Fréttablaðið - 05.11.2007, Side 39

For a Minor Reflection er ung og
metnaðarfull hljómsveit sem spilar
tregafullt síðrokk, stundum nefnt
post-rokk. Áhrifavaldar sveitarinn-
ar leyna sér ekki. Godspeed You!
Black Emperor, Explosions in the
Sky og Mogwai eru nöfn sem skjóta
fljótt upp kollinum eins og reyndar
á við um nær allar sveitir úr þessum
geira undanfarin ár. Sannleikurinn
er einfaldlega sá að stefnan hefur
staðnað óhugnanlega frá því hún lét
fyrst að sér kveða.
Stefnan á samt alveg rétt á sér og
það sanna piltarnir í FaMR. Þó svo
að platan sé að mörgu leyti eins
ófrumleg og Ædol-stjarna að gera
lag með Simon & Garfunkel að
„sínu“ þá hefur FaMR og platan
töluvert meira til brunns að bera.
Ekki fer ég samt að hrósa piltunum
fyrir frumlega uppbyggingu því þar
er farið eftir öllum klassísku for-
múlunum; ljúfsár inngangur sem
magnast upp við háværan trommu-
slátt, síðan fellur allt í ljúfa löð á ný
en eitthvað drungalegt virðist á
sveimi sem aftur magnast upp, enn
harðar en það gerði í byrjun og síðan
verður allt vitlaust í lokin. Allt þetta
þarfnast síðan rúmlega tíu mínútna
í flutning.
En að fara eftir formúlum er líka
allt í lagi. Strúktúrinn á lögunum er
það sem gefur síðrokkinu sinn yfir-
gengilega sjarma, þar sem hlust-
andinn er teygður og beygður. Eins
og reyndar einn kunningi minn orð-
aði það: „Síðrokk er nauðsynlegt
ungu fólki.“ Það framkallar ákveðn-
ar tilfinningar og nær að losa um
einhverja innbyrgða reiði, spennu,
ást eða einfaldlega hvað sem er.
For a Minor Reflection er kær-
komin viðbót í íslensku síðrokk-sen-
una (fyrir voru þar Sigur Rós og
Miri) og þrátt fyrir að frumraun
piltanna sé langt því frá gallalaus þá
hljómar hún oft feikivel og kraftur
ungdómsins leynir sér ekki, hvað þá
óhefluð sköpunargleðin. FaMR er
hljómsveit sem á aðeins eftir að
verða betri. Nema hún taki sér fyrr-
nefndar erlendar sveitir of mikið til
fyrirmyndar.
Nauðsynleg klisja