Fréttablaðið - 28.11.2006, Blaðsíða 48

Lista- og menningarráð Kópavogs
efnir til árlegrar ljóðasamkeppni
undir heitinu „Ljóðstafur Jóns úr
Vör“ og er skilafrestur til 15.
desember. Þriggja manna dóm-
nefnd mun velja úr þeim ljóðum
sem berast og að venju eru veitt
vegleg verðlaun fyrir hlutskarp-
asta ljóðið og fær skáldið einnig til
varðveislu göngustaf sem á verð-
ur festur skjöldur með nafni þess
í eitt ár.
Öllum skáldum er velkomið að
senda ljóð í keppnina en skilyrði
er að ljóðin mega ekki hafa birst
áður. Ljóðum skal skilað með dul-
nefni og skal nafn, heimili og sími
skáldsins fylgja með í lokuðu
umslagi auðkennt með sama dul-
nefni. Bréfið skal merkja „Ljóð-
stafur Jóns úr Vör“, Tómstunda-
og menningarsvið Kópavogs, b.t.
Sigurbjargar H. Hauksdóttur,
Fannborg 2, 200 Kópavogur.
Aðeins má senda eitt ljóð í
hverju umslagi og þess vænst að
ljóðunum sé skilað á pappírs-
stærðinni A-4 eða A-5.
Afhending verðlaunanna fer
fram á afmælisdegi skáldsins Jóns
úr Vör hinn 21. janúar 2007.
Nánari upplýsingar um ljóða-
samkeppnina má finna á heima-
síðu Kópavogsbæjar, www.kopa-
vogur.is.
Ljóðstafur Jóns úr Vör
Á undan sinni samtíð – sönn skáld-
saga, eftir Ellert B. Schram, er
hálfkæringur og tómstundaiðja í
rituðu máli. Svona dund til að drepa
tímann. Kannski ofurlítill broddur
í háðinu, kannski einhvers konar
uppgjör við liðna tíð, en alls ekki
illa meint. Enginn skyldi taka þessa
sögu hátíðlega eða misskilja til-
tækið og telja Ellert með rithöf-
undum. Bara alls ekki.
Ofangreind málsgrein er upp-
suða úr orðum frá höfundi sem
finna má aftast í bókinni. Þar segir
Ellert afar afsakandi af tilurð bók-
arinnar og gerð. En óvart varpar
höfundur þar ljósi á helsta galla
þessarar annars ágætu bókar. Það
hlýtur að teljast hæpið að bjóða
lesendum upp á bók sem, ef marka
má orð höfundar sjálfs, er hálfgerð
hrákasmíð. Gengur eiginlega ekki
upp að senda frá sér bók ef ekki
fylgir hugur máli. Innbyggð mót-
sögn og orðin túlkast því sem hæ-
verskugrobb.
Bókin rekur í stórum dráttum
lífshlaup tveggja samtíðarmanna
úr Reykjavík, jafnaldranna Guð-
björns Þórðarsonar og Eggerts
Schevings. Eggert, sem höfundur
augljóslega byggir á sjálfum sér,
er sveimhugi. Flýtur með, lendir á
þingi, verður ritstjóri fyrir tilvilj-
un, er fótbolta- og félagsmálafröm-
uður með lágstemmt sjálfsmat.
Guðbjörn, eða Búbbi, er hins vegar
athafnaskáld með stóru A-i. Gróss-
er af gamla skólanum. Ekkert lán-
ast honum þó og ekki hleypur á
snærið hjá Búbba eins og þeim Jóa
í Gratís og Bjarnólfi sem á sínum
tíma flæktist af illri nauðsyn með
sitt hafurtask til Pétursborgar. Það
þrátt fyrir að Búbbi hafi otað sínum
tota og komið sér innundir hjá
toppunum í samfélagi sem byggist
á samansúrruðu og spilltu sam-
tryggingarkerfi.
Ellert á ótrúlega auðvelt með
að varpa ljósi á þjóðfélagsgerðina
í gegnum þessa fulltrúa stríðskyn-
slóðarinnar og þróun sem orðið
hefur: Frá spilltu og lokuðu klíku-
samfélagi í átt til frjálsræðis,
einkavinavæðingar og misskipt-
ingar. Ádeilan er hárbeitt á stund-
um þó sett sé fram á „léttum“
nótum. Eins og til dæmis þegar
segir af því þegar Eggert skiptir
um flokk. Fer úr Íhaldsflokknum
og gengur til liðs við Breiðfylking-
una. Fremur þar með ófyrirgefan-
leg svik við málstaðinn um frelsi
einstaklingsins. Því dyggir fót-
gönguliðar hins rótgróna flokka-
kerfis eiga ekki að bregða sér út
af sporinu. Og ala þannig á rang-
hugmyndum kjósenda sem eru,
þegar allt kemur til alls, meira í
líkingu við sauðfénað en hugs-
andi verur. Fer á sína kró í kjör-
klefanum hvernig svo sem vind-
arnir blása.
„Svoleiðis gera menn ekki í
frjálsu þjóðfélagi og allra síst ef
þeir eru talsmenn einstaklings-
frelsis og alls ekki ef þeir vilja
hafa eitthvert gagn af frelsinu.
Frelsið er þvert á móti fólgið í
því að nýta sér frelsi til að
skipta aldrei um skoðun og
þegja þá um það ef það
hendir. Frjálshuga menn
umgangast ekki fólk sem
er svo vitlaust að yfir-
gefa flokka sem berjast fyrir
frelsi. Það eru svik við málstaðinn
um frelsi einstaklingsins.“ (Bls.
142)
Höfundur gerir sjálfum sér
óleik með því að vísa til stórvirkja
bókmenntasögunnar á borð við
Don Kíkóta eftir Cervantes, Góða
dátann Svejk eftir Hasek og Bör
Börsson eftir Falkberget. Þó ljóst
megi vera að Ellert ætlar sér engan
samanburð við þessa höfunda
vekur hann engu að síður upp slík
hugrenningatengsl með því að
nefna þessar bækur. Á undan sinni
samtíð er ekki á pari við þau meist-
araverk. Ekki síst vegna hiks og
þess að ekki er ekið með lesendur
alla leið – sett meira kjöt á beinin.
Því ekki vantar efniviðinn, bókin
er stórskemmtileg og athyglisverð
á köflum auk þess sem Ellert býr
yfir liprum, rembingslausum og
skemmtilegum stíl. Þegar hann
dregur upp næstu bók ætti hann að
stíga skrefið til fulls með það í
huga að skop er dauðans alvara.
Þriðja stjarnan er því sett hér fram
í þeirri vissu að ekkert er því til
fyrirstöðu að Ellert miði sig frekar
við Hasek en hálfkæring á borð við
Þá hló þingheimur, sagnamanninn
Örn Clausen eða Lífsins melódí
eftir Árna Johnsen – með fullri
virðingu.
Frelsi til að skipta ekki um skoðun
Ítalir hafa oftar unnið óskars-
verðlaun fyrir bestu erlendu
mynd en nokkur önnur þjóð, þótt
Frakkar hafi oftar verið tilnefnd-
ir. Þrátt fyrir það er sorglega
sjaldgæft að ítalskar myndir rati
hér í bíó. Úr því er þó bætt þessa
dagana, því ítölsk kvikmyndahá-
tíð stendur nú yfir í Háskólabíói.
Sérstakri athygli er beint að leik-
stjóranum Pupi Avati.
Avati vakti fyrst athygli á sér
sem einn handritshöfunda síð-
ustu kvikmyndar Pasolini, 120
dagar Sódómu, sem enn þann dag
í dag er hryllilegasta mynd sem
gerð hefur verið og fær Hostel til
að líta út eins og Mary Poppins.
Hún er þó ólík þeim myndum
sem hér eru sýndar, sem eiga það
flestar sameiginlegt að gerast í
fallegu umhverfi Bologna og
fjalla um óendurgoldna ást. Og
ólíkt bandarískum bíómyndum
er ástin ekki alltaf milli fallegs
og ólofaðs fólks, heldur hefur
fleiri víddir.
Útskriftarveislan (Festa di
laurea) frá 1985 gerist rétt eftir
stríð og segir frá manni sem enn
er ástfanginn af konu er kyssti
hann í stríðsbyrjun. Honum er
falið að skipuleggja útskriftar-
veislu dóttur hennar, og sýnir
myndin í skemmtilegu lokaatriði
hvernig miklir harmleikir geta
búið bak við hamingjusamar fjöl-
skyldumyndirnar.
Myndin Sögur af stelpum og
strákum (Storia di ragazzi e di
ragazze) gerist fyrir stríð og
segir einnig frá veislu, í þetta
sinn trúlofunarveislu.
Langbest er þó myndin Með
hjartað á öðrum stað (Il cuore alt-
rove) frá 2003. Segir þar frá 35
ára gömlum hreinum sveini sem
er sendur í afhommun frá Róm
til Bologna. Faðir hans saumar
kjóla á páfann og hefur lítið álit á
norðurhéruðunum, kallar þau
ýmist Þýskaland eða Norðurpól-
inn eftir því hvernig liggur á
honum. Enn versnar það þegar
sonurinn verður skotinn í blindri
stúlku. Myndin sýnir hversu illa
fer þegar menn verða ástfangnir
af konum sem eru fyrir ofan þá í
þjóðfélagsstiganum, og er þess
vegna kærkomin tilbreyting frá
Hollywoodvæmni.
Fettuchini og
framhjáhald
Halldór Sigdórsson
aðstoðarverslunarstjóri hjá RV
R
V
62
19
A
Þegar gæðin skipta máli
Lotus Professional borðpappírsvörur
Á t
ilbo
ði
í nó
vem
ber
200
6
Lot
us L
inSt
yle
serv
íett
ur,
disk
am
ottu
r, „
löb
era
r“
og
dúk
ar
Til hátíðabrigða
Í verslun RV að Réttarhálsi eru
nú á tilboði Lotus LinStyle
dúkar og servíettur í mörgum
litum. Einnig eru á tilboði
ýmsar gerðir af servíettum,
diskamottum og „löberum“
með jólamynstri.
Takmarkað magn er í boði af sumum
jólavarningi. Fyrstur kemur fyrstur fær.