Tíminn - 30.11.1975, Blaðsíða 33

Sunnudagur 30. nóvember 1975.
TÍMINN
33
ef þú sætir hjá, einn
allra bezti skiðamaður-
inn, sagði ívar.
Nú ætla ég að reyna að
stynja þvi upp, hugsaði
Magnús, þvi næst sagði
hann: — ívar ekki vildir
þú lána mér skiðin þin i
keppninni. Þau eru svo
góð.
ívar varð hálfvand-
ræðalegur þegar hann
sagði:
— Já, en ég ætla að
taka þátt i keppninni.
Vissir þú ekki að ég hef
látið skrifa mig niður, þó
að ég sé kannski ekki
eins duglegur á skiðum
og þú.
— Jæja, sagði
Magnús, þá nær það
ekki lengra. Og tal
þeirra féll niður.
Skömmu seinna sagði
Magnús að hann þyrfti
að fara heim til sin.
Rjúpnaveiðin gæti beð-
ið.
ívar horfði á eftir hon-
um, og tók nú fyrst eftir
þvi, hve Magnús var
dauflegur og áhyggju-
fullur. Hann var lika
fátæklega og illa klædd-
ur i slitnum fötum af
eldri bróður sinum, sem
voru ólánleg og stór á
honum. óskapa óheppni
var þetta, hugsaði ívar,
að Magnus skyldi hafa
brotið skiðin sin, þó að
þau hefðu ekki verið
merkileg. Einhvern
veginn hlýtur að vera
hægt að hjálpa honum,
hann verður að taka þátt
i keppninni, þvi að hann
er einn mesti skiðamað-
urinn i skólanum.
ívar stóð lengi og
braut heilann um þetta
vandamál, en allt i einu
ljómaði andlit hans og
hann kallaði upp:
— Hvernig stóð á að
mér datt þetta ekki fyrr
i hug? Er ég fábjáni, eða
var ég svona utan við
mig? Vitanlega hefur
Magnús verið búinn að
hugsa um þetta og kom-
ast að niðurstöðu, en
hann hefur ekkert viljað
segja, þegar ég tók
svona illa i að lána hon-
um skiðin min. Asni gat
ég verið!
Nú greip ívar skiðin
sin i flýti og hélt að
heiman. Litlu siðar var
barið að dyrum að
Bjargi. Magnús sat
daufur i dálkinn við
eldhúsborðið. Hann var
óvenjulega þögull. Litlu
börnin léku sér á eldhús-
gólfinu með trékubba.
Húsfreyja stóð við elda-
vélina og matbjó.
ívar stakk höfðinu inn
i gættina og bauð gott
kvöld.
— Getur þú fundið
mig snöggvast,
Magnús? sagði hann
tvar var bæði sveittur og
móður, þvi að hann hafði
flýtt sér svo mikið.
— Hvað getur hann
viljað? hugsaði Magnús.
— Þú mátt ekkert
fara, Magnús, kallaði
mamma hans á eftir
honum, maturinn er að
verða tilbúinn.
ívar dró Magnús út úr
dyrunum og sagði: — Ég
er mikið búinn að hugsa
um þetta og mér datt
nokkuð i hug! Þú getur
fengið skiðin min til
þess að keppa á, þvi að
við rennum okkur ekki
báðir i einu. Svo að við
getum báðir notað sömu
skiðin!
Magnús þagði, en
ívari var svo mikið niðri
fyrir, aðhann tvisteig og
stamaði: — Vi-viltu ekki
þiggja þetta, eða hvað?
Ertu reiður af þvi að ég
skildi ekki hvað þú
meintir áðan, Magnús?
Magnús leit upp og
skellihló: — Þó það nú
væri að ég þægi það,
sagði hann, þetta er vel
gert af þér. Þetta var nú
það sem ég ætlaði að
biðja þig um, en komst
svo klaufaíega að orði,
að þú skildir mig ekki.
Svo hlógu þeir báðir.
ívar fór að láta á sig
skiðin: — Nú verð ég að
flýta mér heim, svo að
ekki verði farið að undr-
ast um mig. Þú mætir þá
á morgun.
Magnús stóð stund úti
og horfði upp i stirndan
himininn. Það verður
áreiðanlega gott veður á
morgun, og ég vona að
færið haldist svona gott,
hugsaði Magnús glaður.
Keppnin fór fram i
bezta veðri og færi og
allt gekk eins og bezt
varð á kosið. Fullorðna
fólkið var alveg stein-
hissa, hvað krakkarnir
voru orðin dugleg á skið-
um. Sumar mæðurnar
urðu smeykar, þegar
þær sáu litlu skiðamenn-
ina fljúga niður hliðarn-
ar og skáskera þær, svo
að snjóstrokurnar stóðu
i háa loft. Og einnig
hafði verið byggð
smástökkbraut, og sum-
ir drengirnir reyndu við
hana og tókst vel hjá
flestum.
Nú voru öll börnin
komin niður i skóla, þvi
að það átti að vera þar
hátið með súkkulaði-
drykkju og kökum, og
svo átti að afhenda verð-
launin.
Magnús og ívar fylgd-
ust heim að skólanum.
Þeir komu á siðustu
stundu, svo að litill timi
var til að tala við krakk-
ana, til þess að kanna
hvort þau vissu nokkuð
um verðlaunaafhend-
inguna, eða hverjir
kæmu þar til greina.
Áður en þeir fóru inn i
skólann, þá nam
Magnús staðar og sagði
við ívar: — Ég þakka
þér innilega fyrir skiða-
lánið.
ívar svaraði: — Ég er
viss um að þú færð
fyrstu verðlaun. — En
þú stóðst þig líka vel,
sagði Magnús, ég gæti
bezt trúað, að verðlaun-
in yrðu þin.
— Jæja, við sjáum nú
til, sagði hann svo, en
þetta var nú siðasta
skiðaferðin min i bráð,
þvi að nú hef ég engin
skiði fyrr en ég get unnið
mér inn peninga,
hvenær sem það verður
nú.
Rétt i þessu kallaði
kennarinn á börnin inn i
skólastofuna, sem var
ljósum prýdd og fagur-
lega skreytt. Skóla-
nefndin var viðstödd og
einnig margir af for-
eldrum barnanna.
Athöfnin byrjaði. Allir
sungu, og börnunum
fannst þetta svo hátið-
legt. Kennarinn talaði til
barnanna stutt ávarp
um iþróttir og fleira.
Síðan átti að afhenda
verðlaunin. Börnin
tylltu sér á tá, störðu á
kennarann og biðu með
óþreyju.
Kennarinn leit yfir
hópinn og sagði: —
Magnús frá Bjargi hefur
fengið fyrstu verðlaun.
Hann leit á Magnús, sem
roðnaði af ánægju. — Þú
stóðst þig mjög vel,
Magnús minn. Þú
renndir þér laglega, og i
stökkinu varst þú eins og
fugl. Komdu nú hingað
og taktu við verðlaunun-
um þinum, sagði
kennarinn brosandi.
Magnús gekk til hans
og allir klöppuðu honum
lof i lófa. — Hér færðu
skiði af beztu gerð og
ágæta stafi.
Gerðu svo vel,
Magnús, taktu við og
njóttu vel. Magnús
þrýsti skiðunum upp að
sér. Hann brosti og
hneigði sig, en trúði þvi
varla að hann ætti þessi
forláta skiði. Hann gekk
beint til ívars, vinar sins
til að sýna honum verð-
launin.
— Önnur verðlaunin
hlaut ívar frá Ási, sagði
kennarinn þá.
— Nú getum við þó
farið saman i skiðaferð-
ir, hvislaði Magnús að
ívari rétt i þvi, að ívar
vatt sér inn að kennara-
borðinu til að taka á
móti sinum verðlaunum,
og kom i sæti sitt heldur
hróðugur með fallegt
leðurbelti og hníf i sliðr-
um, sem hann fékk i
verðlaun. Þeir litu
ánægðir hvor á annan,
vinirnir.
Farseóill,
semvekurfögnuó
erlendis
í desember bjóöum viö sérstök jóla-
fargjöld frá útlöndum til íslands.
Þessi jólafargjöld, sem eru 30% lægri
en venjulega, gera fleirum kleift aö
komast heim til íslands um jólin.
Ef þú átt ættingja eöa vini erlendis,
sem vilja halda jólin heima,
þá bendum viö þér á að farseðill
heim til (slands er kærkomin gjöf.
Slikur farseöill vekur sannarlega fögnuö.
FWCFÉLAC LOFTLEiniR
/SLA\DS
Félög með fastar áætlunarferðir