Tíminn - 15.10.1978, Blaðsíða 20

20
Sunnudagur 15. oktdber 1978.
Sunnudagur 15. október 1978.
21
TRABANTINN er þekktur á íslandi frá árinu 1963 og eru all-
margar Trabant bifreiðar af þeirri árgerð enn i notkun.
Ef miðað er við verð, afskriftir og eyðslu er ódýrara að aka
Trabant en að fara í strætisvagni.
Fólksbllar eða station á verði sem er ótrúlegt I dag.
TRABANT/WARTBURG UMBOÐIÐ
Vonar/andi við Sogaveg — Símar 8-45-10 & 8-45-17
Hermann Ragnar við skrifborðið
Rætt við Unni Arngrímsdóttur
og Hermann Ragnar Stefánsson
viðtals
Við sem vmnum að
æskulyðsmálum verðum
vera
— Við rekum okkur á það að vinir og kunningjar skilja
okkur ekki alveg og það er ekkert skrítið. Við höfum
ákaflega lítinn tíma til að vera með f jölskyldu og vinum
og auðvitað söknum við þess/ en við erum önnum kafin
flest kvöld seinni hluta viku og um helgar við tískusýn
ingar og unglingaskemmtanir f Bústöðum.
ur stjórnaö um árabil. — Og ég
hef alltaf haft mestan áhuga á aö
starfa meö börnum og unglingum
og enda alltaf i slíku starfi, sem
fer ekki beinlinis eftir stimpil-
klukku. Vinnudagurinn er fljótur
aö veröa 10-12 timar og stundum
nægir ekki allur sólarhringurinn.
Viö sem vinnum aö æskulýös-
málum veröum aö vera til viötals
þegar unga fólkiö vill tala viö
Unnur Arngrimsdóttir
móttökustjóri á göngudeild
Landsspitalans og Hermann
Ragnar Stefánsson for-
stöðumaöur æskulýösráös
Reykjavikur I félagsmiöstööinni
Bústööum eru kunn fyrir mikla
athafnasemi. Tómstundir Unnar
fara að mestu i aukastörf — tisku-
sýningar og skólahald á vegum
Módelsamtakanna, sem hún hef-
okkur og við eigum þess kost aö
ná til þess, segir Hermann
Ragnar.
þegar
Fjölskyldan var samankomin heima sfðdegis og boðið upp á kaffi
Timamyndir Róbert
— Vinnudagurinn verður oft langur, en hefst ekki fyrr en eftir hádegi, á morgnana passa ég dótturdótt
urina
unga
fólkið
Mörg hjónabönd á sam-
viskunni
Danskennsla var aöal og aö
heita má eina starf Hermanns
Ragnars i um 30 ár og i rúmlega
20 ár ráku þau Unnur dansskóia i
Reykjavik, sem dóttir þeirra
Henný Hermannsdóttir hefur nú
tekið viö. — Þetta var óskaplega
skemmtilegt timabil, segir
Hermann. Við hjónin, og raunar
Henný lika útskrifuðumst öll sem
danskennarar frá sama skólan-
um i Kaupmannahöfn, ég fyrstur
og siðan þær á eftir. Þegar ég var
viö nám úti voru börnin meö okk-
ur og þegar viö komum heim
kynntu þau ýmsa barnadansa og
leiki hér heima i kennslunni hjá
mér. Fáir barnadansar og leikir
voru þá þekktir hér og stundum
haföi ég ekki plötur meö tónlist-
inni heldur varö aö raula hana
eftir minni og þýddi erlendu text-
ana sjálfur. Þaö vildi til aö ég
hafði góöan aðstoðarmann,
Magnús Pétursson pianóleikara
sem spilaöi lögin upp eftir mér.
— Mér finnst aö öll börn ættu aö
læra aö dansa, segir Unnur, og
þaö er stefna danskennara aö
danskennsla veröi liöur i starfi
grunnskólans og raunar er aðeins
til visir af aö svo sé frá okkar
tima. Skólastjórar geta ef þeir
vilja efnt til stuttra dans-
námskeiöa i skólunum og hafa
peninga, sem þeir geta variö i þvi
skyni, og gera þaö ýmsir. Viö
byrjuöum kennslu af þessu tagi i
Melaskólanum fyrir mörgum ár-
um, og Henný er t.d. núna meö
námskeiö fyrir börn og unglinga i
Kópavogi.
— Kennduö þiö þá aöallega
börnum og unglingum aö dansa?
— Nei, siöur en svo. Nemend-
Hermann Ragnar og Unnur ásamt
Arngrirui röntgentækni. Björn sem
urnir voru frá fjögurra ára upp
i sjötugt.
Hjónaflokkarnir voru t.d.
vinsælir, enda er dans ein af þeim
skemmtunum sem hjón geta átt
saman. Reyndar höfum viö tals-
vert mörg hjónabönd á samvisk-
unni. T.d. kynntust Ómar Ragn-
arsson fréttamaður og konan
hans i danstimum hjá okkur og
opinberuöu trúlofun sina um jólin
i kennslustund. örn Guömunds-
son dansari og Petra Gisladóttir
hárgreiöslukona kynntust lika i
skólanum.
Sagan um örn er ævintýri út af
fyrir sig. Hann var kominn yfir
tvitugt þegar hann kom á nám-
skeið hjá Hermanni Ragnari aö
læra samkvæmisdansa, og kunni
þá ekkert fyrir sér i danslist af
einu eða öðru tagi. Strax og
Hermann Ragnar sá örn i hópi
margra annarra nemenda kom
hann auga á aö hann haföi mikla
danshæfileika, enda kom þaö á
daginn. örn var fenginn til aö
dansa i Þjóðleikhúsinu og nú hef-
tveim af þrem börnum sinum, Henný flugfreyju og danskennara og
er tvítugur og í vcrslunarskóla var ekki heima
í heimsókn
Texti: Sðlveig Jónsdóttir
Myndir: Róbert Ágústsson
— Ég set metnaö minn i aö hver
tiskusýning takist vel.
ur hann um árabil dansaö meö
Islenzka dansflokknum og er
jafnframt framkvæmdastjóri
hans
tala við
okkur”
Ógleymanleg reynsla
Fyrir nokkrum árum kom það i
ljós aö Hermann Ragnar er með
kransæöasjúkdóm og hann getur
ekki iengur stundaö danskennslu.
En hann lætur þaö ekki á sig fá og
sökkvir sér af ekki minni áhuga
niöur i starfiö i félagsmiðstööinni
aö Bústööum. Þar eru samkomur
flest kvöld vikunnar, sem börn og
unglingar úr hverfinu og lengra
að sækja.
— Þaö er nýjung hjá okkur
núna aö viö erum meö
tómstundastarf fyrir 10-12 ára,
segir Hermann Ragnar. — Þau
leggja stund á plastmódelsmiði,
bæöi stúlkur og drengir, og hafa
mikinn áhuga. Ég útvega efni og
kem þeim af stað, svona e.k.
hugmyndabanki. Þá eru þau meö
söfnunarklúbba.
Einnig vinnur leikkona - meö
þeim og kennir þeim aö koma
fram. Krakkarnir koma meö alls-
kyns föt heiman aö frá sér og
setja upp tiskusýningar, eöa gera
grin aö þeim, eöa hafa frammi
önnur uppátæki. Þarna er ekki
lagt i neinn kostnaö, en góð æfing
gefst i aö koma fram og tjá sig.
Þá er starfandi hér ferðaklúbb-
ur. Hann fékk i sumar hingaö i
heimsókn danskan hóp frá skóla i
iönaöarbænum Ikast i Danmörku.
Og nokkru seinna fór hópur héðan
i heimsókn þangað og leið ekki
nema mánaðartimi á milli. Ég fór
með unglingunum, sem eru 15-18
ára, I þessa ferð og þaö var mér
ógieymanleg reynsla aö vera meö
þeim allan sólarhringinn. Mjög
góður andi myndaöist I hópnum
og milli dönsku og islensku
unglinganna. Ég held aö þetta
hafi verið svolitið sérstakt aö
hóparnir skildu hittast tvivegis
meö svona stuttu millibili. Oft eru
slikar heimsóknir farnar og liöur
þá lengra á milli, en þá er hætt viö
aö ekki skapist eins góö og náin
tengsl þvi aðeins á einu ári breyt-
Frh. á Jöls. 39 1