Tíminn - 18.12.1973, Síða 32

32
TÍMINN
Jólablaö 1973
vandað
Póstsendum
nus
Asmundsson
ura- og skartgripaverzlun
Ingólfsstræti 3
Sími 1-78-84
lega hollenzkir sjómenn af
skútum frá Bookles — bræðrum,
sem komu i Hafnarfjörð.
Sama ár brá ég mér vestur á
tsafjörð og setti þar upp rakara-
stofu. Ég hlýt að hafa verið
fæddur rakari, þvi að ég lærði
ekki neitt, heldur bara byrjaði að
raka og hefi gert það ávallt siðan.
Á tsafirði var ég eitt ár. Svo fór
ég að Látrum i Aðalvik og var þar
i kaupamennsku i eitt sumar en
fór siðan til Reykjavikur og tók til
við rakaraiðnina.
Rakari í Reykjavik
Þegar ég kom suður, fékk ég
vinnu hjá Árna Böðvarssyni,
rakara i Bankastræti 9, siðar húsi
Arna og Bjarna, þar sem nú er
verzlunin Casanova. betta var
stór og ve! búin rakarastofa.
Hana keypti siðar Mortensen
rakari. Eftir það fór ég að vinna
hjá Sigurði Ölafssyni rakara og
Kjartani Ólafssyni, en þeir höfðu
stofu i Hótel Alexandria i
Hafnarstræti, þar sem núna er
held ég kaffistofa og blóma-
verziun. Eimskipafélagið var þá
uppi á loftinu i þvi húsi. Þarna
var ég til ársins 1923, er ég setti
upp sjálfstæða rakarastofu i
Bar.kastræti 12 þar sem ég er
enn.
Ég hef þvi i haust verið hálfa
öld á þessum sama stað.
Bankastræti 12 er byggt um
aldamót. Hornhúsið rétt fyrir
aldamótin, en viðbyggingin, sem
ég er i mun hafa verið byggð
siðar, eða rétt eftir aldamót.
Hann hét Magnús, sem byggði
húsið, en fyrstu árin leigði ég af
Halldóru Ólafs, systur Björns
Ólafs, skipstjóra i Mýrarhúsum.
Var leigan 200 krónur fyrst, en
lækkaði siðan niður i 150 krónur á
mánuði, en siðan hefur þetta
hækkað eins og annað. Fyrir all-
mörgum árum keyptu Silli og
Valdi þetta hús og leigði ég eítir
það af þeim og er mjög ánægður
með þau viðskipti.
Viðskiptavinir
— Hverjir eru helztu viðskipta-
vinirnir.
— Allir, sem koma inn og fá af-
greiðslu, eru viðskiptavinir.
Fyrsti kúnninn var Hjálmar
Bjarnason, i Útvegsbankanum
og hann kemur enn og eins
bræður hans lika. Þetta hefur
veri úrvals hópur, en maður
kynnist þeim mis mikið. Suma
þekkir maður og ræðir við, en veit
svoekki hvað þeirheita, eða neitt
Bankastræti 12. Þarna opnaði Eyjólfur rakarastofu árið 1923, en hann byrjaði að reka rakarastofu árið
1914, en þá opnaði hann stofu á llótel Hafnarfiröi.
um þá að öðru leyti. Aðra þekkir
maður i sjón og veit hvað þeir
heita, en kynnist þeim ekki neitt.
St jórnmá la menn og
Skáld
Það komu stjórnmálamenn úr
öllum ílokkum, Kristinn E.
Andrésson og Einar Olgeirsson,
Bjarni Benediktsson og margir
aðrir. Tómas skáld og Guð-
mundur heitinn Kamban. Já, og
Einar Benediktsson. Einu sinni
fór ég heim til hans i brúðvang
einu sinni á dag i heila viku til að
raka hann, þegar hann var
veikur. Einar var oft til i að
LAN
DAN
H
FOBU
R
B
óskar viðskiptavinum sinum,
svo og landsniönnum öllum
gleðilegra
jóla
og farsældar á komandi ári
og þakkar góð viðskipti
og ánægjulegt samstarf á
liðnum órum
spjalla. En það er fyrst og fremst
hinn ókunni, nafnlausi maður af
strætinu, sem er undirstaða
iðninnar og sumir hafa komið ár
eftirár og ég veit ekki einu sinni
nöfn þeirra.
Ólæröur rakari í 60 ár
— Nú iærðir þú ekkert, en
varöst samt rakari.
— Já og hefi útskrifað nokkra
nemendur. Auðv. hefur maður
lært fagið i starfinu, alls hefi ég
útskrifað sex nemendur i faginu,
þarámeðal Aron Guðbrandsson i
Kauphöllinni, en hann var rakari
áður. Aron var prýðilegur vinnu-
maður. Alveg afbragð. Hann var
hér frá 1923-1930 og fékk full rétt-
indi, en veiktist þá og fór á
sjúkrahús i Danmörku og tók svo
upp önnur störf.
— Þú er spiritisti.
— Ekki vil ég nú segja það bein-
linis. Ég hefi hins vegar tals-
verðan áhuga á dulrænum efnum.
Ég hefi umtalsverða reynslu i
þeim efnum, og get nefnt dæmi
um það, sum mjög gömul, en sem
umfram allt hafa haldið manni að
efninu, ef svo má segja, — að dul-
ræn fyrirbrigði og óskýranleg séu
staðreynd.
Glimt við draug i fjósi
Einu sinni endur fyrir lörtgu er
ég var á Bæ i Króksfirði, þá
dreymdi mig, að ég væri að
fljúgast á við draug i fjósinu. Það
var nú kannski ekki svo undar-
legt, þvi að þá var þjóðtrúin
gamla i sinu fulla gildi með aftur-
göngum og þeirri myrkfælni, er
henni fylgdi. Nú ég hafði
drauginn undir i svefninum og
bar hann út úr fjósinu og fleygði
honum á jörðina og er að hugsa
um að brenna hann þar.
Skömmu siðar fyrirfer maður i
sveitinni sér og ég kem að, þar
sem þeir eru að stumra yfir likinu
og liggur það þá á nákvæmlega
sama staðnum og draugurinn
hafði legið eftir að ég var búinn
að yfirkoma hann i áflogunum i
fjósinu. Þetta þótti mér undarl.
og hefur án efa, ásamt öðru þvi-
liku orðið til að beina huga
minum á þau svið. er spiritistar
vinna á. En að kaila mig spiritista
er alltof mikið. '
Einn af elztu rökurum
Reykjavíkur 1942
iA'ngra varð samtal okkar ekki,
þvi að Eyjólfur var að fara
brúðkaupsveizlu og ham. hla
aði mikið til.
Fyrir framan mig á borðinu er
gulnað dagblað, Visir frá i marz
árið 1942. Heimsstyrjöldin er i al-
gieymingi og Japanir hafa ráðizt
á Java. Allir biskupar Noregs
hafa sagt af sér, þvi Quisling
hefur tekið ákvörðun um að knýja
æskulýð Noregs inn i nazista-
hreyfinguna og það eru miklar
loftárásir á Möltu.
Útsiður blaðsins eru fullar af
hroðalegum fregnum og tiðindum
úr heiminum. Inni i blaðinu er
friðsamlegra.
Þar stendur meðal annars þetta
fyrir þrem áratugum og einum
betur þó:
,,Eyjólfur E. Jóhannsson
rakarameistari er fimmtugur i
dag. Hann er bæjarbúum kunnur,
þvi hann er einn af elztu rökurum
þessa bæjar, þeirra er enn stunda
rakaraiðn”.
Við þetta er aðeins að bæta, að
enn þann dag i dag, gengur
Eyjóliur E. Jóhannsson til vinnu
sinnar i rakarastofunni i Banka-
stræti 12 dag hvern.
Eyjólfur er kvæntur Þórunni
Jónsdóttur, frá Miðhúsum i Álfta-
neshreppi á Mýrum. bau búa á
Sólvallagötu 20.
JG
FOB
U
R
LAN
B
DAN
H
Grandavegi 42, Reykjavík — Sími 24360.