Fréttablaðið - 05.06.2005, Síða 50

Fréttablaðið - 05.06.2005, Síða 50
26 5. júní 2005 SUNNUDAGUR „Þeir sögðu stundum sjómennirn- ir að það boðaði ógæfu að hafa konu til sjós, en um leið dekruðu þeir mig eins og prinsessu, og voru sannir séntilmenn,“ segir blaðamaðurinn Kolbrún Berg- þórsdóttir, sem rúmlega tvítug réði sig sem aðstoðarkokk á togar- ann Bjarna Benediktsson. „Ég vissi ekkert hvað ég var að fara út í og stóð mig hörmulega, en þetta var á þeim aldri þegar maður vill prófa allt og heldur að maður geti allt, en kemst að raun um að svo er ekki. Reyndar lá ég sjóveik fyrstu þrjá sólarhringana og vildi helst kasta mér fyrir borð, því sjóveiki er ólýsanleg. En þegar ég hafði læknast af sjóveik- inni heillaðist ég algjörlega af sjónum,“ segir Kolbrún, sem lengst af var eina konan um borð. „Í upphafi ætlaði ég að vera eitt sumar, en af því ég hafði svo gott upp úr þessu var ég lengur fram á haustið. Ég kunni ekkert að elda, varla að sjóða vatn. Því vöknuðu sjómennirnir klukkan fimm á morgnana til að sjá sjálfir um matinn sem ég átti að elda. Ég var vonlaus aðstoðarkokkur og leit svo á að ég væri ekki til neins gagns. Gekk meira að segja um og sagði: „Ó, ó!“ þegar verið var að verka fiskinn sem stundum kippt- ist við, og trúði aldrei að hann væri dauður,“ segir Kolbrún hlæj- andi að minningunni. „Þetta var svakalega skemmti- leg lífsreynsla og ofboðslega sér- stakur heimur. Maður var auðvit- að einangraður úti á sjó, en ég hafði meðferðis fullt af bókum og leið best á kvöldin þegar ég gekk um þilfarið og horfði út á sjóinn. Það var yndislegt og þá elskaði maður hafið. Allar götur síðan hefur mig langað í skemmtisiglingu þar sem ég get legið með bók og haft það notalegt. Margir skilja það ekki, en þetta er mín draumaferð. Ég hef alltaf hugsað sterkt til hafsins eftir þessa reynslu. Ég lifði eins og blómi í eggi um borð, og fór mikið fram í eldhúsverkum, er meira að segja orð- in ansi góður kokk- ur í dag. Þá hef ég aldrei þénað jafn vel og þarna, enda kaupið gott.“ Ljúfasta minning Kol- brúnar af Bjarna Benedikts- syni tengist rómantík. „Ég hafði rosalega gott af þessu því þetta var nýr heimur sem fæstar konur kynnast. Ég fékk tvö bónorð um borð og vegna mín lentu menn í handalög- málum. Mér þótti það rosa- lega sætt og var upp með mér yfir því að menn legðu á sig slagsmál mín vegna, þótt hvorugur þeirra hafi heillað mig nóg,“ segir Kolbrún blíðri röddu, meira en sátt við þessa dýrmætu reynslu. „Ég hafði nú aldrei migið í saltan sjó, en fengið að róa út með grá- sleppukörlunum í Skerjafirði, sem ekki þykir mikil sjó- mennska,“ segir Ellert B. Schram, forseti ÍSÍ, sem nýtti sumarfrí sitt sem þingmaður til að sækja sjó- inn. „Þegar ég var hættur í fótbolt- anum og kominn í svo langt frí, eins og enn tíðkast, fannst mér ekki hægt að hanga iðjulaus í rúma þrjá mánuði. Mig langaði að kynnast sjómennsku og lífinu um borð, og ekki var verra að maður gat drýgt tekjur sínar því þingfar- arkaup var ekki hátt á þeim árum,“ segir Ellert. Hann hafði samband við Bæjarútgerðina, sem kippti þingmanninum strax um borð í togarann Bjarna Bene- diktsson. „Þetta var 1978 og næstu þrjú sumur var ég háseti um borð, fór fjóra túra á hverju sumri. Sjó- veiki hrjáði mig fyrstu dagana en mér var ekkert hlíft og bað ekki um það. Ekki bætti úr skák að koj- an var beint undir vélarúminu þar sem gnýrinn er verstur, en ég vandist því fljótt. Eftir þrjá daga fann ég ekki fyrir sjóveiki og fannst yndislegt að finna ölduna,“ segir Ellert, sem aðallega veiddi úti á Halamiðum og Reykjanes- grunni með Bjarna Benedikts- syni. „Við veiddum ágætlega alla túrana og ég fékk jafn mikið fyrir hálfsmánaðar túr og heilan mánuð á þinginu. Eitt sinn vorum við á karfa og vorum búnir að fylla, en köstuðum einu sinni enn. Þá lágu fimmtán tonn í halinu svo skip- stjórinn hringdi í land og spurði hvað hann ætti að gera, því kvóta- reglur takmörkuðu afla. Þegar við sigldum inn Faxaflóann með nót- ina úti þurftum við að skera á, en þá var karfinn eins og rauður dregill aftan úr skipinu og mikið fannst mér sorglegt að sjá hvern- ig farið var með aflann.“ Ellert segir sjóferðir sínar hafa mælst vel fyrir hjá þjóðinni. „Fólki fannst þetta sérstakt þótt sjálfsagt hafi einhverjir talið mig snobba niður á við. Mest fann ég fyrir að fólk kunni að meta að þingmaður vildi kynna sér aðalat- vinnuveg þjóðarinnar og reyna sjálfur. Þetta var lengst af mikill þrældómur, sex tíma vaktir allan sólarhringinn og þótt ég væri ung- ur var ég dauðþreyttur og sofnaði á augabragði eftir matinn, eða þar til kallið kom aftur. Um borð var skemmtilegur félagsskapur, bæði ungir menn og galvaskir, sem og eldri og reyndari sjómenn sem höfðu marga fjöruna sopið. Þetta var góður þverskurður og ég eign- aðist marga góða vini þeirra á meðal,“ segir Ellert, sem sér sjó- mennskuna í fögrum ljóma. „Þetta er rómantískur þræl- dómur. Sjórinn togaði lengi í mig, en ég var á þingi og menntaður lögfræðingur, og ætlaði mér aldrei að vera lengi. Því er þó ekki að neita að þegar ég gaf eft- ir sæti á þingi 1979, datt út af þingi og stóð í þeirri krísu að vera atvinnulaus var ég kominn langleiðina með að fara aftur til sjós. Töfrarnir eru miklir og ljúfasta minningin að koma aftur til baka. Sigla inn stilltan Faxa- flóann og leggja að eldsnemma morguns, eftir að hafa þrifið kló- settin og káeturnar. Þá var nota- legt að sigla inn og koma heim. Mér fannst það sjómannalífið í hnotskurn.“ Kolbrún Bergþórsson, blaðamaður og fyrrum messi á Bjarna Benediktssyni: Fékk tvö bónor› um bor› ELLERT B. SCHRAM, FORSETI ÍSÍ Þótti sumarfrí þingmanna heldur langt og ákvað að sækja um á togara til að drýja þingfararkaupið og svala ævintýraþránni í kringum 1980. FR ÉT TA B LA Ð IÐ /T Ó B ÍA S SV EI N B JÖ R N SS O N Ellert B. Schram, forseti ÍSÍ og fyrrum háseti á Bjarna Benediktssyni: Rómantískur flrældómur KOLBRÚN BERGÞÓRSDÓTTIR BLAÐAMAÐUR Réði sig sem aðstoðarkokk á togarann Bjarna Benediktsson, þótt hún kynni lítið sem ekkert til eldhúsverka. Sjómennirnir dekruðu við Kolbrúnu og tveir þeirra urðu ástfangnir.

x

Fréttablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.