Tíminn - 18.07.1976, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 18. júli 1976
„Ég er að leita
að mönnum sem
eru vinir í raun"
— segir Herbert Guðmundsson.
Dfnamit hætti þar sem hluti úr hljóm
sveitinni hélt til Svíþjóðar, til að
freista gæfunnar ósamt nokkrum
öðrum íslenzkum poppurum.
„Viö vorum búnir ab ná
okkur mjög vel á strik, þegar
þeirákvábu ab fara. Þetta er
ab sjálfsögbu mjög svekkj-
andi, en þab þýbir ekkert ab
vera ab ,svekkja sig á þessu,
þvi þessi bransi er svona”,
sagbi Herbert Gubmunds-
son, söngvari I samtaii vib
Nú-timann I vikunni, en
hljómsveit hans Dinamit
hætti skyndilega, þar sem
liluti úr hljómsveitinni ákvab
ab freista gæfunnar I
Svíþjób.
Þeir sem fóru til Sviþjóðar
ór Dinamit voru þeir Ragnar
Sigurðsson, gitarleikari og
_ Ingvi Steinn Sigtryggsson
’ trommuleikari og hljóm-
borðsleikari, en auk þeirra
fór Erlendur Svavarsson, úr
Pónik, Ingvar Areliusson
bassaleikari og Janis Carol,
söngkona. Þessi hópur mun
ætla að komast inn á ein-
hverja skemmtiklúbba i
Sviþjóð og leika þar um ótil-
greindan tima.
— Það gera sér fáir grein
fyrir þvi, hvað þaö er orðið
ofboðslega dýrt aö reka
hljómsveit hér á landi. Kaup
hljóðfæraleikara hefur staö-
ið i staö siðustu 5-6 árin miö-
að viö verðbólguna, og þaö fá
alltof margir bita af kökunni,
áður en við fáum eitthvaö af
henni. Tökum dæmi: Hljóm-
sveit úr Reykjavik leikur i
samkomuhúsi fyrir norðan.
Auglýsingar I útvarpi eru á
bilinu frá 15.000-30.000. Bila-
kostnaður er aldrei undir
100.000, húsið sjálft tekur allt
aö 62%, og ofan á þennan
kostnaö bætizt siðan matur
og gisting, þannig að launin
fyrir eina slika ferð eru
aldrei mikil, sagði Herbert.
— Um þessar mundir eru
fáir góðir hljóðfæraleikarar
á lausu og þaö er satt, að mér
hefur illa haldizt á mönnum,
vegna þess að þeir hafa verið
það sérstakir, að aðrar
hljómsveitir hafa stolið þeim
frá mér. Það var t.d. agalegt
að missa Nikulás Róberts-
son, þvi við vorum þá búnir
að mæta i 2 1/2 viku
daglega frá kl. 9 á morgnana
til 7 á kvöldin, og vorum rétt
tilbúnir að fara af stað,
þegar Nikulás fór yfir I
Paradis. En þetta er ekki 1
fyrsta skipti sem Pétur
Kristjánsson eyðileggur
fyrir mér. Aður hafði hann
splundrað Astarkveðju
með þvi aö fá Omar Ósk-
arsson, Jón Olafsson og
Asgeir óskarsson yfir i
Pelican. Það var sorglegt
þar sem hljómsveitin var
orðin mj'óg góð, og t.d. má
segja að Astarkveöja hafi
mótað „Uppteknir” plötuna
með Pelican, þvi við vorum
búnir að æfa lög ómars og
Jóns, sem komu á þeirri
plötu.
— Þaö hefur færzt mjög i
vöxt, sagði Herbert, að menn
stökkvi yfir úr einu i annað,
og þaö er engu likara en að
þetta sé einhver tizkubóla.
Þannig er t.d. með Fress,
sem var upprennandi hljóm-
sveit, en allt i einu steyptust
yfir hljómsveitina ýmsir
hljóðfæraleikarar, sem tróðu
sér inn I hana.
— Ég ætla að einbeita mér
að þvi að vinna aö sólóplötu á
næstunni, og sennilega mun
ég ekki verða i neinum
hljómsveitarhugleiðingum i
bili. Ég er að leita að mönn-
um, sem eru vinir I raun,
sem vilja standa saman
gegnum súrt og sætt. Það er
það sem vantar núna.
— Ég hef samið allmikib
ab undanförnu, og á plötunni
veröa einkum lög eftir mig,
en einnig nokkur eftir Nliclc
Pollack — og textarnir verða
allir á islenzku utan kannski
einn eða tveir sem verða á
ensku. A plötunni verður
sennilega kántriblær, og ég
stefni að þvi, að platan verði
komin út fyrir næstu jól. Ég
er enn ekki búinn að semja
viö neinn útgefenda, en hef
talað við Gunnar Þórbarson,
og hann á eftir að heyra efnið
áður en hann gefur svar. Mér
finnst vera timi til kominn,
að ég gefi út eina skifu, eins
og allir hinir, eftir sjö ár I
bransanum, sagði Herbert
að lokum.
Herbert Gubmundsson
Þeir unnu mest ab gerb plötunnar t.d.v. Björgvin Halldórsson, Gunnar Þórbarson og Mark Dodson. Nú-
timamynd: Róbert
..BARNAPLATA VID HÆFI
ALLRA ALDURSHÓPA
Vísur úr Vísnabókinni
í vönduoum og
fáguðum
búningi
— Þetta er búið að vera mjög gaman og það hefur
verið sérlega skemmtilegt að vinna að þessu verk-
efni, sögðu þeir félagar Gunnar Þórðarson og
Björgvin Halldórsson á fundi með poppfréttaritur-
um dagblaðanna, er bókaútgáfan Iðunn efndi til
fundar i tilefni af þvi, að nýlokið er gerð plötu með
lögum úr hinni viðfrægu Visnabók.
— Það hefur raunar verið draumur allt frá
bernsku, að vinna eitthvað úr þessum gömlu góðu
barnalögum, sagði Björgvin ennfremur.
Visnabókina ætti að vera óþarfi að kynna, enda
mun sú bók vera til á allflestum heimilum á landinu
og þekkja jafnt ungir sem gamlir til laga hennar, en
bókin kom fyrst út árið 1946 og hefur siðan verið
prentuð i f jórum útgáfum. Að sögn útgefenda lætur
nærri að 35 þús. eintök af bókinni hafi selzt fram til
þessa dags.
OKKUR poppfréttariturum gafst
tækifæri til að hlýða á þessa plötu
i vikunni og sannast sagna, þá
kom hún skemmtilega ' á óvart,
svo ekki sé sterkara að orði kveð-
ið, þvl svo gjörólik er hún þeim
barnaplötum, sem hafa verið
gefnar út hér á landi.
1 raun og veru er varla hægt að
tala um þessa plötu sem barna-
plötu, þvi hún er ekki siður við
hæfi íulloröinna en barna. I
langan tima virðist það sjónar-
mið hafa verið rikjandi hér á
landi við gerð á barnaplötum, að
„allt sé nógu gott I bölvaöa
krakkana” en hér hefur veriö
stefnt að þvi aö gera plötuna eins
vel úr garði og kostur er, — og
árangurinn lætur ekki á sér
standa. Fyrir vikið höfðar platan
til miklu stærri hóps en gengur og
gerist um plötur ætlaðar börnum.
Óhætt er að fullyrða að tónlist-
arlega séð, er þessi plata nokkuð
fyrir ofan meðallag samanborið
við aðrar Islenzkar plötur. Þetta
er rokktónlist i þeim skilningi
sem unga fólkið leggur i orðiö
rokk I dag, en þó þannig úr garöi
gert að það ætti ekki að vera frá-
hrindandi hvorki fyrir börn né þá
sem ekki lengur teljast til ungu
kynslóðarinnar.
Frumsamin lög
og gömul
Vísurnar sem koma á þess-
ari plötu (sem kennd veröur
við Visnabókina) eru eftirtaldar:
Komdu kisa min, Skugginn, Sofðu
unga ástin min, Boggi sat i
brunni, Krummavlsur, Bráðum
kemur betri tið, Stóð ég úti i
tunglsljósi, Stlllinn sem endaði
aldrei, Hllöarendakot, Dagavis-
ur, Kvölda tekur og Tumi fer á
fætur.
Gunnar Þóröarson samdi lögin
viö „Skugginn, Bráðum kemur
betri tið og Kvölda tekur, Björg-
vin Halldórsson samdi ásamt
Gunnari lagið við Komdu kisa
min, Jóhann Helgason samdi
lagiö við Dagavisur og Arnar
Sigurbjörnsson við Boggi sat I
brunni. Við aðrar visur eru notuð
lög, sem þekktust voru, en I nýj-
um útsetningum og hafa þeir
Gunnar Þórðarson, Björgvin
Halldórsson og Tómas Tómasson
séð um það verk.
Einkum unnin
i London
Allur hljóðfæraleikur á þessari
hljómplötu var tekinn upp i Ram-
port hljóðverkinu i Lundúnum af
Mark nokkrum Dodson, sem
siðan kom til Islands og lauk við
upptöku plötunnar I Hljóðrita I
Hafnarfirði — en Mark er kunnur
„vélamaður” I Bretlandi og
hefur starfað með ýmsum þekkt-
um listamönnum I poppinu,
þ.á.m. Keith Richard úr Rolling
Stones, hljómsveitinni Who,
Queen og Sumertramp.
Mark hefur áður komið við sögu
varðandi Islenzka popptónlist, þvi
hann sá m.a. um hljóðblöndun á
sólóplötu Gunnars Þórðarsonar
og jólaplötu Hljómaútgáfunnar,
einnig tók hann upp plötu Engil-
berts Jensens.
Að sögn útgefenda verður plat-
an nú send utan og fullunnin og
mun hún væntanlega koma á
markaðinn eftir 1-2 mánuði. Um
söhg á plötunni er það að segja að
tveir nánir vinir og félagar,
Björgvin Halldórsson og Helgi
Halldórsson, sjá um hann allan,
nema hvað hluti úr kór öldutúns-
skóla syngur undir stjórn Egils
Friðleifssonar I nokkrum lögum.
Mörg og margvfsleg
hljóðfæri
Henry Spinetti lemur húðir á
plötunni, Gunnar Þórðarson leik-
ur á gitar, Tómas Tómasson á
bassa, Björgvin Halldórsson,
Gunnar Þórðarson og Tómas
Tómasson á ásláttarhljóðfæri,
Strengjasveit Julian Gaillard
leikur (að sjálfsögðu) á strengi,
Mike Moran og Gunnar Þórðar-
son á pianó, J.B. Cole á Fetil git-
ar, Mike Moran á orgel, Gunnar
Þórðarson á víbrafón. marimbu
og klarinett, Björgvin Halldórs-
son á klukkur, Gunnar Þórðarson
á mandólin. Björgvin Halldórs-
son á munnhörpu og gyöinga-
hörpu, Mel Collins á alt-tenór og
sópransaxafón, David i Snell á
hörpu og Sigurður Markússon á
fagott.