Fréttablaðið - 30.03.2007, Qupperneq 80

Ádögunumkynnti fé-
lagsmálaráð-
herra Fram-
sóknarflokksins
nýtt frumvarp
um róttækar
aðgerðir í jafn-
réttismálum sem hann ætlar þó
ekki að leggja fram á þessu þingi.
Félagsmálaráðherra hefur sagt
að hann ætli að leggja frumvarp-
ið fram í haust en miðað við gengi
flokks hans í skoðanakönnunum
er alls óvíst hvað verður um frum-
varpið á nýju þingi eftir kosning-
ar.
Kynbundinn launamunur er
staðreynd. Frumvarpinu er ætlað
að jafna rétt og stöðu karla og
kvenna og í frumvarpinu felast
margar góðar tillögur sem geta
stuðlað að því markmiði, og ber
hæst að nefna afnám launaleynd-
ar. Þrátt fyrir að á Íslandi hafi
verið í gildi sérstök jafnréttislög
í þrjá áratugi er enn langt í land
með að jafnrétti sé náð. Þess vegna
er brýnt að frumvarpið verði að
lögum sem fyrst. Kynbundinn
launamunur hefur nú í 13 ár verið
16% og er mál að linni. Nefnd-
armenn og umsagnaraðilar sem
komu að gerð frumvarpsins voru
langflestir sammála um þetta.
Þeir sem voru því mótfallnir voru
annars vegar fulltrúar Sjálfstæð-
isflokksins og hins vegar Samtök
atvinnulífsins, með framkvæmda-
stjóra samtakanna og fyrrverandi
þingmann Sjálfstæðisflokksins,
Vilhjálm Egilsson, í fararbroddi.
Launaleynd er það þegar at-
vinnurekendur skylda launþega
til að þegja yfir laununum sínum.
Þegar fólki er bannað að segja frá
því hvað það er með í laun. Hug-
myndin er að launaleynd gefi at-
vinnurekendum frjálst spil til
að umbuna starfsmönnum sem
standa sig betur en aðrir. Að
mínu mati er hins vegar óskiljan-
legt að það þurfi að vera eitthvert
leyndarmál að starfsmenn standi
sig vel og þeim sé umbunað fyrir
það, þ.e.a.s. ef það eru í raun gild-
ar ástæður fyrir umbuninni en
ekki bara þær að yfirmaðurinn og
starfsmaðurinn sem fær umbun-
ina nota sömu salernisaðstöðu.
Þessu er framkvæmdastjóri
Samtaka atvinnulífsins ekki sam-
mála. Hann telur að afnám launa-
leyndar muni ala á of mikilli sam-
keppni innan fyrirtækja, og valda
slæmum vinnuanda. Kona sem
veit ekki að karlmaðurinn við
hliðina á henni fær meira borg-
að fyrir sömu vinnu verður aug-
ljóslega ekki mjög spæld yfir
hlutskipti sínu. En það réttlæt-
ir ekki mismununina. Misrétti er
ekki einkamál. Það er samfélags-
legt vandamál sem þarf að vinna
bug á. Launaleynd er tilgangs-
laust fyrirbæri til þess fallið að
viðhalda misrétti og hindra laun-
þega í að afla sér vitneskju um
hvort þeim sé mismunað. Vinstri-
græn vilja launaleyndina burt
tafarlaust. Eins og komið hefur
fram í nýlegri könnun Capacent/
Gallup fyrir félagsmálaráðuneyt-
ið er stöðnun í launajafnréttismál-
um hérlendis.
Síðastliðin 13 ár hefur engin
framþróun átt sér stað í þessum
málaflokki. Viljum við virkilega
13 ár í viðbót? Það vilja Vinstri-
græn ekki. Vinstri-græn vilja
launaleyndina í burtu og vilja
því að nýja jafnréttisfrumvarp-
ið verði gert að lögum á Alþingi
þegar í stað. Afnám launaleynd-
ar er mikilvægt skref á leiðinni til
jafnréttis sem Vinstri græn þora
og vilja stíga tafarlaust.
Höfundur er formaður Ungra
Vinstri grænna og skipar 3. sæti á
lista VG í Reykjavík suður.
Afnemum launaleyndina strax
Það voru sannarlega góð tíð-indi sem lesa mátti úr skoð-
anakönnun sem unnin var fyrir
Bændasamtökin um viðhorf Ís-
lendinga til íslensks landbún-
aðar. En þar kom fram að ekki
eingöngu eru flestir Íslending-
ar á því að gæði íslenskra land-
búnaðarvara séu meiri en er-
lendra heldur eru Íslendingar
tilbúnir að greiða hærra verð
fyrir sömu vörur en aðrar.
Vert er að taka undir með
nýendurkjörnum formanni
Bændasamtakanna að þessar
niðurstöður úr könnun samtak-
anna ætti að vera þeim „áminn-
ing sem hæst tala óábyrgt og
af vanþekkingu“ og að þeir
ættu að endurskoða málflutn-
ing sinn, eða eins og fram kom
í þessu ágæta blaði sl. mánu-
dag. Þar kemur jafnframt
fram herhvöt formannsins um
„[e]kki [að] gefast upp gegn
þeim sem vilja koma landbún-
aðinum á kné“ og að niðurstöð-
urnar væru „umhugsunarefni
fyrir þá sem árum saman hafa
alið á óvild í garð landbúnaðar
og bændastéttar“.
En óvildarmönnum íslensks
landbúnaðar má líklega skipta
í þrjá meginflokka, a) þeirra
sem af græsku sinni og ill-
mennsku vilja leggja hinar
dreifðu byggðir landsins í
auðn, b) þeirra sem telja að
frjáls viðskipti án tollamúra og
niðurgreiðslna sé besta leiðin
til að hjálpa þróunarlöndum að
byggja upp atvinnuvegi sína og
brjótast úr fátækt og c) þeirra
sem með bölmóði telja að ís-
lenskur landbúnaður eigi enga
framtíð fyrir sér nema í klafa
ríkisforsjár, reglugerðafarg-
ans, verðsamráðs, tollamúra og
niðurgreiðslna.
Um mál-
flutning fyrst-
nefnda hóps-
ins er lítið að
segja, forherð-
ingin er slík að
ólíklega verð-
ur nokkru viti
fyrir hann
kominn. Þó svo
að ætla megi
að b)-hópnum
gangi gott til,
þá sýnir könn-
unin svo ekki sé um villst að
þó svo að áðurnefndir tollar
og álögur sem og niðurgreiðsl-
ur væru felld niður, þá myndu
Íslendingar hvort sem er ekk-
ert annað vilja éta en innlenda
gæðaframleiðslu, þannig að
barátta þessa hóps er því hvort
sem er vonlaus.
Um síðasta hópinn er það að
segja, hann veður um í villu
og svíma. Hvorki sé þörf á að
viðhalda tollum, enda fúlsa Ís-
lendingar við erlendum mat-
vælum, né niðurgreiðslum,
sem eru með öllu óþarfar enda
borga Íslendingar upp til hópa
með bros á brá það verð sem
innlend gæðaframleiðsla sann-
arlega kostar. Allur óábyrgur
hræðsluáróður um hnignun eða
jafnvel eyðingu íslensks land-
búnaðar, og þar með sveitanna,
sleppi ríkið honum úr kæfandi
faðmi sínum, hefur því vonandi
verið kveðinn niður í hinsta
sinn.
Þá kom fram í þessari sömu
könnun að 23,0% svarenda
töldu gæði íslenskra landbún-
aðarvara þau sömu og erlendra
og 2,3% að þau væru verri.
Morgunljóst má vera að flestir
þeirra sem á þá lundina svöruðu
er líklega lítilsiglt og lítið siglt
fólk sem aldrei hefur ferðast
til útlanda og bragðað afrakst-
ur þarlendra landbúnaðarvara
og tala því, eins og formaður-
inn sagði, óábyrgt og af van-
þekkingu. Hafa líklegast aldrei
smakkað mozzarella-ost á ít-
ölsku veitingahúsi, camembert
að frönskum sið eða argent-
ínskt Angus-nautakjöt. Óhætt
er að fullyrða að með frjálsum
og óheftum innflutningi slíkra
vara myndu sömu aðilar, og það
án dýrra ferðalaga til útlanda,
skjótlega kynnast af eigin raun
yfirburðum íslenskrar landbún-
aðarframleiðslu og því skapast
enn meiri eining um innlendan
landbúnað en jafnvel nú er.
Hin rökrétta niðurstaða þess-
arar könnunar er því að fella
þegar í stað niður alla tolla og
vörugjöld af erlendum mat-
vælum sem og niðurgreiðslur
og styrki til handa innlendri
framleiðslu, enda eru niður-
greiðslur á því sem nánast
allir neyta og munu neyta óháð
verðinu auðvitað með öllu til-
gangslausar.
Að lokum verður seint nægi-
lega oft áréttuð þau gríðarlegu
tækifæri sem liggja í íslensk-
um landbúnaði. En sem dæmi
má nefna þá dvaldi ég nokkra
daga á Ítalíu nú á þorra. Þarna
reyndu heimamenn að bera
fyrir mig lágklassa mozzarella-
osta í öll mál auk þess sem þeir
virtust sjálfir nota hann sem
mannafæðu. Ljóst má vera
að á Ítalíu er innbyrt ógrynni
af þessum osti og ef Ítal-
ir bara vissu af tilvist hins ís-
lenska bróður mozzarella-osts
sem framleiddur er af Osta-
og smjörsölunni sf. og hvers
gæði hafa nú verið svo eftir-
minnilega sönnuð í títtnefndri
könnun, er ég viss um að Ítal-
ir myndu kaupa allt sem okkar
litla þjóð gæti framleitt og gott
betur.
Höfundur er verkfræðingur
og áhugamaður um
íslenskan landbúnað.
Bjart yfir íslenskum landbúnaði
Áður var hún ung og keik
með eftirsóknarverðan búk.
Núna, gömul, visin, veik
og valdasjúk.
Afi minn var einn af stofnend-um Framsóknar en móðir mín
„jarðaði“ frambjóðendur annarra
flokka ef þeir komu í eldhúsið til
hennar. Undirritaður var lengi í
fótgönguliðinu, náði þó að komast
í miðstjórn SUF og á framboðslista
hér á Vestfjörðum.
Á formannsdögum Ólafs Jóhann-
essonar með sína hægri sveiflu
var vinstri armurinn, sem ég til-
heyrði, höggvinn af maddömunni.
En miðjuflokkur sem aðeins á
sér þann kost að laða til sín fylgi
frá hægri verður smátt og smátt
hægrimennsku að bráð, eins og nú
er komið á daginn með afmælis-
barnið.
Vegna fortíðar minnar hef ég
enn tengsl inn á gafl hjá maddöm-
unni og fyrri samherjar hringja
stundum, þegar pólitísk andnauð
verður þeim óbærileg.
Uppdráttarsýkin hófst að marki í
valdatíð Ólafs en Steingrími Her-
mannssyni tókst nokkuð að halda
sjó enda naut hann víðtækra vin-
sælda. Arftaki hans, Halldór Ás-
grímsson, hefur aldrei þolað gagn-
rýni og raðaði strax jábræðrum í
kringum sig, hinum var ýtt á dyr.
Flokkurinn var dauðhreinsaður
af náttúruverndarfólki, fest voru
kaup á Kristni H. Gunnarssyni,
sem er vænn maður en í engum
takti við hirð Halldórs. Brátt log-
aði flokkurinn í illdeilum stafn-
anna á milli. Sem faðir kvótakerf-
isins auðgaðist Halldór ekki bara
bærilega sjálfur heldur hrukku
líka molar af borðum sægreifanna
til hinnar gjaldþrota maddömu og
síðar enn meira vegna einkavina-
væðingar og sýsls með Sambands-
fyrirtæki. Kárahnjúkar, kvóta- og
þjóðlenduránið, einkavinavæðing-
in og undirgefni við Stóra-Íhald-
ið hafa sviðið fylgið af Framsókn,
ásamt fjölbreyttu sukki og spill-
ingu svo sem Byrgismálinu þar
sem framsóknarmenn virðast vera
undir, yfir og allt um kring.
Davíð Oddsson
varð pólitískur
banamaður Hall-
dórs með því að
tæla hann með
sér í Íraksstríð-
ið. Það, ásamt
áðurnefndum
ávirðingum og
Evrópustefnu
Halldórs, gerði
formannaskipti óhjákvæmileg.
Þegar Halldór samdi við Davíð
um forsætisráðherrastólinn eftir
síðustu kosningar var sú vegsemd
ekki fyrir Framsókn heldur Hall-
dór persónulega. Síðan var stóln-
um skilað til Stóra-Íhaldsins svo
Guðni kæmist ekki í hann og Hall-
dór lagði sig í framkróka við að
draga hann með sér í fallinu. Einn-
ig þurfti að koma Valgerði í skjól
en milli hennar og Halldórs hefur
hnífurinn aldrei gengið. Eru þau
hjúin skýrust dæmi um pólitíska
flóttamenn í eigin landi.
Nú er staða maddömunnar sú að
engar líkur eru á að aftur komi
betri tíð með blóm í framsóknar-
haga. Hún fær engin prik fyrir
að hafa leitt mammon til öndveg-
is í þjóðfélaginu undir kjörorð-
inu „Græðgi er góð“. Því síður
fyrir að geta ekki horfið frá álver-
svillu síns vegar. Við byggðafólk
höfum enga samúð með flokki sem
kom sameign þjóðarinnar, fisk-
inum í sjónum, í hendurnar á fá-
einum gróðapungum og gerir út á
okkur þjóðlenduræningjasveitir.
Því síður með Valgerði sem hækk-
aði rafmagnsreikningana okkar
um 20-40% með vanhugsuðum og
alls óþörfum orkulagabreytingum.
Eigum við að fyllast lotningu yfir
því hvað Framsókn ferst vel úr
hendi, þvert á orð og eiða, að hag-
ræða Ríkisútvarpinu á einkavæð-
ingarhöggstokki Stóra-Íhaldsins?
Ætlar framsóknarfólk að fyrir-
gefa Jóni, Guðna, Siv, Valgerði og
Magnúsi það að láta Halldór kom-
ast upp með Írakssvívirðuna? Þá
mundi enn sannast af hverju út-
brunnar eldspítur hafa lengi verið
kallaðar framsóknarmenn. Nýi
formaðurinn, sem slær úr og í, er
opinn í báða enda og getur í hvorug-
an fótinn stigið, herðir bara á hrap-
inu. Miðjan er löngu töpuð, ekkert
skjól hjá SÍS og sveitafylgið horf-
ið til VG. Aldrei hef ég heyrt eins
víðtækan haturs- og fyrirlitningar-
tón í garð stjórnmálaafls og Fram-
sóknar nú. Til að klifra upp úr þeim
táradal sem formannstíð Halldórs
Ásgrímssonar hefur leitt maddöm-
una í duga engar 400-500 milljónir
fyrir kosningar til að hylja græðg-
isglottið, sparsla í ólifnaðarhrukk-
urnar og kæfa ódauninn,
Því á framsóknarfólk, réttsýnt,
friðsamt og með sjálfsvirðingu,
engan annan kost í vor en rífa þetta
þjóðfélagsillgresi upp með rótum
og varpa því út í ystu myrkur.
Höfundur er skáld.
Maddama Fram-
sókn níræð
Nú er staða maddömunnar
sú að engar líkur eru á að
aftur komi betri tíð með
blóm í framsóknarhaga. Hún
fær engin prik fyrir að hafa
leitt mammon til öndvegis í
þjóðfélaginu undir kjörorðinu
„Græðgi er góð“.
Fermingarspilin fást hjá okkur
Fræðandi spil fyrir forvitin fermingarbörn
frá Chiellini úr
Alabaster. Verð frá 21.000.-
(20% afsl.)
Skybridge! Hug-
kvæmisleikur. Besti
byggingameistarinn
rtekur borgina.
Verð frá 4.449.-
Kubana! Tveir leikmenn reyna
að gera út af við hvorn annan
með því að leggja pinnana ofan á
hvern annan og ná fjórum í röð.
Verð frá 5.850.-