Fréttablaðið - 06.09.2007, Síða 58

Ég trúi á karma, lögmálið
um orsök og afleiðingu.
Að geri ég eitthvað gott
eða slæmt fái ég það til
baka. Þess vegna reyni ég
að búa til gott karma með
því að breyta rétt, þótt
ætlunarverkið heppnist ekki alltaf.
Sem dæmi legg ég mig fram við
að mynda gott karma í kringum þá
staði sem ég hef heimsótt eða búið á.
Hafi mér liðið eða líkað illa við ein-
hvern stað reyni ég að fara þangað
aftur til að sættast við hann.
Þannig var það um daginn þegar
ég skellti mér í uppgjörsferð til Sit-
ges, strandarbæjar skammt frá Bar-
celona á Spáni. Ég fór þangað fyrst
fyrir sjö árum og gerði mér heilm-
iklar væntingar, enda bærinn róm-
aður fyrir fegurð og fjörugt strand-
arlíf. Því miður get ég ekki annað
sagt en að ég hafi orðið vonsvikinn.
Við mér blasti bær, ef bæ skyldi
kalla, sem var varla stærri en Kefla-
vík. Ekki þótti mér nú mikið koma
til bæjarlífsins, sem virtist ganga út
á sólböð, drykkju og uppáferðir. Frá
þessu krummaskuði fór ég hneyksl-
aður í bragði og leit ekki um öxl af
ótta við að andleysið kynni að breyta
mér í saltstólpa.
Sjö árum síðar ákvað ég að snúa
aftur til að grafa stríðsöxina og í
fyrstu benti flest til að það gengi
upp. Bærinn reyndist ósköp nota-
legur og fólkið vinalegt. Um tíma
gat ég meira að segja hugsað mér að
búa þarna. En þá dundu ósköpin
yfir.
Að morgni fjórða dags vaknaði ég
með hrikalega ónotakennd í magan-
um og vissi ekki fyrr en ég lá ofan í
klósettinu á hótelherberginu þar sem
matarleifar kvöldsins áður skiluðu
sér heldur frekjulega. Ég var ekki
búinn að jafna mig þegar leifarnar
héldu áfram að skila sér, þar til inn-
yflin virtust ætla að kreistast út.
Matareitrun úrskurðaði læknir-
inn. Næstu daga varð ég vinsamleg-
ast að lifa á eplum og banönum og ef
ég lá ekki með köldu eða hita í rúm-
inu haltraði ég um göturnar vegna
bakverkja út af allri legunni.
Þegar heim var komið sannfærði
ég mig um að ýmislegt væri nú á sig
leggjandi á leiðinni að andlegum
þroska. Held ég bíði samt aðeins
með enn eina ferð til Sitges.