Fréttablaðið - 23.11.2006, Side 61

Samningurinn um Evrópska efna-hagssvæðið (EES) hefur að
mörgu leyti reynst Íslendingum vel,
þá fyrst og fremst í gegnum þann
aðgang sem samningurinn hefur
tryggt Íslendingum að innri mark-
aði Evrópusambandsins. Hinn hluti
samningsins, stofnanahlutinn sem
felur í sér að við verðum að taka
yfir hluta af regluverki sambands-
ins, er hins vegar öllu verri jafnvel
þó sýnt hafi verið fram á að aðeins
sé um að ræða brot af heildarreglu-
verkinu eða um 6,5%. Eins og kunn-
ugt er byggir EES-samningurinn á
fjórfrelsinu svokallaða, þ.e. frjáls-
um flutningum á fólki, fjármagni,
þjónustu og vörum.
Það er einmitt sá hluti
EES-samningsins sem
kveður á um frjálsa fólks-
flutninga innan Evrópska
efnahagssvæðisins sem er
stór hluti af þeirri umræðu
sem átt hefur sér stað að
undanförnu um innflytj-
endamál þjóðarinnar en
sem enginn virðist þó vilja
ræða. Nú eru frjálsir fólks-
flutningar aðeins af hinu góða innan
eðlilegra og skynsamlegra marka,
en vandamálið með samninginn er
að með honum hafa íslenzk stjórn-
völd framselt stóran hluta valds
síns til að ákveða með hvaða skil-
yrðum aðfluttir einstaklingar frá
öðrum ríkjum innan Evrópska efna-
hagssvæðisins fái að setjast að hér
á landi.
Í dag virðast flestir eða
allir vera sammála um að
brýnt sé að aðfluttir ein-
staklingar aðlagist íslenzku
samfélagi og að grundvall-
aratriði í því sambandi sé
að þeir læri íslenzku. Hins
vegar liggur fyrir að ekki
er hægt að skylda þá, sem
flytjast til Íslands frá öðrum
ríkjum Evrópska efnahags-
svæðisins, til slíks né annarrar
aðlögunar, en sem kunnugt er eru
flestir þeir sem komið hafa hingað
til lands á undanförnum árum frá
aðildarríkjum svæðisins í Austur-
Evrópu, einkum Póllandi. Þetta gæti
síðan aðeins orðið verra ef við tækj-
um upp á því að ganga í Evrópusam-
bandið.
Þannig að ef Frjálslyndi flokkur-
inn, eða hvaða aðrir aðilar hér á
landi, er á því að stemma verði stig-
um við ört vaxandi flæði útlendinga
til landsins þá getur hann ekki á
sama tíma stutt aðild Íslands að
Evrópska efnahagssvæðinu. Það er
einfaldlega engan veginn trúverð-
ugt. Aukið íþyngjandi reglugerða-
fargan frá Evrópusambandinu, sem
samningum fylgir, gerir hann að
auki að sífellt minna aðlagandi kosti
fyrir Íslendinga því þó hlutur okkar
sé til þess að gera lítill af heildinni
vex hann eftir sem áður samhliða
heildarregluverki sambandsins.
Það er því tímabært að horft sé
til annarra lausna í stað EES-samn-
ingsins og kemur Svissneska-leiðin
svonefnd, þ.e. sjálfstæðir tvíhliða
samningar við Evrópusambandið
um viðskipti og önnur hagsmuna-
mál þjóðarinnar, helzt til greina.
Skemmst er að minnast þess að for-
maður svissneskra Evrópusam-
bandssinna, Christa Markwalder
Bär, viðurkenndi í heimsókn til
landsins í lok október sl. að reynsla
Svisslendinga af tvíhliða samning-
unum væri jákvæð og að þeir nytu
stuðnings öruggs meirihluta þjóð-
arinnar.
Það að slíkur aðili, sem væntan-
lega sér tvíhliða samningana sem
hindrun í vegi fyrir því markmiði
sínu að koma Sviss inn í Evrópu-
sambandið og er því vart mjög annt
um þá, skuli ekki sjá sér annað fært
en að viðurkenna þetta segir senni-
lega meira en flest annað.
Höfundur er sagnfræðinemi.
EES-samningurinn og innflytjendamálin
HIÐ STÓRFENGLEGA
LEYNDARMÁL HEIMSINS
ÞAÐ ÆTTI AÐ SETJA ÞIG
Á HEIMSMINJASKRÁ
STEINAR BRAGI
HIN ÍSLENSKA
TRAINSPOTTING
ÞESSI BÓK ER EKKI UM BLEIKA FLAMINGÓFUGLA. ÞESSI BÓK ER UM
ÚTVARPSMANNINN E SEM LENDIR Í ÓVÆNTUM OG ALLSVAKALEGUM
HREMMINGUM EFTIR AÐ HAFA GEFIÐ ÚT SÍNA FYRSTU BÓK.
EINKASPÆJARINN STEINN STEINARR OG AÐSTOÐAR-
MAÐUR HANS MUGGUR RANNSAKA ÆSILEGT MORÐMÁL
Á SKEMMTIFERÐASKIPI
50 GRÖMM AF ÓDRÝGÐU KÓKAÍNI HVERFA Í PARTÍI
Í REYKJAVÍK. ELTINGARLEIKUR UPP Á LÍF OG DAUÐA.
„Bráðskemmtileg bók sem heldur fínu jafnvægi milli
tilgerðarleysis og húmors.“
- Björn Þór Vilhjálmsson, Morgunblaðið, 3. nóvember 2006
ÍSLENSKAR SKÁLDSÖGUR
„Það er nautn að lesa textann og sagan er í senn fyndin,
írónísk, persónuleg, kátbrosleg, ljúfsár og melankólísk.“
Geir Svansson, Morgunblaðið 3. nóv
„Þetta er skemmtilegur texti og furðulegur.
Hann fengi í mínum kladda fimm stjörnur væru þær gefnar.“
Páll Baldvin Baldvinsson, Fréttablaðið 5. nóv