Tíminn - 18.07.1976, Blaðsíða 37

Sunnudagur 18. júlí 1976
TÍMINN
37
Lesendur
segja:
Ingibjörg Þorgeirsdóttir:
Hvað bíður þín
Bjarkarlundur?
Láta um nærri aö fyrir tveim
til þrem áratugum hafi sem
næstannar hver höfuöstaðarbúi
veriö fæddur i sveit og slitiö þar
barnsskónum. Og meöan þetta
fólk var önnum kafiö viö aö
koma sér upp þaki yfir höfuöiö,
og koma undir sig fótunum á
mölinni i henni Reykjavik, liföi
heimaby ggöin, æskusveitin,
áfram heitu blómlegu lifi i
brjóstum þess — oftast sunnu-
dagsklædd og sólu roöin.
Á þessum timum uröu átt-
hagafélögin til, runnu
upp hvert af ööru eins og
fiflar i túni, efldust og döfnuöu
og störfuöu mörg hver af
miklum eldmóöi, ekki einungis
aö ýmiss konar félagslegu starfi
til eflingar og viöhalds sam-
bandi og kynningu milli félags-
manna sjálfra innbyröis, heldur
einnig og engu siöur beindist
starf þeirra og áhugi aö þvi aö
varöveita áfram frjó og lifandi
tengslin viö gömlu ættarbyggö-
ina, sem meöal annars kom
fram I þvi aö fylgjast vel meö
framvindu allra þeirra mála
þar heima, sem til framfara
gátu horft — og gjarnan veita
þeim þá margs konar stuöning
og fyrirgreiöslu bæöi I oröi og á
boröi. Kom fyrir aö átthagafé-
lag réöist I stórar og fjárfrekar
framkvæmdir i heimasveitinni.
Eru athafnir Baröstrendinga-
félagsins þar um eitt augljós-
asta- og kunnasta dæmiö. Fyrir
um þaö bil þrjátlu árum hófst
þaö handa, aö reisa sumargisti-
skálann og veitingahúsiö
Bjarkarlund I Reykhólasveit i
Austur-Baröas trandarsýs lu,
sem svo um langt árabil var
kærkominn og hagkvæmur
áningarstaöur langferöa-
vögnum aö sunnan og vestan á
hinni löngu og öröugu Vest-
fjaröaleiö.
Má telja Bjarkarlund meö
fyrstu veitingastööum strjál-
býlisins, þegar sleppt er einka-
heimilum viö langleiöir og
vegamót, sem af islenzkri gest-
risni og alúö tóku aö sér aö hýsa
og veita beina þreyttum feröa-
löngum.
A sjöttá og sjöunda ára-
tugnum mátti heita, aö óslitinn
straumur feröamanna fyllti
hina stóru vagna Vestfjaröa-
leiöa yfir sumarmánuöina.
Þessu fólki kom þá oft vel aö fá
stutta hvild og hressingu i
Bjarkarlundi, eftir sjö til átta
stunda hristing á ójöfnum og
hlykkjóttum vegi.
Þaö gefur llka auga leiö aö
jafnframt þvi sem Bjarkar-
lundur gegndi þarnamjög þörfu
þjónustuhlutverki, var þaö um
leiö ein styrkasta stoöin undir
rekstragrundvelli hans, þótt
ýmislegt fleira komi einnig þar
tilgreina, svo sem tilkoma fleiri
og færri dvalargesta.
En, timarnir breytast og þó
aldrei einshrattognú,svo segja
má oft og einatt þaö óþarft á
morgun sem var nauðsyn og
þörf I gær. Með hverju ári san
liöur breytast og batna vegir og
farartadci, jafnframt þvi sem æ
fleiri eignast sina eigin bila og
fara sinar eigin götur og þurfa
ekki á Vestfjaröaleiö aö halda,
þótthún fariá fimm tlmum þaö
sem hún áöur skreiö á átta
stundum.
Auk þess sem nú er hreint
ekki svo nauðsynlegt aö silast
eftir brautum á jöröu niöri, þar
sem loftsins vegir standa öllum
opnir.
Þótt fuglinn fljugi hratt, er
örin þó enn skjótari og hver er
sá aö ekki vilji hann komast
sem fljótast á áfangastaö? Er
þaöekki fyrstogfremsthraöinn
sem nú hefur gildi?
Þetta hefúr þá eölilegu afleiö-
ingu aö langleiöavagnar fara nú
gjarnan hálfir, en ekki troönir
eins og áöur, sinar landleiöir og
margir gamlir viökomustaöir
veröa þeim óþarfir eftir þvi sem
vegir veröa fljótfarnari, og er
ekki einmitt þannig komiö meö
Bjarkarlund? Er hann ekki
þegar oröinn, eöa aö veröa litt
nauösynlegur, sem viökomu-
staöur, miöaö viö þaö sem var,
þótt hann standi viö áöur fjöl-
farna þjóöleiö milli landshluta?
En hvort mun þá ekki um leið
bresta aöalrekstrargrund-
völlurinn?
Veröur vöxtur og viögangur
Bjarkarlundar tryggöur, nema
meö þvi aö renna nýjum stoöum
undir tilveru hans? Og veröur
þaö þá gert — og á hvern hátt —
og þá hvenær?
Verður beöiö eftir þvi aö
dyrum Bjarkarlundar veröi
lokaö og hrörnun og þögn eyöi-
býlisins leggist yfir þessi
myndarlegu salarkynni — eld-
hús, stofur oggistiherbergi, auk
margs annars?
Vonandi ekki. Vonandi átta
forráöamenn Bjarkarlundar sig
I tæka tiö á hve þessi yndislegi
staður viö litla vatnið i skjóli
lyngskrýddra hæöa og birki-
klæddra ása með Vaðalfjalla-
hnúkana I baksýn er hvort
tveggja fágætur og dýrmætur,
staður sem vegna legu sinnar og
feguröar viröist kjörinn til þess
aö bjóöa hraöaþreyttum nú-
timamanni þá hressingu og
hvild sem hann meir en nokkru
sinni þráir, og hefur þörf fyrir —
og sem hann af ýmsum
ástæðum ætti nú að eiga hægara
um vik meö aö veita sér en áöur,
meöal annars vegna aukinnar
samgöngutækni.
Þó má ekki gleymast aö henni
til viöbótar þarf aö koma aukin
umhverfisvernd og fegrun
ásamt vaxandi umgengnis-
menningu. En þetta tvennt eru
þættir sem öllu fremur vikka og
dýpka skilning fólks á þeirri
mikilvægu blessun sem tengslin
viö friösæla lifandi náttúru veita
hverjum þeim sem þeirra fær
notiö.
Ingibjörg Þorgeirsdóttir
r~---—------ ----------
HRINGIÐ í SÍMA 18300
MILLI KLUKKAN 13—15
— J
Fylgist þú með undirbúningi forsetakosning-
anna i Bandarikjunum?
Þorsteinn Björnsson, prentari.
Nei, hreint ekki, enda hið mesta kjaftæöi. Mér er nákvæmlega
sama hver veröur forseti þar, þó þaðyrði Lisa i Undralandi.
Erla Alfreösdóttir, skrifst.st. og húsmóöir:
Ég fylgist nú ósköp litið með þeim, og ekki veit ég hver likleg-
astur er til aö hreppa embættið. Liklega veröur Ford þó áfram.
Margrét Hinriksdóttir, hjúkrunarnemi:
Voðalega litið, en svolitið fylgist ég þó með þeim. Ég held að
Ford sé liklegastur til að halda embættinu, en Carter hefur unnið
á.
Agúst Petersen listmálari:
Jú, ég fylgist nú svolitið með þessu. Ég held að Ford verði ekki á-
fram forseti, heldur taki Carter við. Mér er nokkurn veginn
sama, en frekar Carters-sinni en hitt.
Lilja Hjálinarsdóttir, afgreiðslustúlka:
Voða litið. Ég veit ekki hver veröur forseti næst. en liklega verð-
ur Ford þó áfram.