Fréttablaðið - 03.12.2005, Blaðsíða 96

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
OMSORG skóhorn
ýmsir litir 60 sm
790,-
50 02 .V .B
s
met sy S
AEKI
re tn I
©
FAMNIG HJÄRTA
púði 40x101 sm
490,-
Hangikjöt
með kartöflum, uppstúf,
rauðkáli og grænum baunum
BULLA þvottasekkur
45x78 sm 1.490,-
FNISS
pennastatíf ø10x11 sm 50,-
blaðabakki 24x35x5 sm 190,-
ruslafata ø29x30 sm 190,-
MINNEN fjársjóðskista
62x40x29 sm
MIKAEL tölvuborð
77x50x76 sm 4.450,-
ETHEL SLINGA sængurverasett
150x200/50x60 sm 2.490,-
JULEN kerti
20 stk. 19 sm
JULEN pottur
12 sm 150,-
SCHLAGER borðlampi
12x33 sm 990,-
Opið til 22:00 til jóla
Nýtt kortatímabil
1.490,-
95,-
290,-
AUGL†SINGASÍMI
550 5000
FYLGIR FRÉTTABLA‹INU ALLA MI‹VIKUDAGA
BAKÞANKAR
GUÐMUNDAR
STEINGRÍMSSONAR
Í það heila finnst mér ágætt að búa á Íslandi. Það er fínn hiti í
húsunum og náttúran er spennandi.
Margt fólk er líka skemmtilegt þegar
sá gállinn er á því. Kæruleysislegur
kaldhæðnishúmor, sem er útbreidd-
ur á meðal landans, heldur í manni
lífinu í skammdeginu. Bíóhúsin eru
orðin fín og sjónvarpið sæmilegt.
Hægt að fara sómasamlega út
að borða ef maður er í stuði og í
leikhús. Sundlaugarnar koma líka
alltaf sterkar inn. Misbrestirnir í
efnahagslífinu eru eins og gerist
og gengur. Við erum alla vega ekki
að fara til andskotans á morgun. Á
góðum degi bið ég ekki um meira.
EN svo gerist það stundum að
einstaka atburðir verða í þjóð-
félaginu sem fylla mig eins konar
hryllingi yfir því hvurs lags endemis
subbuþjóðfélag Ísland getur verið.
Stundum finnst mér eins og dyr opnist
og maður sjái eina örskotsstund inn á
baksviðið þar sem ófrýnilegir púkar
hlaupa um urrandi og slefandi og
lögmál valdníðslu og hroka ráða
ríkjum.
MÉR hefur alltaf fundist þetta
bagalegt, því eins og ég segi, þá er
Ísland í það heila ágætis land og því
óþarfi að valdamiklir menn klúðri
hlutunum baksviðs með ákvörðunum
og fyrirskipunum sem oft virðast
sprottnar af pirringi þeirra sjálfra
og einkennast af litlum skilningi á
grundvallarréttindum annarra.
NÚ ætla ég að nefna dæmi. Mér
fannst til að mynda óþægilegt að vera
Íslendingur þegar allir ferðamenn
af asískum uppruna voru lokaðir
inni í skóla á Suðurnesjum með
lögregluvaldi á meðan forseti Kína
heimsótti landið hér fyrir nokkrum
árum. Mér fannst líka óþægilegt að
vera Íslendingur þegar fregnir bárust
af því síðasta sumar að mótmælendur
gegn Kárahnjúkavirkjun væru
hundeltir um landið af sérsveitum.
Og núna fer um mig svipuð
ónotatilfinning þegar viðbrögð
við grunsemdum um fangaflug
bandarísku leyniþjónustunnar um
íslenska landhelgi eru annars vegar.
Ráðamönnum virðist vera nokkurn
veginn skítsama. Yppta bara öxlum.
ÞETTA er nefnilega mergurinn
málsins. Þegar öllu er á botninn
hvolft er virðingu fyrir mann-
réttindum og svona almennum
grundvallarréttindum einstaklinga
verulega ábótavant á Íslandi.
ENN eitt dæmið, frá því í þessari
viku, sýnir mér svo ekki verður um
villst að það er alveg sama hvað
það er talað mikið um málfrelsi
og þess háttar á tyllidögum hér á
landi. Það er einfaldasta mál í heimi
að brjóta gegn slíkum réttindum
í subbuþjóðfélaginu. Var ekki
ritstjóri Læknablaðsins rekinn í
vikunni eftir áralangt óeigingjart og
snurðulaust starf vegna þess að hann
hafði leyft birtingu á grein annars
manns um valdamikinn lækni og
athafnamann hér í bæ? Sjálfstæði
ritstjórna, málfrelsi og það allt fauk
auðveldlega út um gluggann. Sá
valdamikli skrifaði bara bréf og lét
reka manninn. Einfalt mál. Þarna
opnuðust dyr og maður sá púkana
urra.
Ísland