Fréttablaðið - 11.06.2005, Blaðsíða 52

36 11. júní 2005 LAUGARDAGUR
Vinningar verða afhentir hjá BT Smáralind. Kópavogi.
Með því að taka þátt ertu kominn í SMS klúbb. 199 kr/skeytið
God og War
Kippur af Coca Cola
DVD myndir
Aðra tölvuleiki
Og margt fleira.
BTL GAME
á númerið 1900
og þú gætir unnið.
D3
Þú gætir unnið:
Sendu SMS skeytið
12. hver vinnur.
Próflestur hjá Ásbjörgu ogÞóru Kristínu varð óvenjuannasamur í ár enda krefst
sjö vikna dvöl í Úganda mikils
undirbúnings og margra bólusetn-
inga. „Við erum að verða búnar að
fá allar bólusetningar sem til
eru,“ segir Ásbjörg hlæjandi en
þær stöllur lögðu af stað til Úg-
anda tveimur dögum eftir síðasta
prófið. Hjálparstarf kirkjunnar á
Íslandi styrkir verkefni Lúterska
heimssambandsins í Úganda og
munu stelpurnar taka þátt í því.
Starfið er fjölbreytt en aðalá-
herslan er lögð á að koma börnum
sem misst hafa foreldra sína úr al-
næmi til hjálpar. „Þetta er rosa-
lega flott verkefni,“ segir Þóra.
„Það sem mér fannst svo flott er
að það er verið að hjálpa börnun-
um og fólkinu að hjálpa sér sjálft.
Ekki eins og svo oft er gert í
hjálparstarfi þegar það á bara að
koma inn og bjarga heiminum.
Það er horft til framtíðar,“ segir
Þóra. „Það er verið að kenna þeim
í rauninni að bjarga sér, það er
verið að kenna þeim að byggja
húsin og búa til vatnsbrunna og
þess háttar þannig að þau geti
gert þetta í framtíðinni,“ bætir
Ásbjörg við.
Langaði í öðruvísi sumarvinnu
Þetta er ekki í fyrsta skipti sem
stelpurnar fara út saman í hjálpar-
starf því fyrir tveimur árum fóru
þær sem læknanemar í mánuð til
Brasílíu svo þær eru ágætlega
undirbúnar. „Það gekk svo ofsa-
lega vel og við komumst að því að
við áttum rosalega auðvelt með að
ferðast saman,“ segir Þóra. Sú
reynsla hvatti þær til að endurtaka
leikinn. „Það var eiginlega bara
núna í janúar að við vorum að spá í
sumarið. Okkur langaði til að gera
eitthvað öðruvísi,“ segir Þóra.
„Það er náttúrlega búið að vera
svo mikið að gera í náminu, okkur
langaði að breyta til,“ bætir Ás-
björg við, en þær hafa nú lokið
fjórða árinu í læknisfræðinni og
eiga tvö ár eftir. Þóra og Ásbjörg
leituðu til fyrirtækja um að
styrkja þær til fararinnar og varð
lyfjafyrirtækið AstraSeneca við
beiðninni. Fyrirtækið borgar allar
ferðir, gistingu, uppihald og bólu-
setningar.
Þrjár gerðir sýklalyfja og fyrir-
byggjandi malaríutöflur í
farteskinu
Þeir eru ekki margir sem leggja í
sjö vikna ferð þar sem við öllu má
búast. Stelpurnar viðurkenna að
vera smá hræddar. „Jú, jú, auðvit-
að. Ég veit alveg að þetta verður
ekkert auðvelt, þetta verður eng-
inn dans á rósum,“ segir Þóra.
„HIV smitið þarna í þessum hér-
uðum er alveg langt yfir lands-
meðaltalinu. Landsmeðaltalið er 6
prósent en á þessum slóðum er 25
prósent gefið upp en það gæti al-
veg verið hærra,“ segir Ásbjörg.
„Það er alveg fullt af hættum. Og
þú átt alltaf á hættu að sýkjast af
malaríu,“ segir hún. Í lyfjabirgð-
unum sem þær taka með sér eru
meðal annars þrjár gerðir af
sýklalyfjum og fyrirbyggjandi
malaríutöflur. Nú kemur sér vel
að vera læknanemi. „Við læknum
okkur bara sjálfar!“ segir Ás-
björg.
Stelpurnar verða í Rakai og Ss-
embabule héruðunum í Úganda en
þær vita ekki nákvæmlega hvar
né hvernig þær munu búa. „En
það er líka það sem er svo spenn-
andi, maður er að undirbúa sig
undir það versta. Það fær mann til
að hugsa, að taka hlutina ekki of
sjálfsagða. Maður getur ekki farið
í sturtu á hverjum degi og
þannig,“ segir Ásbjörg. „Við erum
alltaf að búa okkur undir það
versta og allt annað verður bara
plús,“ segir hún.
Þeir hæfustu lifa af
Samtökin sem skipuleggja starfið
í Úganda eru vön því að taka við
nemum í mannfræði og sálar-
fræði enda snýst verkefnið að
miklu leyti um fræðslu og for-
varnir frekar en heilbrigðisþjón-
ustu. „Þeir byrjuðu á því að setja
okkur í þetta venjulega verkefni
en svo höfum við verið að fá pósta
um að læknar þarna vilji endilega
fá okkur. Svo við vitum ekki alveg
hvernig þetta verður, þetta er
mjög fjölbreytt svo þetta verður
skemmtilegt,“ segir Þóra. Víst er
að af nægum vandamálum er að
taka. „Það eru svo allt önnur við-
horf þarna úti. Þarna er þetta
þannig að þeir hæfustu lifa. Ef
börnin missa báða foreldra sína
þá er ekkert sjálfsagt að móður-
fjölskyldan eða föðurfjölskyldan
taki við börnunum því þau hafa
bara nóg með sitt,“ segir Þóra.
Þessi viðhorf til fjölskyldunnar og
staða kvenna í þjóðfélaginu veld-
ur því að alnæmisváin lendir
einna harðast á konum og börn-
um, segir Ásbjörg. „Ef karlmað-
urinn fellur frá þá hefur konan
hans engin réttindi. Hún fær t.d.
ekki húsið og jörðina heldur fær
fjölskylda hans allt saman. Það
bara fer eftir þeim hvort að þau
eru rosalega góð og skilja eftir
eitthvað smá handa konunni. Oft
er það þannig að hún verður bara
að gjöra svo vel og hypja sig og
finna sér nýjan stað fyrir sig og
börnin. Þessu viðhorfi er verið að
reyna að breyta,“ segir Ásbjörg.
Þær Þóra og Ásbjörg ráðast
greinilega ekki á garðinn þar sem
hann er lægstur.
ÁSBJÖRG OG ÞÓRA Stelpurnar tóku með sér hvor sinn bakpokann til Úganda og því mikill höfuðverkur að koma öllu fyrir. Þær bjuggu
sig þó undir að hafa ekki rafmagn á gistiheimilinu og gátu því skilið óþarfa tæki eftir heima.
Vi› læknum okkur bara sjálfar
Læknanemarnir Ásbjörg Geirsdóttir og fióra Kristín Haraldsdóttir eru komnar til
Úganda flar sem flær munu starfa sem sjálfbo›ali›ar á vegum Hjálparstarfs kirkj-
unnar í baráttunni gegn alnæmi. Rósa Sign‡ Gísladóttir hitti flær daginn fyrir
brottför og fékk gæsahú› af tali um bólusetningar, sjúkdóma og heimilislaus börn.