Fréttablaðið - 12.12.2004, Page 10

10
Ríkisstjórnin hefur ákveðið að kaupa teikn-
ingar Sigmunds sem birst hafa í Morgun-
blaðinu um áratuga skeið. Guðmundur
Oddur Magnússon er myndlistarrýnir
Fréttablaðsins.
Hvernig líst þér á kaupin?
Það er eitt sem menn gera alltaf, þeir
kaupa sjálfan sig. Það er hins vegar alveg
rétt, burtséð frá þeim sem er að kaupa, að
þá segja teikningarnar okkur hinum ýmis-
legt um spegil þjóðarinnar.
Er hann nauðsynlegur?
Já, hann er það. Hins vegar verður að segj-
ast eins og er að þó að Sigmund sé
skemmtilegur teiknari og hafi sannarlega
sinn eigin stíl, þá er hann eins og svo
margir íslenskir listamenn heimóttarlegur,
kauðslegur og langt í frá að vera eins og al-
vöru teiknari í stórblöðum úti í heimi.
Hver er munurinn?
Þó að stíllinn sé persónulegur þá er hann
skör lægra en allir almennilegir skopteikn-
arar. En það á líka við um íslenska bygg-
ingarlist og myndlist.
Er það þá þess virði að kaupa verkin?
Já, en það hefði verið sniðugra ef aðrir
hefðu tekið þessa ákvörðun en viðfangs-
efnin sjálf.
GUÐMUNDUR ODDUR MAGNÚSSON
Heimóttarlegar
og kauðslegar
SKOPTEIKNINGAR
SJÓNARHÓLL
„Við náðum samkomulagi og þar með
lendingu sem ég held ég megi segi að
allir hafi sætt sig ágætlega við. Það hafa
verið rólegheit í þessum málum síðan,“
segir Kristín Á. Guðmundsdóttir, formað-
ur Sjúkraliðafélags Íslands, um deilurnar
sem risu um bílagreiðslur starfsfólks í
heimahjúkrun í Reykjavík síðasta vor.
Harðar deilur risu þegar stjórnendur
Heilsugæslunnar í Reykjavík sögðu upp
aksturssamningum starfsfólks sem ók á
eigin bílum í vinnunni og hugðust sjá
þeim fyrir bílum í staðinn. Hluti starfs-
fólksins leit á þetta sem uppsögn og lét
af störfum meðan sátta var leitað.
„Það var mikil harka í þessu. Í raun og
verum náðum við þó því sem við telj-
um hafa bjargað málunum þannig að
fólk hélt áfram að vinna þarna,“ segir
Kristín. „Heimahjúkrun getur unnið í
dag á fullum afköstum að ég tel og þar
hefur sannast að verkalýðshreyfingin
getur kannski hjálpað til í svona mál-
um.“
Ýmsir tóku þá ákvörðun að vera áfram
á sínum bílum meðan þetta sólarlag
rynni út og aðrir færðu sig yfir. Vissu-
lega var þetta skerðing á kjörum fyrir
marga.
Kristín á ekki von á að deilurnar í vor
sitji í fólki næst þegar gengið verður til
samninga. „Ég held að fólk setjist nú
bara niður og hendi svona aftur fyrir sig.
Þegar niðurstaða er komin í mál á ann-
að að vera grafið og gleymt. Þess vegna
kom þetta gjafabréf okkur á óvart,“
segir Kristín og vísar til þess að þeir
starfsmenn sem héldu áfram störfum
fengu gjafabréf að baráttunni lokinni en
ekki þeir sem lögðu niður störf.
Rólegheit eftir að samkomulag náðist
EFTIRMÁL: BÍLASTYRKIR TIL HEIMAHJÚKRUNAR
12. desember 2004 SUNNUDAGUR
Flest fólk er ekki eins
og fólk er flest
Gísli Einarsson er landsmönnum að góðu kunnur fyrir sjónvarpsþættina vinsælu Út og suður þar sem hann
spjallar við fólk um lífið og tilveruna. Flest er það áhugavert og hefur frá ýmsu að segja, líkt og Gísli sjálfur sem
er einlægur stuðningsmaður knattspyrnuliðsins Hailfax og hóf að lesa fornsögurnar tíu ára gamall.
„Hver ætli verði hjá honum
næst?“ er spurning sem brunnið
hefur á vörum landsmanna síðustu
tvö sumur og er vitaskuld átt við
hver verði næsti viðmælandi Gísla
Einarssonar í þáttaröðinni Út og
suður sem vakti þjóðarathygli frá
fyrsta þætti. Gísli hefur flakkað
um landið þvert og endilangt í leit
að viðmælendum og jafnan fundið
skemmtilegt og áhugavert fólk
sem ekki hefur bundið bagga sína
sömu hnútum og aðrir. Sjálfur fer
hann ekki alltaf troðnar slóðir og
gerir til dæmis meira grín að sjálf-
um sér en flestir aðrir landsmenn.
Gísli er úr Lundarreykjadaln-
um og í framvarðasveit stuðnings-
manna landbúnaðar og fornra
hátta. Um leið er hann einlægur
knattspyrnuaðdáandi og allseng-
inn sporgöngumaður þegar kemur
að vali á liði til að halda með. Hali-
fax er hans félag.
Þættirnir Út og suður hafa ver-
ið á dagskrá Sjónvarpsins síðustu
tvö ár og nú er úrval úr þeim fáan-
legt á myndbandi og geisladiski.
Gísli rifjar upp hvernig þættirnir
urðu að veruleika. „Þetta var mín
hugmynd þó ekki sé þetta nýlunda
á nokkurn hátt. Ég var ekki að
finna upp hjólið. Ég hef unnið fyrir
Ríkisútvarpið í fimm til sex ár og
hef smám saman verið að færa
mig upp á skaftið. Kynningar-
myndband sem ég gerði fyrir
Safnahúsið á Görðum og svo Kast-
ljóssþáttur um Háskólann á Bif-
röst voru kveikjan. Ég sá að hægt
var að gera þokkalega brúklegt
sjónvarpsefni með einföldum
hætti, eða í það minnsta taldi ég
sjálfum mér trú um það.“
En það var ekki eina ástæðan
fyrir því að Gísli fór af stað. „Svo
fannst mér, eins og kannski mörg-
um öðrum á landsbyggðinni, sem
það vantaði meira efni utan af
landi í sjónvarpið. Án þess að ég
ætli að hnýta í þá menn sem
stjórna spjallþáttum sjónvarps-
stöðvanna þá finnst mér þetta oft
vera sama fólkið sem þar eru gest-
ir. Það eru þessir tuttugu frægu Ís-
lendingar.“
Furðufuglar og frægt fólk
Gísla var vel tekið þegar hann
stakk hugmyndinni að stjórnend-
um Sjónvarpsins og viðbrögð
þeirra komu honum raunar á
óvart. „Menn voru strax opnir fyr-
ir hugmyndinni og tilbúnir að
leyfa sveitalúðanum að spreyta
sig,“ segir Gísli, nánast enn undr-
andi yfir að fá að stýra þáttunum.
„Það er oft talað um að Ríkis-
útvarpið sé stöðnuð stofnun en það
er ekki mín reynsla og ég er þakk-
látur fyrir þau tækifæri sem ég
hef fengið.“
Gísli er fréttaritari Útvarps og
Sjónvarps á Vesturlandi og eins og
góðum fréttaritara sæmir er hann
ávallt viðbúinn þegar eitthvað
kemur upp sem á erindi út fyrir
hérað. Að auki tekur hann vakt ogjólagjöf
Hugmynd að
fyrir börnin
Smáralind
Sími 545 1550
Glæsibæ
Sími 545 1500
Kringlunni
Sími 575 5100
www.utilif.is
Mikið úrval af
húfum og vettlingum.
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
/S
IA
.I
S
U
TI
2
66
32

12
/2
00
4

ÓLÖF DAVÍÐSDÓTTIR
Rætt er við hana í þáttunum um lífið og tilveruna.
GÍSLI EINARSSON
„Vissulega hef ég talað við einn og einn sérvitring en mér finnst sérviska ekki vera verri en hver önnur viska.“
FUNDUR STARFSFÓLKS
Mikill hiti var um tíma í deilu starfsfólks í heimahjúkrun og Heilsugæslunnar í Reykjavík.
Samkomulag náðist þó á endanu.m