætli
að standa sig og sýna þeirri ungu
hversu miklir stóðhestar þeir séu.
Reyndin sé hins vegar sú að
flestir klári sig fljótt við þessar
aðstæður og eru þá engir bógar í
meira.
„Áttatíu prósent þeirra sem ég
hitti eru giftir menn, um og yfir
fertugt. Auðvitað skrifast á
hversu gamlir þeir eru orðnir, hve
lítið úthald þeir hafa þegar kemur
að bráðu sáðláti, en þeir verða
ægilega vandræðalegir og afsak-
andi fyrir bragðið. Virðast halda
að þeir séu einir með þennan
vanda en mér sýnist þeir flestir
vera svona. Sumir verða reyndar
hissa þegar þeir ná honum upp á
ný, en fáir búa yfir þeim krafti og
nýta ekki allan klukkutímann.“
Fjórir á dag
Verðskrá vændiskvenna er ekki í
föstum skorðum né undir lögfest-
um kjarasamningum, en algengt
er að rukka 25 þúsund fyrir
klukkutímann. Okkar kona tekur
tuttugu þúsund fyrir greiðann og
tíu þúsund fyrir munnmök ein-
göngu, sem hún segir langvinsæl-
ast. Prísinn hækkar upp í 25 þús-
und ef menn vilja endaþarmsmök.
„Ég er trúlega ódýr dráttur en
ég hef svo sem ekkert viðmið. Vil
ekki setja mig í samband við
aðrar vændiskonur því þetta er
mitt prívat leyndarmál og verður
aldrei öðruvísi. Ég er í þessu af
tómri nauð meðan ég stíg erfið-
asta hjallann í fjármálunum. Ég
hitti að meðaltali átta menn í
hverri viku og það gefur mér 160
þúsund í aðra hönd. Ég gæti vel
tekið tuttugu menn á dag, ef ég
miða við eftirspurn, en ég er í
fullu starfi sem kennari auk þess
sem ég stunda framhaldsnám á
háskólastigi. Tíminn er því naumt
skammtaður og ég skýst út til við-
skiptavinanna milli vinnutímans
og þess að læra. Auðvitað mundi
ég hafa það langbest fjárhagslega
ef ég væri bara í vændinu en það
gæti ég aldrei fóðrað fyrir fjöl-
skyldu og vinum. Það yrði erfitt
að útskýra háan lifistandard mið-
að við að ég væri hætt að vinna
við kennsluna.“
Um helgar hittir hún gjarnan
fjóra á dag. Síminn byrjar að
hringja að morgni og hættir ekki
fyrr en komin er nótt.
„Það er afar erfitt og orkutæm-
andi að taka svo marga á einum
degi og eftir slíka törn fer manni
að líða eins og sannri hóru. Það
sem bjargar málum er hve menn-
irnir eru upp til hópa notalegir og
blíðir, og fá mann til að gleyma
því sem maður er að gera. Ég hef
hitt marga á skrifstofum þeirra
eftir hefðbundinn vinnutíma,
heima hjá þeim þegar eiginkonan
er í vinnunni eða fjarverandi, og
mjög mikið í bílum. Mörgum
finnst bílakynlíf spennandi og þá
er Öskjuhlíðin, Heiðmörk og
Grótta vinsælir staðir til samfara
og munnmaka; jafnvel þótt þeir
séu inni í borginni og talsvert
mikil umferð á þessum stöðum.
Það tengist spennufíkn karlanna.
Reyndar er Öskjuhlíðin svo vin-
sæl til kynlífsiðkana að maður
þarf oft frá að hverfa vegna pláss-
leysis til þess arna.“
Kynlífsfíkn og leyndarmál
Þegar hún er spurð um meydóm-
inn segist hún hafa misst hann
átján ára og þá farið varlega af
stað í kynlífi. Þegar hún var tvítug
lenti hún tvívegis í hrottalegri
nauðgun sem hún hvorki kærði né
sagði öðrum frá fyrr en löngu
seinna. Segist hafa þekkt árásar-
mennina í báðum tilvikum og í
fyrstu hafa kennt sér um hvernig
fór. Því hafi hún bælt niður minn-
ingarnar en valið þá röngu leið að
vinna sig úr áfallinu með því að
líta á sig sem hörkutól sem vílaði
ekki fyrir sér að sofa hjá sem
flestum.
„Ég gerðist hræðilega lauslát
fyrstu misserin eftir nauðgunina
og tók til óspilltra mála við upplif-
anir kynlífsins, bæði með körlum
og konum, pörum og stundum
mörgum mönnum í einu. Ég er
kynlífsfíkill af verstu sort og hef
verið óþekk stelpa í mörg ár. Fólk
sem þekkir mig mundi þó aldrei
láta detta sér til hugar að viðtalið
væri við mig. Ég virka saklaus og
jafnvel tepruleg. Margir halda ef-
laust að ég sé enn hrein mey. Hið
rétta er að ég hef stundað kynlíf
með hátt á annað hundruð manns.
Ég er kona leyndarmála og er nú
með vændinu að skapa mér heim
sem enginn kemst inn í né ég get
nokkurn tímann deilt með öðrum.
Ef ég eignast fjölskyldu í framtíð-
inni mun ég aldrei geta sagt frá
þessu leyndarmáli og það finnst
mér ógnvænleg tilhugsun.“
Hún hefur það viðhorf til
vændis að hún sé að gefa körlum
hamingjugjöf þessa stund sem
kynlífsfundurinn varir. „Mér
hefur alltaf fundist ég gera körl-
um stóran greiða með því að sofa
hjá þeim og þess vegna er vændið
tiltölulega auðvelt fyrir mig. Mér
finnst ég góð að hjálpa þeim með
það sem þá skortir í hjónasæng-
inni og eru svo duglegir að segja
mér frá. Marga get ég vel hugsað
mér að hitta aftur, enda margir
góðir elskhugar. Í samanburði við
yngri menn finnst mér giftir
karlar til margra ára vera bestir í
rúminu enda búnir að lifa kynlífi
lengi og þróa með sér góða tækni.
Ég set sem skilyrði að mennirnir
noti smokk við samfarirnar og
þeir setja það ekki fyrir sig. Sum-
ir eru feimnir til að byrja með en
þá fer ég í hlutverk ljúfu og kátu
gleðikonunnar því mér finnst ég
vera í þjónustuhlutverki þar sem
ég tek greiðslu fyrir. Ég ber því
ábyrgð á að stefnumótið endi á
skemmtilegan hátt.“
„Take away”-vændiskona
Sjálf segist hún fá mikið út úr
kynlífinu sem hún selur og að sér
finnist spennandi að verða önnur
að kennsludegi loknum. „Það er
einkennilega æsandi að vera nafn-
laus kynlífsdúkka sem aðrir girn-
ast. Það veitir völd og auðvitað
nóg af peningum. Ég geri allt sem
mennirnir biðja um en tek ekki
þátt í því sem tengist saur, þvagi
og miklum sársauka. Reyndar
hefur enginn viljað slík afbrigði-
legheit því allir vilja þessir menn
gott og innilegt kynlíf upp á gam-
aldags mátann. Ég átti von á að
margir vildu samfarir í endaþarm
en það vill enginn þegar á hólminn
er komið. Sýnir kannski best hvað
klámvæðingin rímar illa við raun-
veruleikann. Ég kyssi mennina og
sýni þeim blíðuhót. Ef ég sleppti
innileikanum gæti ég allt eins
verið á klukkunni, en ég legg
áherslu á að bæði ég og kúnninn
gleymum því á hvaða forsendum
við erum saman í kynmökum.“
Og hún segist vera „take away“
en ekki „eat in“. Það þýðir að hún
er ekki með aðstöðu en tilkippileg
í hvaða aðstæður sem kúnnarnir
redda. „Stundum er ég þreytt og
illa stemmd. Er þá búin að finna
út hvaða stelling virkar best til að
þeir komi fljótt. Flestir hafa sam-
band aftur, hrósa mér og vilja
hitta mig á ný. Mér finnst erfiðast
við starfið að taka við peningun-
um og eins að finna tíma til að
stunda það. Það hefur komið mér
á óvart hve ófyrirleitnir íslenskir
karlar eru þegar kemur að því að
halda framhjá konum sínum. Þeir
kvarta undan kyndeyfð konu sinn-
ar og réttlæta vændiskaupin með
kynsveltinu. Þeir eru mjög inn-
stilltir á munnmök og finnst það
mikilvægari þáttur en samfarir.“
Erfitt að hætta
Hún segist ekki enn hafa komið
sér upp föstum hópi viðskiptavina
þar sem hún óttist að samböndin
verði of náin.
„Ég er ákaflega hrifnæm og
hef brennt mig á tilfinningum
sem kvikna undir þessum aðstæð-
um. Ég á of auðvelt með að falla
fyrir mönnum og það er erfitt að
vinna úr slíku. Maður verður líka
háður vændinu því þetta er svo
auðveld leið til að nálgast pening.
Ég hefði ekki trúað hvílíkur fjöldi
manna er tilbúinn að borga fyrir
kynlíf og þótt ég viti að þetta geti
verið hættulegur heimur hef ég
engum vandræðum kynnst. Ég
óttast að verða gráðug og geta
ekki hætt. Maður hugsar með sér;
eitt skipti enn, því mann langar að
kaupa sér meira og aftur meira.
En þá þarf ég að útskýra fyrir
mínum nánustu hvernig ég hef
fjármagnað kaupæðið á kennara-
laununum einum saman. Það
kaupir svo auðvitað enginn.“
Það er búið á könnunni og tími
til kominn að kveðja. Á eldhús-
glugganum rennur þungt regnið
stríðum straumi. Kennslukonunni
er ekki til setunnar boðið. Næsta
stopp er svefnsófi á stórri skrif-
stofu forstjóra í austurbænum.
Veskið hans verður tuttugu þús-
und krónum rýrara þegar hann
leggst bljúgur á koddann við hlið
eiginkonunnar í kvöld. ■
LAUGARDAGUR 23. október 2004 31
Mörgum finnst
bílakynlíf spennandi
og þá er Öskjuhlíðin, Heið-
mörk og Grótta vinsælir
staðir til samfara og munn-
maka; jafnvel þótt þeir séu
inni í borginni og talsvert
mikil umferð á þessum
stöðum. Það tengist
spennufíkn karlanna.
Reyndar er Öskjuhlíðin svo
vinsæl til kynlífsiðkana að
maður þarf oft frá að hverfa
vegna plássleysis til þess
arna.
,,
Ef ég eignast fjöl-
skyldu í framtíðinni
mun ég aldrei geta sagt frá
þessu leyndarmáli og það
finnst mér ógnvænleg til-
hugsun.
,,
Fyrsta skiptið
Fyrsta skiptið er eftirminnilegt fyrir margra hluta sakir. Ég trúði vart að ég
stæði í þeim sporum að hafa fallist á að hitta mann í þeim tilgangi að
selja honum blíðu mína. Þetta var fjölskyldumaður á fimmtugsaldri sem
hafði lengi átt sér draum um kynlíf með vændiskonu, en sagðist aldrei
áður hafa haldið framhjá konu sinni. Þetta var síðdegis í miðri viku og ég
var mjög hikandi þegar ég lagði bílnum fyrir utan hótel á Rauðarárstíg,
þar sem hann hafði leigt hótelherbergi. Ég var lengi við það að guggna,
ekki síður en hann sem var afar taugaóstyrkur og á barmi þess að hætta
við. Þetta var því vandræðalegt stefnumót en við fórum saman í rúmið
og það gekk furðu vel. Eftir á sagðist hann vera með samviskubit og
aldrei mundu gera þetta aftur.
Þegar ég hafði kvatt og gekk í gegnum lobbí hótelsins með peninginn í
vasanum fannst mér starfsfólkið horfa á mig eins og þeir vissu upp á hár
hvað ég hefði verið að gera. Það var eitthvað grunsamlegt við að koma
og fara á einum klukkutíma með úfið hár og roða í kinnum. Eftir þá
reynslu vissi ég að hótel eru ekki staðir sem ég vildi stunda vændi á.
Þegar hann kom út af hótelinu á eftir mér hafði ég sest inn á nærliggj-
andi veitingastað til að fá mér í svanginn. Man hvað það stakk mig að sjá
hann ganga framhjá glugganum, alveg ókunnan mann sem samt hafði
hálftíma áður verið í samförum með mér. Þá áttaði ég mig á að þennan
mann, eins og aðra sem ég hef selt mig, gæti ég hitt með fjölskyldu og
eiginkonum úti í búð. Og þá er eins gott að kunna að halda andlitinu og
láta sig hverfa í fjöldann.





 
  
 




  

   





 


 


 
 !










 "
 
#

 



 


 


 




 
  

 

 

 


 
$% 

&

 


 '
 
(

)

! 


"#


$

"
 %


 &

 


&



 
$ 
%
&


 ' &


 
  
$ 
 ( 


)

**+
,#,*-




.#&."

/


 

0
 

.1&.2

/  )

*1#
*2##-




..&.2

/


.1&.2

0
 

.1&.2
*


 

(
 

+
(

 ,'
,  - mest lesna blað landsins
Á FÖSTUDÖGUM

Auglýsingasíminn er 550 5000

auglysingar@frettabladid.is
42-43 (30-31) Hóran 22.10.2004 20:31 Page 3