Tíminn - 14.12.1975, Blaðsíða 27

Sunnudagur 14. desember 1975.
TÍMINN
27
Svning I brúðuleikhúsinu undii búin — brúðunum er stjórnaft meft
strengjum. Ljósmynd: B. Mankebaya-APN
Sergei Obraztsof er
einhver helzti brúðu-
meistari heims og for-
stjóri Brúðuleikhússins i
Moskvu. Hér fer á eftir
viðtal fréttamanna APN
við þennan heimskunna
listamann.
— Viö höfum um þessar mundir
15 leikrit fyrir börn á dagskrá og
átta fyrir fullorðna. Mér fannst
vænt um allar þessar sýningar,
þegar unnið var að þeim, en siðar
sér maöur yfirsjónir hér og þar.
Viö breytum þá sumu, en kannski
horfum við i gegnum fingur við
annað. Ef sýningin er tiltölulega
góð og áhorfendur hrifnir, er létt
að flytja hana. Mér þykir af
barnaleikritum vænst um „Eins
og geddan sagði”, sem við höfum
sýnt i 35 ár og ætlum ekki að
hætta við, enda er þetta skemmti-
legt verk og gagnort. Af fullorð-
einsverkum þykir mér mest gam-
an að „Óvenjulegir tónleikar”.
Við höfum ekki frið fyrir óskum
um að koma með þessa sýningu —
enda höfum við farið með hana
um allt land og til 25 landa.
Mér þykir lika vænt um „Hinn
guðdómlega gleðileik”. Það er
ekki Dante, sem þar er á ferð,
heldur Isidor Stok, sem bjó til
sjálfstætt leikrit um sex daga
sköpunarverksins og studdist við
stórspaugilegar hugmyndir
franska teiknarans Jean Eiffels.
Ég kann lika vel við nýja sýningu,
sem heitir „Brúðuleikhúsið sýn-
ir”. Þar erum við að skopstæla
klisjur, sem menn nota i sjón-
varpi. Klisjur i listum eru stund-
um eins og hettusótt, stundum
eins og kýli. Það þarf að stinga á
þeim.
— Er nokkur munur á leikara i
brUðuleikhúsi og venjulegum
leikara?
— Mér finnst, að það sé frekar
eiginleiki en starf að vera leikari,
sama hvar menn leika. Spurning-
in er, hvort eiginleikinn verður
atvinnumennska eða ekki.
— Um leikhús ykkar er sagt, að
það búi sjálft til leikrit, en ekki
öfugt.
— Það er alveg rétt, þetta á að
minnsta kosti við um okkur.
— Þið eruð að stækka við ykkur,
sé ég.
— Við höfum samið við borgar-
ráö um að fá til umráða þriggja
hæða hús litillar verksmiðju hin-
um megin við húsagarðinn. Nú
hefur verksmiðjan verið flutt, og
við erum að koma upp sumar-
garði, sem við vonum að verði
bæði skrýtinn og skemmtilegur.
Rétt væri að setja þar upp mynd
barnabókahöfundarins ágæta,
Korneis Tsjúkovskis, og svo af
persónum hans. I verksmiðjuhús-
inu ætlum við að hafa bókasafn
okkar og tilraunasvið.
Við erum reyndar með eitt af
elztubrúðuleikhúsum i landinu og
hið stærsta i heimi. Hjá okkur
vinna 350 manns. Við höfum
starfað i 45 ár. Við eigum prýði-
legt brúðusafn, sem við höfum
safnað i frá öllum mögulegum
löndum. Við eigum til dæmis
frábært safn af kinverskum
brúöum. Svo erum við að nokkru
leyti fræðileg mistöö fyrir brúöu-
leikhús. Viö fáum allskonar fyrir-
spurnir frá sovézkum borgum og
erlendis frá, þar sem við erum
spurö ráða um það, hvernig eigi
aö fara að þessu eöa hinu. Við fá-
SERGEI OBRAZTSOF
OG BRÚÐUHEIMUR HANS
Viö bjóöum yöur aö
veljaúr úrvali okkar af
japönskum „Kimbara”
og finnskum „Landola”
gitörum
Klassískir, western
og byrjenda gítarar.
Sergei Obraztsof ávarpar gestina i brúðuleikhúsinu á undan sýningu.
I.jósmynd: I. Obersky-APN.
um heimsóknir jafnt leikhús-
stjóra sem áhugaleikflokka
barna. Kannski tekst okkur að
koma á fót útgáfu á kennslugögn-
um og árbók yfir tiðindi úr brúðu-
heiminum.
— Nú eruð þér einnig frægur
sem kvikmyndastjóri. Hvernig
vildi það til, að þér fóruð að fást
við kvikmyndir?
— Ég byrjaði á þvi af tilviljun,
rétt eins og ég byrjaði að fást við
leikbrúður. Tilviljanir skipta
miklu máli i lifi hvers manns. Til
dæmis býst ég ekki við að neinn
lesenda gifti sig eftir áætlun.
Sama má segja um skapandi
starf. Það getur verið að Newton
hefði ekki uppgötvað þyngdarlög-
málið, ef hann hefði ekki séð eplið
detta. En hann varþegar viðbúinn
þvi að eplið dytti. Ég hef liklega
verið viðbúinn þvi að byrja á
kvikmyndum. Þetta æxlaðist svo
til, að ég hafði skrifað bók um séð
og heyrt i London, en þangað hef
ég nokkrum sinnum farið. Þegar
svo kvikmyndatökumenn
sovézkir voru þar eitt sinn á ferð,
þá studdust þeir mikið við þessa
bók. Ég var svo beðinn um að
skrifa texta við mynd þeirra, en
ég bauðst þá til að setja heldur
saman mynd úr þvi efni, sem þeir
höfðu tekið. Og um leið og ég setti
hana saman, gerði ég minar at-
hugasemdir „af fingrum fram”,
og úr þvi varð texti myndarinnar.
Ég hafði firnalega ánægju af
þessu.
Ég gerði lika handrit að mynd-
inni „Það furðulega er skammt
undan”. Ég held að viðfangsefni
þessarar myndar sé bæði þýðing-
armikið og nauðsynlegt. Maður
verður að kunna að undrast. Gáfa
er það að kunna að undrast — og
þá ekki yfir þvi sem furðulegt er.
Hvaða belja sem er getur undrazt
þegar tunglmyrkvi skellur á. En
þegar einhver kann að undrast
yfir, hvernig fluga þvær sér, þá
erhinn sami hæfileikamaður. Um
þetta efni var önnur mynd min.
Ég gerði myndina „Ósennilegur
sannleikur” um allegóriska list.
Og siðan „Kvikmyndavélin ákær-
ir”. Ég hef heimsótt mörg lönd,
einnig mjög snauð lönd. Ég hef
lesið, að um milljarður manna
svelti. Þannig getum við ekki lif-
að. Ég setti þessa mynd saman úr
heimildamyndum frá mörgum
löndum — til þess eins að sýna.
hve skelfilegt lif milljóna manna
er ennþá. Og óréttlátt.
En myndin „Hver vill þennan
Vaska?” er um það, að það þarf
að ala upp góðvild frá blautu
barnsbeini, ala hana upp með ást
til alls þess heims, sem umlykur
barnið, til náttúru, til dýra..Til
alls sem lifir....
(Stytt iþýðingu)