Tíminn - 01.12.1974, Blaðsíða 24

24
TÍMINN
Sunnudagur 1. desetnber 1974.
trjánum i eplagörðunum niðri i þorpinu og sá greinarnar
svigna undan þunga girnilegra ávaxtanna. Hún hafði oft
horft girndaraugum á hinn forboðna ávöxt, líkt og Eva i
Paradís. Stundum hafði hún fengið fáein epli hjá ein-
hverri bóndakonunni, en svo álitleg sem þau höfðu verið,
var það þó enn meira freistandi að gleðja börnin með
þeim. Þess vegna hafði hún ávallt stungið þeim í pilsvas-
ann og sjaldan svo mikið sem bragðað lostætið sjálf.
Síðsumarmorgun nokkurn, er Katrín kom til Eriksson
til þess að þreskja korn, — það var áður en Elvíra giftist,
— hafði húsbóndinn sagt: „Komdu, Katrín. Við skulum
tína eplin, sem dottið hafa af trjánum í nótt, áður en
skjórarnir rífa þau sundur".
Katrín fylgdi honum eftir út í eplagarðinn. Þetta var
mjög árla morguns, klukkan var varla meira en fimm,
og fólkið var ekki komið í fötin—sem það notaði við
þreskinguna. Það var skuggsýnt og hljótt úti. Katrín og
Elvíra spígsporuðu berfættar i döggvotu grasinu milli
eplatrjánna og leituðu ávaxtanna. Það var rétt um dög-
un og mjög erf itt að greina eplin frá jörðinni. Þær tíndu
þau í svuntur sínar. Það var kalt í dögginni, og þær tók i
iljarnar, eins og þær gengju á glóð. En þær settu ekki
slíkt fyrir sig, þær gátu yljað sér á hlýju láfagólfinu.
AAeðan Katrin reikaði um garðinn og las eplín, ómaði
henni sífellt fyrir eyrum orð, er hún heyrði endur fyrir
löngu heima í sveit sinni — orðin, sem tældu hana til þess
að kveðja bernskuheimili sitt og hverfa brott til ókunn-
ugs staðar: „Þú getur farið út á hverjum morgni og tínt
epli í döggvotu grasinu".
Nú gerði hún það, — nú tindi hún epli í döggvotu gras-
inu. En hversu ólíkt var þetta því, sem hún hafði gert sér
í hugarlund, hugsaði hún döpur í bragði, og svo brosti
hún beisklega og bætti við í huganum: Ég hef þó að
minnsta kosti einu sinni tínt epli í döggvotu grasinu. En
þrátt fyrir beiskjuna hafði það samt verið undurljúft að
reika um garðinn, og henni þótti alltaf gaman að hugsa
um þennan morgun og ímynda sér, að hún hefði í raun og
veru verið stutta stund í hinum paradíska aldingarði.
Nú ætlaði hún sjálf að eignast aldingarð. Hún vissi til
þess, að ung skipstjórafrú, sem bjó niðri í ásbrekkunni,
hafði komið sér upp litlum fallegum aldingarði, þar sem
áður var gróðurlaus klöpp. Og telpurnar hennar Betu
höfðu meira að segja borið heim mold og búið til blóma-
beð fyrir framan húsið þeirra. Nú ætlaði hún að þekja
klöppina hvimleiðu með gróðursælli mold og gróðursetja
þar lifandi jurtir. Hún hafði lengi haldið til haga öllu
sorpi og ösku úr hlóðunum og stráð þvi yfir grjótin sunn
an undir húsinu. Hún hafði jafnvel sáð þar blómf ræi. En
jarðlagið var alltof þunnt til þess, að runnar eða tré gætu
fest þar rætur. En þetta sumar gerði hún hvort tveggja
að stækka blettinn allverulega og bæta mold ofan á
gamla lagið.
Norðkvist hafði látið grafa afrennslisskurð mikinn
gegnum akra sína og beitilönd. Hann leyfði Katrínu að
hagnýta sér nokkuð af moldinni, sem kom upp úr
skurðinum úti í bithaganum, þar sem jarðvegurinn var
grýttur og rætinn. En það var langt að sækja moldina
þangað og þungt að bera hana alla leið heim að Klifinu,
jafnvel þótt sæmilega myldin runnamold væri. En
Katrín setti það ekki f yrir sig. Á kvöldin, þegar hún kom
heim f rá erf iðri útivinnu, lagði hún af stað út í bithagann
að sækja mold, og þær ferðir urðu ærið margar áður en
lauk. Hún var moldina í stóru trogi og fór jafnan bein-
ustu leið yf ir akra og beitilendur og síðan gegnum kjörr-
in handan við ásinn AAargar girðingar voru á vegi henn
ar, og þar eð engin hlið voru á þeim, varð hún að klöngra-
st yfir þær með moldartrogið Seinna fékk hún lánaðar
hjólbörur hjá Viktor Blom. Það var miklu léttara að aka
moldinni í þeim. En þá varð hún líka að þræða vegina.
Katrín hafði fyrst hugsað sér að þekja alla klöppina,
sem tilheyrði húsi hennar. En svo sá hún f ram á, að það
var vonlaust verk. Hún gat ekki borið heim svo mikla
mold, að hún fengi nógu þykkt jarðlag á alla klöppina.
Það var kaldranalegt norðan við húsið og ólíklegt, að þar
myndi nokkurn tíma þrífast nytjajurtir, og af sléttri,
brattri klöppinni vestan við það sópaðist öll mold jaf nóð-
um í vorleysingunum. Þess vegna ákvað hún að láta alla
moldina sunnan undir húsið.
Fólkið í þorpinu henti gaman að þessu tiltæki Katrínar
og spurði hana jafnan, er það mætti henni með hjól-
börurnar, hvenær hún ætlaði að fara að sá í kartöflu-
qarðinn.
„Innan skamms", sagði Katrín.
Hana dreymdi þó stóra drauma um garðinn sinn, en
hún talaði ekki um það við nokkurn mann, því að fók
hef ði aðeins hlegið að henni, það vissi hún. I pjátursdós á
gluggakistunni uxu fáeinar litlar en grózkumiklar plönt-
ur. Það voru eplatré, sem hún hafði sáð þar til. Þegar
þessar plöntur höfðu náð nægum þroska og garður henn-
ar var orðinn moldarmeiri, ætlaði hún að flytja þær út.
Auðvitað myndi fólk hæða hana, en hún skyldi þá sýna
því, hverju hún gat áorkað! Hvers vegna skyldi líka ekki
að minnsta kosti eitt eplatré geta vaxið og dafnað í sól-
Sunnudagur
1. desember
Fullveldisdagur íslands.
8.00 Morgunandakt. Séra
Sigurður Pálsson vigslubiskup
flytur ritningarorð og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög.
Útvarpshljómsveitin i Berlin
leikur danssýningarlög:
Ferenc Fricsay stj.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblaðanna.
9.15 Morguntónleikar.
11.00 Guðsþjónusta i kapellu
háskólans á vegum guðfræði-
nema.Skirnir Garðarson stud.
theol. prédikar. Séra Þórir
Stephensen þjónar fyrir altari.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 A ártið Hallgrims
Péturssonaróskar Halldórsson
lektor flytur þriðja erindið i
flokki hádegiserinda, og fjallar
það um Passiusálmana.
14.00 Fuliveidissamkoma
stúdenta: Útvarp frá Háskóla-
biói.
16.00 Tónleikar.
16.15 Veðurfregnir. Fréttir.
16.25 A bókamarkaðinum.Andrés
Björnsson útvarpsstjóri sér um
þáttinn. Dóra Ingvadóttir
kynnir.
17.25 Trompetkonsert I Es-dúr
eftir Haydn
17.40 Útvarpssaga barnanna:
„Hjalti kemur heim” eftir
Stefán ’jónsson Gisli Hall-
dorsson leikari les (16).
18.00 Stundarkorn með
austurrlsku söngkonunni Ritu
Streich. Tilkynningar,
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.25 ,(Þekkirðu land?” Jónas
Jónasson stjórnar spurninga-
þætti um lönd og lýöi.
19.50 „Fagrar heyrði ég
raddirnar” Dr. Einar Ólafur
Sveinsson les þjóðkvæði og stef.
20.00 Háskólakantata eftir Pál
Isólfsson fyrir einsöng, kór og
hljómsveit við ljóð eftir Þor-
stein Gislason.
20.30 „Fagurt er I Fjörðum”
Samfelld dagskrá úr Islenzkum
bókmenntum (flutt á sögu-
sýningunni á Kjarvalsstöðum
10. nóv.). Óskar Halldórsson
tók saman.
21.25 Lúðrasveit Hafnarf jarðar
leikur Hans Ploder Franzson
stjórnar.
21.35 Spurt og svarað Svala
Valdimarsdóttir leitar svara
viö spurningum hlustenda.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
Heiðar Astvaldsson dans-
kennari velur lögin.
23.25 Fréttir i stuttu máli. Dag-
skrárlok.
Mánudagur
2. desemberi 1974
20.00 Fréttir og veður
20.30 Dagskrárkynning og
auglýsingar
2Q.40 Onedin skipafélagið
Bresk framhaldsmynd. 9.
þáttur. Ef skip mitt kemur
að landi Þýðandi Óskar
Ingimarsson. Efni 8. þáttar:
Þegar Jamess kemur heim
til konu sinnar eftir
Amerikuferðina, hittir hann
þar fyrir fornvin hennar,
Michael Adams, sem
kominn er I óvænta
heimsókn eftir fjögurra ára
vist i útlöndum, James
fyllist afbrýðisemi, en
reynir þó að láta á engu
bera. Þegar liður að næstu
sjóferð, falast Adams eftir
skipsrúmi, og brátt kemur i
ljós, að hann er ekki eins
vanur sjómennsku og hann
vill vera láta. Anne, sem er
þreytt á einverunni heima,
kemur einnig með i ferðina.
A leiðinni kemur i ljós, að
Adams hefur fyrir fjórum
árum verið sakaður um, að
hafa orðið yfirmanni sinum
að bana i fyrstu sjóferð
sinni. Hann er að visu sak-
laus, en hefur þó verið i
felum alla tið siðan. Hinn
raunverulegi banamaður
stýrimannsins er einnig á