Tíminn - 16.02.1975, Side 34

34
TlMÍNN
Sunnudagur 16. febrúar 1975
© Myndlist
Hann heitir Guðjón Hauksson
og sat i stól.
— Það er nú allt óákveðið
ennþá hvað ég geri i sambandi
við mitt myndlistarnám, en
vissulega getur svo farið, að ég
fari til útlanda til náms, — og þá
myndi ég sennilega velja mér
auglýsingateiknun. Ég held að
myndlist sé á miklu stöðvunar-
timabili um þessar mundir, en á
komandi timum mun verða
mikil stefnubreyting i myndlist-
inni.
Næst hittum við að máli fvar
Valgarðsson, sem er nemandi
fjórða bekkjar og aðstoðarkenn-
ari i þessum bekkjum, sem hér
koma aðallega við sögu.
Ivar sagði okkur, að hann
myndi halda utan næsta vetur
og leggja fyrir sig myndmótun.
Aðspurður kvaðst hann vera
þess fullviss, að i hópi fyrstu
bekkjar nemenda væri margt
efnilegt myndlistafólk.
Að lokum hittum við að máli
Kjartan Guðjónsson kennara og
okkur fannst það liggja beinast
við, að spyrja, hann hvort
myndlist hefði breytzt mikið frá
þvi hann kynntist henni fyrst.
fyrst.
— Já, myndlistin hefur tekið
miklum breytingum. Þegar ég
var að byrja að fást við þetta
voru allir i abstrakt listinni og
þá var t.d. ekki popplistin til.
Aðspurður sagði Kjartan, að
flestir nemendur skólans væru
úr Reykjavik og nágrenni, en þó
væri töluverður hópur utan af
landi. Sagði hann, að mjög fáir
sérmenntaðir teiknikennarar
væru i skólum hér á landi, og
hvað landsbyggðina áhrærði
væru þessi mál ófullnægjandi.
Kvað hann nemendur utan af
landi verr undir nám i skólanum
búið af þessum sökum, þvi að
tilsögn i teiknun væri af skorn-
um skammti i skólum þar.
Kjartan Guðjónsson hefur sið-
ustu orðin i þessari grein:
— Marga nemendur, sem
koma hingað i skólann, langar
út á listabrautina, en ýmislegt
getur eðlilega orðið þess vald-
andi að löngunin ein ræður ekki.
Hins vegar held ég að mér sé ó-
hætt að fullyrða, að enginn nem-
andi, sem hingað hefur komið,
geti gleymt dvöl sinni hér —
jafnvel þótt lifsstarf viðkom-
anda verði gjörólik þessari
vinnu.
© Trúbador
mig að geta þess, að fyrir
nokkru var sýnd kvikmynd eftir
Ólaf Hauk Simonarson og Þor-
stein Jónsson, sem nefndist
„Lifsmark”. Eftir sýningu
myndarinnar var umræðuþátt-
ur, þar sem þrir hægrimenn,
þar af stjórnandi þáttarins,
voru á móti einum vinstri-
manni.
Það er skemmst frá þvi að
segja, að þessir menn komust
aldrei að kjarna málsins og létu
út úr sér svo fáránlegar
setningar, að maður fór i alvöru
að hugsa um það, að skólakerfið
hlyti allt að vera megingallað,
fyrst hámenntaðir menn gætu
látið út úr sér aðra eins vitleysu.
Sem dæmi um þetta er t.d.
spurning, sem stjórnandinn
varpaði fram, en hún var
svona: Hvernig færi, ef allir
flyttu upp i sveit og færu að
vinna leður?
Hvilik endemis þvæla. Sam-
kvæmt þessu væri alveg eins
hægt að spyrja:
Hvernig færi, ef ailir færu að
flytja inn bila?
Hvernig færi, ef allir gerðust
heildsalar?
-Gsal-
SJÁIST
með
endurskini
SVALUR 11
Lyman Young
y-‘