Tíminn - 15.06.1975, Blaðsíða 10

10
ilMINN
Sunnudagur 15. júni 1975
Baldur Sveinsson og Ragnar Ragnarsson viröa fyrir sér eina flugvél úr safninu
Plastmódelsmíð
á sér ekki
langa sögu á
íslandi, en
er þó þegar
orðin
sjólfstæð
grein á meiði
íslenzkrar
verkmenningar
Verkið lofar meistarann
TVEIR UNGIR MENN, Baldur
Sveinsson og Ragnar Ragnars-
son, hafa um árabil varið tóm-
stundum sinum saman eða sinn i
hvoru lagi til þess að smiða
módel, — eftirlikingar af ýmsum
hlutum, ekki sizt farartækjum.
Hér er um að ræða sérsvið, sem
er vel þekkt i heimi tækninnar og
verklegra mennta, og þar sem
vist má telja, að marga lesendur
Tlmans fýsi að frétta nánar af
þessum hlutum, þótti vel til fund-
ið að hitta þá félaga að máli og
spyrja þá nánar um starfsemi
þeirra. Það er Baldur Sveinsson,
sem verður fyrir svörum.
Þegar eftirlikingin er
sjötiu sinnum minni en
frummyndin..........
— Hvcrsu langt er siðan þið
félagar byrjuðuö á þessari starf-
semi, Badur?
— Við byrjuðum á þessu um
likt leyti, þegar við vorum þetta
tiu til ellefu ára gamlir, og siðan
eru um það bil tuttugu ár, að þvi
er mig snertir, en eitthvað öriitið
syttra hjá Ragnari. Og heita má,
að við höfum unnið að þessu óslit-
ið allan þennan tima.
— Þið liafið auðvitað byrjað
smátt?
— Já, mikil ósköp, þetta var
svo sem ekki stórt i sniðunum
fyrsta kastið, og handbragðið
ekki til neinnar fyrirmyndar, að
minnsta kosti ekki hjá mér. Þeg-
ar ég lit um öxl, finnst mér að
langt fram eftir árum hafi þau
módelsem égsmiðaði ekki verið i
neinu samræmi við þær kröfur,

EIGENDUR
ATHUGID!
Eigum fyrirliggjandi skipti-
vélar á mjög hagstæðu
verði.
Tökum gömlu vélina upp í.
TEKKNESKA
BIFREIÐAUMBOÐIÐ
Á ÍSLANDI H.F.
AUÐBREKKU 44-6
SÍMI 42506
sem ég — og við báðir — gerum
til sjálfra okkar núorðið.
— Hefur efniviður ykkar
breytzt frá þvi að þið byrjuðuð á
þessu?
— Efniviðurinn hefur frá upp-
hafi verið hin svokölluðu plast-
módel, sem fást I búðum, og flest-
ir halda að séu eingöngu barna-
leikföng. Hitt er annað mál, að
þessi efniviður hefur tekið mikl-
um breytingum og framförum i
áranna rás. Módelin eru orðin
vandaðri og nákvæmari eftirlik-
ingar af fyrirmyndinni en áður
var.
— ÞU talar um „nákvæmari
eftirlikingar” af fyrirmyndinni.
Kappkostið þið að likjast fyrir-
myndum ykkar eins og unnt er?
— Já, við reynum að ná fyrir-
myndinni eins nákvæmlega og
hægt er, þegar þess er gætt, að
eftirlikingin er i mörgum tilvik-
um sjötiu og tvisvar sinnum
minni en frummyndin. Þegar svo
gifurlegur stærðarmunur er tek-
inn með i reikninginn, segir sig
auðvitað sjálft, að nokkur tak-
mörk eru fyrir þvi, hversu nálægt
frummyndinni verður komizt. Þó
erum við alltaf að reyna að ná
fleiri og fleiri smáatriðum með,
jafnvel i' þessum stærðarhlutföll-
um.
— En kemur ekki til mála að
stækka stærðarhlutföllin?
— Jú, það meira en kemur til
mála, þvi að það er einmitt það
sem viða er verið að gera. Hvað
flugvélum við kemur, eru til
dæmis komin stærðarhlutföllin
einn á móti tuttugu og fjórum,
það er að segja að eftirlikingin er
tuttugu og fjórum en ekki sjötiu
og tveim sinnum minni en frum-
myndin. Sá mismunur á hlutföll-
um hefur auðvitað mjög mikið að
segja og setur smiðnum ekki
jafnstrangar skorður. Bilamódel
geta orðið allt upp i einn sjötti
hluti af frumstærðinni, og þegar
svo er komið, liggur við að
módelsmiðurinn geti farið að
leika sér að þeim tækifærum, sem
verkefnið býður upp á.
Smiðurinn þarf að ná
öllum einkennum frum-
myndarinnar, jafnvel
óhreinindum!
— Þú ert búinn að nefna bæði
bfla og flugvélar, en eru ekki
smiðaðar eftirlikingar af ýmsum
fleiri hlutum?
— Við hér á tslandi, höfum
lengst af likt eftir flugvélum,
enda er mest úrvalið af þeim, og
þar næst koma bilarnir. Á siðari
árum þó verió leitað viðar til
fanga, og þá einkum i þvi, sem við
getum kallað hergögn. Ég á hér
við skriðdreka, herbila, jeppa,
Hluti af safni Baldurs Sveinssonar
Timamyndir Róbert