Fréttablaðið - 06.09.2007, Síða 38

6. SEPTEMBER 2007 FIMMTUDAGUR2 fréttablaðið norðurland
Ferðafélagið Hristingur fór í
mikla hestaferð um Norður- og
Norðausturland í lok júlí þessa
árs. Þetta var tíu daga ferð
um fjöll og firnindi í ýmsum
veðrum og lentu ferðalangarn-
ir í margs konar ævintýrum.
Ferðafélagið Hristingur er hóp-
ur sem hefur farið nokkrum
sinnum áður í hestaferðir sam-
an. Kjarni hópsins er ættaður
frá Vestfjörðum en síðan hefur
smám saman bæst í hópinn.
„Í ferðinni voru 12 til 14 manns
og um 45 hross. Flestir hestarn-
ir komu frá Dalvík þar sem stór
hluti hópsins er þaðan. Þó voru
hestar sem komu til dæmis alla
leið frá Bolungarvík og voru
þetta því heilmiklir flutningar
fyrir suma hestana,“ segir Halla
S. Sigurðardóttir, meðlimur í
ferðafélaginu.
Lagt var af stað frá Heiðar-
bót í Reykjahverfi í Þingeyjar-
sýslu og síðan riðið um Reykja-
heiði og Bláskógagötur í Und-
irvegg í Kelduhverfi. Daginn
eftir var riðið frá Undirvegg að
Lundi og þriðja daginn frá Lundi
að Hjarðarási rétt norðan Kópa-
skers. Þaðan var haldið um Sléttu
að Raufarhöfn og á fimmta degi
var riðið í suður að Flautafelli,
sem er eyðibýli á vegum hesta-
mannafélagsins rétt sunnan við
Svalbarð í Þistilfirði. Eftir eins
dags hvíld var riðið að Lundi, því
næst í Undirvegg í Kelduhverfi
og þaðan var haldið að Mývatni.
Þaðan var riðið að Einarsstöðum,
þar sem ferð hópsins lauk. Þó
voru tveir úr hópnum sem riðu
síðasta spölinn frá Dalvík yfir í
Hjaltadal. Þá fóru þau í gegnum
Svarfaðardal, yfir Heljardals-
heiði og gegnum Kolbeinsdal.
Fyrir þá sem fóru lengst voru
þetta tæpir 400 km en um 350 km
fyrir hina.
„Veðrið var yfirleitt gott en það
var einn dagur þar sem veður var
slæmt og var það lengsta dagleið-
in. Þann daginn héldum við að við
værum villt en sem betur fer kom
í ljós að svo var ekki. Á tímabili
leist okkur ekki á blikuna en þá
vorum við að koma upp að Kröflu
þar sem voru miklar sprungur og
klappir. Við vissum að við vorum
á einhverjum vegi en við vorum
bara ekki viss um að við værum á
rétta veginum,“ segir Halla.
Í óveðrinu týndist einn hestur-
inn og var það helsta þraut ferð-
arinnar.
„Þegar veðrið var sem verst
leist einni merinni ekki á að-
stæður og hljóp rúmlega 20 km
til baka út í þokuna og við viss-
um ekkert hvað varð um hana,“
segir Halla. Hún bætir þó við að
síðar hafi eigandinn fundið hana
hjá Eilífsvötnum og var merin í
framhaldi nefnd Eilíf.
Það sem kom Höllu einna helst
á óvart var hversu gróið landið
er. Hún átti frekar von á því að
þetta yrði meiri urð og grjót, og
reiðgöturnar voru miklu betri en
hún bjóst við.
„Þetta voru mjúkar moldar-
götur og ég bjóst einhvern veg-
inn við því að Melrakkaslétta
yrði meiri sandur en þar var
mjög gróið. Svo er það nú þannig
í svona hestaferðum að maður
fer leiðir sem venjulega eru ekki
farnar og sér því allt annað Ís-
land en þegar keyrt er eftir þjóð-
veginum,“ segir Halla.
Þó að hestarnir púli mest er
þetta líka erfitt fyrir fólkið og
mikil orka fer í að hlúa að hest-
unum. Hvar sem ferðafélagið
kom var einstaklega vel tekið á
móti hestafólkinu og sagði Halla
að gaman hefði verið að upplifa
þá gestrisni sem þau mættu víð-
ast hvar.
Ný sýn á Norðurland
Riðið í óveðri í urð og grjóti. Á tímabili óttuðust ferðalangarnir að þeir væru villtir og
ein hryssa tapaðist þennan afdrifaríka dag. Sem betur fer kom hún í leitirnar.
Meðlimir úr ferðafélaginu Hristingi hvíla sig fyrir næstu lotu.
Dagleiðin rædd. Halla og Víkingur bera saman bækur sínar.
Hvílst og gert að gamni sínu.
Gengið upp Garðsdal. Ferðalöngunum kom á óvart hversu gróin leiðin var. MYND/HALLA SIGRÚNI
Fagurt er um að litast í Laxárdal. Hluti stóðsins á ferð um dalinn.