Tíminn - 22.06.1975, Blaðsíða 32
32
TÍMINN
Sunnudagur 22. júni 1975.
Prinsessan
í fjölleikahúsinu
Einu sinni var prin-
sessa, sem hét Perla.
Hún átti heima i glæsi-
legri höll og átti ósköp-
in öll af fallegum kjól-
um og skartgripum. Á
hverjum morgni settist
hún á bak snjóhvita
hestinum sinum og
þeysti um hallargarð-
inn. Hún borðaði lika
alltaf af gulldiskum og
svaf i gullslegnu rúmi.
Foreldrar Perlu litlu,
kóngurinn og drottn-
ingin, litu inn til hennar
á hverju kvöldi, þegar
hún var sofnuð, til þess
að fullvissa sig um að
hún svæfi vel og
dreymdi fallega
drauma. Ef hún brosti
ekki i svefninum, létu
konungshjónin heila
hljómsveit leika fyrir
utan gluggann kennar,
til þess að hún yrði
glöð. Hún var einka-
barn þeirra, og þau
kappkostuðu að veita
henni allt það bezta,
sem lifið hafði upp á að
bjóða. Og til þess að
hún gæti lært allt milli
himins og jarðar, gerðu
þau boð eftir öllum fær-
ustu kennurum lands-
ins.
Perla lærði að leika á
fiðlu hjá frægum fiðlu-
snillingi, landafræði-
kennslan var i höndum
manns, sem ferðazt
hafði um allan heim-
inn. Saumakona
drottningarinnar
kenndi henni útsaum,
og heimsfrægur eðlis-
fræðingir lauk upp fyr-
ir henni leyndardóm-
um eðlisfræðinnar.
Þannig mætti lengi
telja, þvi að sú náms-
grein var vist ekki til,
sem Perla lagði ekki
stund á.
En bak við læstar dyr
— með fyllstu leynd —
lærði Perla það sem
hún hafði mestan
áhuga á, nefnilega að
ganga á linu. Það var
eldhússtúlkan, sem
kenndi henni þá kúnst.
Á yngri árum hafði hún
verið linudansari við
fjölleikahús. Perla
hafði komizt að þvi og
grátbeðið hana að
kenna sér. Heitasta ósk
litlu prinsessunnar var
nefnilega að geta ein-
hvern tima orðið svo
snjall linudansari, að
hún gæti fengið vinnu i
DAN
BARRY
Geiri finnur Vicki i konungshöllinni.,
0-jú,og hvergi^ NyHvernig
stendur nokkuð á þetta?
um okkur i sögubókum, er
lizt þét