Fréttablaðið - 03.12.2005, Blaðsíða 16

3. desember 2005 LAUGARDAGUR
H blaelgar ›
Hefurflúsé›
DV í dag
DAGBLAÐIÐ VÍSIR 277. TBL. – 95. ÁRG. – VERÐ KR. 295
LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 2005
Helgarblað
Fengu
24 milljónir vegna læknamistaka
Réttlætinu
fullnægt
Þrettán
kynlífs-
þræll
ára
í Reykjavík
GLÖTUÐ
ÆSKA ERLU
Helvíti
á jörð
Erla var þrettán ára þegarhún fékk fyrstu sprautunaog fannst allir fjötrar
hverfa. Hún væri frjáls.Frelsið varði stutt og sneristupp í þrældóm. Hún varenn barn þegar hún seldiblíðu sína á götunni. Fjöru-tíu þúsund greiddu þeir fyr-ir afnot af líkama barnsins.Og það var ekkert venjulegtkynlíf. Það var allt semsjúkum huga þeirra níðingasem kaupa börn datt í hugað gæti fróað þeirra órum.Erla er í einlægu viðtali viðHelgarblað DV.
Bls. 30, 31 og 32
Edda & ÓlínaÁSTFANGNAR Í LANDSLIÐINU
Svaf ekki hjá
bachelornum
BERGLIND LÉT SON SINN
NAUÐUG
FRÁ SÉR
Bls. 18
Garðar Cortes
Ég er sjöunda dags aðventisti
Bls. 38
Á LAUSU DÖMURNARVILJA HERRA ÍSLAND
Bls. 50
Bls. 50
Bls. 37
Bls. 8
D
V
m
yn
d
Te
itu
r
?
Dæmdar 24
milljónir vegna
læknamistaka
KÆRULEYSI HJÁ LAND-
SPÍTALANUM KOSTAÐI
HANN EÐLILEGAN ÞROSKA
helgar augl 2.12.2005 19:33 Page 3
Undanfarna daga hafa birst
í blöðum greinargerðir eftir
nokkra kraftmikla kirkjuleiðtoga
sem hafa andmælt hjónavígslu
samkynhneigðra para og hafa
áhyggjur af afleiðingum þeirrar
gjörðar. Á meðal presta og
guðfræðinga Þjóðkirkjunnar eru
einnig miklar og heitar umræður
um þetta málefni, miklu meiri en
birtast á opinberum vettvangi.
Meginágreiningurinn, á milli
þeirra sem eru annars vegar
jákvæðir í garð hjónavígslu sam-
kynhneigðra para og hinna sem
eru neikvæðir, felst í því hvernig
við túlkum Biblíuna sem Guðs
orð. Þeir sem eru jákvæðir, og
meðal þeirra er undirritaður, vilja
hlusta á þau skilaboð Guðs sem
eru óbreytanleg í tíma og rúmi,
eru hafin yfir tíma og menningu,
eru nokkurn veginn algild. Þeir
sem eru neikvæðari í afstöðu sinni
byggja rök sín á forsendum eins
og: „...samkvæmt skýrum orðum
Jesú Krists og postula hans er
hjónaband á milli karls og konu en
ekki tveggja einstaklinga af sama
kyni“ (Friðrik Schram, Mbl. 23.
nóv. 2005).
Mér finnst að þeir sem
andmæla kirkjulegri hjónavígslu
samkynhneigðra þurfi að staldra
við um stund og íhuga stöðu sína.
Kennisetningar kirkjunnar og
guðfræði byggjast nú þegar öll á
túlkun Biblíunnar, a.m.k. í lúterskri
kirkju. Ólíkt því sem margir trúa,
þá kveður Biblían ekki skýrt á
um að hjónaband verði að vera
milli karls og konu. Sú hugmynd
tilheyrir kennisetningu sem
túlkuð er út frá Biblíunni, ekki
biblíutextanum sjálfum. Ef við
leitum þá finnum við orð sem Páll
postuli segir: „Hinum ókvæntu og
ekkjunum segi ég, að þeim er best
að halda áfram að vera ein eins
og ég. En hafi þau ekki taumhald
á sjálfum sér, þá gangi þau í
hjónaband, því betra er að ganga í
hjónaband en að brenna af girnd.“
(1. Kor.6.).
Við fyrsta lestur virðist sem
Páll postuli sé að segja okkur að
það sé best fyrir okkur að giftast
alls ekki, en þegar við lærum um
og skiljum sögu og menningu
þeirra tíma sem Páll var uppi á og
þeirra sem Biblían er skrifuð á fá
orð hans dýpri merkingu og rétta
þýðingu. En að sjálfsögðu vita
andmælendur af atriðum eins og
þessum. Þeir eru ekki bókstaflegir
trúmenn. Þeir kjósa hins vegar að
túlka Biblíuna í samræmi við eigin
hugmyndaheim, sem er skiljanlegt
en ekki endilega réttlætanlegt.
Kjarni málsins snýst nefnilega
ekki um orðalag Biblíunnar heldur
er það ímynd andmælendanna
um „hið góða kristilega siðgæði“,
sem þeim var kennt og þeir vilja
halda á lofti. Og samkynhneigð
hjón virðast hjá þeim falla utan
við ramma „hinna góðu kristilega
gilda“. Ég veit að það er erfitt fyrir
okkur öll að hreyfa við viðteknum
venjum, hefðum og gildum. Það
er samt hægt ef við (ég segi það
um kristið fólk) trúum á Jesú og
setjum æðstu gildi lífsins í hendur
Jesú og íhugum hvað hann vill
segja við okkur í dag.
Við megum ekki láta hefð-
bundna menningu eða aðrar hefðir
villa okkur sýn. Kraftur Jesú og
náð virkar til að frelsa okkur frá
sjálfsdýrkun, sjálfsgirni, áhuga-
leysi gagnvart náunganum og
kúgun, en veitir okkur aldrei rétt
til þess að kúga eða mismuna.
Íhugum því hvað frelsarinn segir
við okkur í dag.
Höfundur er prestur
innflytjenda.
Hvað segir Jesús núna?
UMRÆÐAN
KIRKJAN OG
SAMKYNHNEIGÐ
TOSHIKI TOMA
Kjarni málsins snýst nefnilega
ekki um orðalag Biblíunnar
heldur er það ímynd and-
mælendanna um „hið góða
kristilega siðgæði“, sem þeim
var kennt og þeir vilja halda á
lofti.
Hannes Gissurarson, sem hefur
mátt þola að listinn yfir villur í
bók sem hann skrifaði slagaði upp
í að vera álíka langur og bókin
sjálf, sakar mig um ónákvæmni
í grein hér í Fréttablaðinu í gær.
Hann hefur nefnilega fundið
staðreyndavillur í Jónsbók, og
það skýrir kannski margt að það
fyrsta sem hann nefnir og rekur
ofan í mig er alls ekki í bókinni.
Það er raunar kærkomið
að fá að koma þessu að; Jóni
Ólafssyni varð það á í messunni
á blaðamannafundi að láta orð
falla sem menn skildu sem
svo að hann væri að saka skatt-
rannsóknarstjóra, stakan bind-
indismann til áratuga, um að hafa
sagt eitthvað á fylliríi, og hafa
fleiri en Hannes orðið til að segja
að þetta „rýri trúverðugleika
Jónsbókar“. En vel að merkja er
ekkert um þetta í bókinni; þar
er ekki eitt orð um áfengismál
skattrannsóknarstjóra.
Hannes segir einnig hafa
verið rekið ofan í mig að Davíð
Oddsson hafi talað um Jón
Ólafsson í afmælisveislu fyrir sex
árum. Öfugt við Hannes þá var
ég í veislunni og hló með öðrum
gestum þegar Davíð, sem þá hafði
í um það bil viku fimbulfambað í
öllum fjölmiðlum um kaup Jóns
Ólafssonar á Fjárfestingarbanka
atvinnulífsins, sagði eitthvað á
þá leið að eiginlega hefði hann
átt að lesa hér upp ljóð Þórarins
Eldjárns: „Jón Ólafsson slysast“.
Sem vissulega fjallar um Jón
Indíafara, en Davíð er gefin sú list
að kunna að tala undir rós þannig
að allir skilji, nema þeir einir sem
eru gersneyddir öllum húmor; í
gömlum íslenskum bókum er talað
um þá sem skilji allt jarðlegum
skilningi og sagt að þeim hafi ekki
verið gefin andlega spektin, en það
hef ég hingað til ekki talið eiga við
Hannes Hólmstein.
Annað sem Hannes nefnir er
svo smávægilegt að það er ekki
eyðandi að því orðum; á einum
stað í bókinni stendur að 5. júlí
´72 hafi Jón enn verið sextán ára,
en þar átti að standa að hann hafi
enn verið sautján ára; vantaði
rúman mánuð í átján ára afmælið.
Þessa villu var Hannes með á
skilti á blaðamannafundinum
sínum, eins og þeir sáu sem
fylgdust með honum á NFS, og
hún var líka tiltekin sem dæmi um
trúverðugleikaskort Jónsbókar í
klausu í „Blaðinu“ fyrir nokkrum
dögum. Villur af þessu tagi þykja
lúmskar, fara gjarnan framhjá
nákvæmustu yfirlesurum; eru
reyndar kallaðar gagnsæjar
því að fæðingardagur Jóns er
tiltekinn á fyrstu síðu bókarinnar;
reikningssnjallir menn sjá að hann
var sautján en ekki sextán.
Hannes kveinkaði sér undan
því í Morgunblaðinu í liðnum
mánuði að ég hefði vitnað í
samræður okkar tveggja á kaffi-
stofu Þjóðarbókhlöðunnar án
hans leyfis. Vissulega er það ekki
til eftirbreytni, en var hugsað af
minni hálfu sem góðlátleg stríðni
við Hannes, sem frægur varð fyrir
að vitna á prenti í óformlegt spjall á
sömu kaffistofu. Og vel að merkja
var það sem ég hef eftir Hannesi
ekki hugsað til að gera lítið úr
honum heldur þvert á móti; tilvitnuð
orð hans eru fyndin og fróðleg.
Hannes hefur sagt um Jónsbók
að hana hafi ég „tekið saman á
vegum Jóns Ólafssonar“. Ég veit
ekki alveg hvað hann á við með
því; bókina skrifaði ég einfaldlega
eða samdi, rétt eins og aðrar mínar
bækur, og rétt eins og Hannes
skrifar sínar, meðal annars þessa
nýju um „Kiljan“ – sem ég hef
annars hugsað mér að lesa áður en
ég úttala mig um hana frekar.
Höfundur er rithöfundur.
Hannes og andlega spektin
UMRÆÐAN
HANNESI
HÓLMSTEINI
GISSURARSYNI
SVARAÐ
EINAR KÁRASON
... en Davíð er gefin sú list að
kunna að tala undir rós þannig
að allir skilji, nema þeir einir
sem eru gersneyddir öllum
húmor.
Nýjasti leikskólinn í borginni var
formlega opnaður í síðustu viku,
Reynisholt í Grafarholti. Börnin
sungu, viðurkenningar veittar,
veitingar og ræður – allt eins og
venjulega? Nei, því skólastjórinn
lýsti metnaðarfullri skólastefnu
sem er enn ein nýjungin í Reykja-
vík og lýsir þeirri gróskumiklu
flóru sem sjálfstæðir leik- og
grunnskólar eru.
Ég er ekki viss um að margir
átti sig á því hve skólarnir þróast
hratt og fá að njóta sjálfstæðis.
Reynisholt mun leggja áherslu á
slökun, snertingu og jóga ásamt
ræktun dyggða meðal barnanna.
Sem jógaiðkandi varð formaður
menntaráðs glaður að sjá
stefnuskrána sem byggð er á
meistararitgerð skólastjórans,
Sigurlaugar Einarsdóttur, og ára-
langri reynslu hennar af því að
innleiða svipaða hugmyndafræði í
leikskólum, nú fær hún tækifæri til
að hrinda henni í framkvæmd sjálf
ásamt starfsfólki. „Lífsleikninám“
kallast það sem boðið verður uppá.
Markvissar snertistundir verða
á dagskrá, með áherslu á vináttu,
vellíðan, nudd og slökun. Jóga
kemur við sögu með hreyfingu,
jafnvægisæfingum og teygjum
ásamt slökun. Fjölbreyttar máltíðir
með með sykurneyslu í lágmarki eru
meðal fjölmargra annarra atriða.
Þessi skóli er ólíkur öðrum,
en þar með er ekki sagt að aðrir
leikskólar séu ekki með jafn
metnaðarfullt starf. Leikskólarnir
í borginni hafa byggst upp með
miklum hraða á liðnum árum, en
svo er líka með innra starf. Og
hvað með ánægju foreldra? Hún er
svo mikil samkvæmt könnunum að
engin opinber þjónustustofnun eða
einkafyrirtæki getur státað af öðru
eins! Leikskólarnir í Reykjavík
eru í fararbroddi og Reynisholt er
enn ein skrautfjöðurinn.
Höfundur er formaður mennta-
og fræðsluráðs Reykjavíkurborgar.
Jógaleikskóli
UMRÆÐAN
LEIKSKÓLAR
BORGARINNAR
STEFÁN JÓN HAFSTEIN