Fréttablaðið - 28.02.2005, Síða 12

12 28. febrúar 2005 MÁNUDAGUR
Allur máttur úr Magna
Dráttarbátar eru litlir
og láta lítið yfir sér en
þeir hafa krafta í köggl-
um svo um munar. Það
er hins vegar af sem
áður var hjá Magna,
flaggskipi íslenska drátt-
arbátaflotans, því vélin í
honum er handónýt.
Starfsmenn Stálsmiðj-
unnar vinna nú að því
að flikka upp á fleyið en
fimmtugsafmæli þess
rennur upp í sumar.
Magni er fyrsta stálskipið sem Ís-
lendingar hönnuðu og smíðuðu og á
Hjálmar R. Bárðarson, fyrrverandi
siglingamálastjóri, heiðurinn af
því. Hann var smíðaður í Stálsmiðj-
unni í Reykjavík en nú hálfri öld
síðar situr hann aftur í slippnum og
bíður þess sem verða vill.
„Þetta er mjög traust skip og
hann sinnti verkefnum sínum með
prýði þar til vélin í honum skemmd-
ist,“ segir Hilmar Kristinsson,
verkstjóri hjá Stálsmiðjunni, en
mörg ár eru síðan það gerðist.
Hann var bundinn við bryggju í
gömlu höfninni í Reykjavík þangað
til hann var færður í slipp fyrir
nokkrum mánuðum. „Það má eigin-
lega segja að hann hafi bara verið
að grotna niður en við höfum verið
að velta því fyrir okkur hvort ekki
megi nýta hann með einhverjum
hætti,“ bætir Hilmar við.
Upphaflega var hugmyndin að
kaupa notaða vél í bátinn en síðan
datt Hilmari og félögum hans í hug
að sniðugt gæti verið að nota
Magna sem tilraunaskip með vetni.
Þeir höfðu samband við Nýorku um
málið. „Þeir tóku ekki nógu vel í
það, voru eiginlega búnir að semja
við Norðmenn um þetta mál. Okkur
finnst það nokkuð miður að vera að
flytja þetta úr landi þegar við
getum leitt tilraunir með vetnið.“
Því býst Hilmar við að haldið verði
áfram að reyna að fá notaða vél í
skipið, sem hann giskar á að myndi
kosta um tíu milljónir króna. „Þetta
þyrfti ekki að vera neitt sérstak-
lega merkileg vél því þetta skip fer
aldrei framar í neinn slag.“
Margt má gera við skip eins og
Magna. Til dæmis mætti opna þar
kaffihús eða bjóða Reykvíkingum í
skemmtisiglingar um höfnina og
nágrenni hennar. Reykjavíkurhöfn
á samt Magna og hefur því síðasta
orðið um hvað verður gert við hann.
Ef Hilmar fengi að ráða þá myndi
hann breyta Magna í skólaskip fyrir
verðandi vélstjóra og stýrimenn.
Hilmar telur þó að Magni verði
enn um sinn í slippnum enda er
hann ekki forgangsverkefni. „Við
erum bara að klappa honum svona
eftir því sem við höfum tíma. Við
erum að reyna að þurrka hann upp
og mála og sjá hvað við getum gert
fyrir hann, greyið.“
sveinng@frettabladid.is






 
  


  

 !"#

  
$ 


    %
 
 &

  '
 % 
 
()
*+ ,


()
-
% (

 
) ( %
#
 $ 


*(*
-
%
 &(* '
*
#
.............
/
 %
'
*


 



 



 
 

!

"

 
#

"$  "
%& '
 ') (

 $ 


 %
0 &'
*
#
1
 
(  

)*+'

),+"+1
2
   
+)- ../), ..+
3(+&%

 4 %#
5
 # 

 



 6
(

 0-### 

 &#
7*
 *+ ) + +2
' .
((8 3.333 REFIR ERU Á ÍSLANDI.
ÞAR AF EINN Á VESTURLANDI.
Heimild: Bændasamtökin
SVONA ERUM VIÐ
„Það er allt gott að frétta. Ég var rétt í
þessu að klára að messa í Kolaport-
inu,“ segir Jóna Hrönn Bolladóttir mið-
borgarprestur en þar hefur hún mess-
að síðasta sunnudag í hverjum mán-
uði síðan árið 2000. Fleiri prestar
koma að helgihaldinu í Kolaportinu,
meðal annars Bjarni Karlsson, eigin-
maður Jónu, og síðan stýrir Þorvaldur
Halldórsson söngnum. „Það er alger
snilld,“ segir Jóna og fer ekki ofan af
því að portgestir taki klerkunum vel. „Í
ljósi allrar umræðunnar og látanna yfir
því að það megi ekki koma með
guðsorðið í grunnskólana þá verðum
við sem betur fer ekki fyrir miklu að-
kasti þótt við séum ekki í hefðbund-
inni kirkju,“ segir hún glettnisfullri
röddu.
Annars hefur ýmislegt skemmtilegt drif-
ið á daga Jónu að undanförnu. „Ég var
með í að halda trúðanámskeið með
Halldóru Geirharðsdóttur fyrir sunnu-
dagaskólakennara. Hún er frábær sem
Barbara trúður og hún kenndi okkur
hvernig við getum notað trúðinn í sam-
skiptum við börn og komið boðskapn-
um til skila. Trúðurinn er bæði einlæg-
ur og forvitinn, rétt eins og börnin.“
Annasamur tími er svo fram undan.
„Endalaus vinna, sem er nú kannski
hvorki fréttnæmt eða skemmtilegt,“
segir Jóna skellihlæjandi. „Páskarnir
eru framundan og þá verður gaman
og um næstu helgi er svo æskulýðs-
dagurinn. Þá ætla krakkarnir úr mið-
borgarstarfinu að láta ljós sitt skína og
ég hlakka til að taka þátt í því.“ ■
Höfum ekki orðið fyrir aðkasti
HVAÐ ER AÐ FRÉTTA? JÓNA HRÖNN BOLLADÓTTIR
„Auðvitað er
þetta dapurt.
Það er agalegt
og hrikalegt að
búa við svona
lítið starfsör-
yggi,“ segir Kon-
ráð Alfreðsson,
formaður Sjó-
mannafélags
Eyjafjarðar, um
þá ákvörðun
Tinnu Gunnlaugs-
dóttur Þjóðleik-
hússtjóra að segja upp föstum samn-
ingi við þá tíu leikara sem stystan
starfsaldur hafa hjá leikhúsinu. „Þetta
er eitt af því sem við erum að horfa
á í þjóðfélaginu í dag, hvernig at-
vinnurekendur eru farnir að vinna.
Því miður. Svona eru stjórnunarhætt-
irnir að verða,“ segir Konráð, sem
hefur lengi staðið í skylmingum við
atvinnurekendur.
Konráð gefur lítið fyrir röksemdir
Tinnu um að uppsagnirnar feli í sér
tækifæri fyrir leikarana ungu. „Ég er
nú eiginlega alveg hissa á orðum svo
reyndrar manneskju eins og Þjóðleik-
hússtjóri er. Það hlýtur að vera miklu
meira öryggi í því að hafa störf, það
þarf að sjá sér og sínum farborða og í
þessu tilliti er ekkert starfsöryggi. Mér
finnst vanta virðingu fyrir fólki.“ ■
Ekkert
starfsöryggi
UPPSAGNIR LEIKARA
SJÓNARHÓLL
HILMAR KRISTINSSON OG MAGNI
Í sumar er liðin hálf öld síðan Stálsmiðjan afhenti Reykjavíkurhöfn Magna. Vonandi kemst hann aftur á sjó áður en langt um líður.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/E
.Ó
L
KONRÁÐ
ALFREÐSSON
JÓNA HRÖNN BOLLADÓTTIR
12-13 (24 st.) 27.2.2005 18:11 Page 2