Fréttablaðið - 23.02.2008, Blaðsíða 22

23. febrúar 2008 LAUGARDAGUR
FÖSTUDAGUR, 15. FEBRÚAR.
Handrukk og byssukúlur
í pósti
Nú er gott að vera staddur í Prag
því að ég sé í blöðunum að þjóð-
kunnur handrukkari, Annþór að
nafni, leikur lausum hala í Reykja-
vík þessa stundina. Talinn hafa
stungið af um fimmleytið í morgun.
Það er sennilega fyrir umsaminn
fótaferðartíma fangavarða.
Hérna í Tékkó eru smákrimmar
ekki hafðir í lausagöngu.
Vaclav Klaus var í dag endur-
kjörinn forseti Tékklands eftir
langa baráttu við erkiandstæðing
sinn Jan Svejnar. Kosningaslagur-
inn hefur staðið yfir svo vikum
skiptir. Gekk slagurinn m.a. svo
langt að þingmenn fengu byssukúl-
ur sendar í pósti.
Hinn nýkjörni forseti lagði
áherslu á það að hann talaði fyrir
gömlum hefðum, kristilegum gild-
um og áherslu á fjölskylduna.
Ég heyrði einu sinni dr. Ólaf
Ragnar Grímsson mæra þennan
ágæta kollega sinn í kvöldverðar-
boði á Bessastöðum. Þar var þykkt
stungin tólg. Þetta var náttúrulega
hátíðaræða sem byrjaði með lúðra-
blæstri eins og konungur ætlaði að
taka til máls, hvað dr. Ólafur síðan
gerði.
Borðfélagi minn í forsetaveisl-
unni var fámáll en gæðalegur pilt-
ur úr ríkisstjórninni sem síðar var
settur dómsmálaráðherra í nokkra
klukkutíma og náði að gera sig
ódauðlegan í því embætti á álíka
löngum tíma og það tekur flinkan
dýralækni að vana fresskött.
Það er jafnvel meira um Annþór
handrukkara í íslensku blöðunum
en Vaclav Klaus í þeim tékknesku.
Skrýtið hvað smáglæpamenn fá
alltaf ítarlega umfjöllun í fjölmiðl-
um.
Blaðamenn eru hrifnæmar og
einfaldar sálir.
LAUGARDAGUR, 16. FEBRÚAR.
Sjortarar
Nýjasta bókin frá Forlaginu eftir
Tracy Cox heitir „Sjortarar“ og
fjallar víst ekki um stjórnarhætti í
Náðhúsi Reykjavíkur, heldur um
„kynlíf fyrir önnum kafið fólk“.
Það hlýtur að vera kærkomið að
eignast svona bók ef æðibunugang-
urinn í samfélaginu er orðinn svo
mikill að fólk hefur varla tíma til
heilsast með handabandi, eða kossi
– hvað þá til að gera það.
Vonandi hefur fólk samt tíma til
að lesa bækur um hvað hægt sé og
skynsamlegt við tímann að gera.
Ég sé að minn góði kollega Sig-
mundur Ernir fer hamförum á
bloggsíðu sinni á visir.is og heimtar
flugvöll í miðbæ Reykjavíkur um
allar aldir og skammar okkur borg-
arbörnin fyrir tillitsleysi og þröng-
sýni og sérstaklega fyrir að búa í
101.
Þetta er fín grein hjá Sigmundi
Erni – lystilega stíluð - og gaman að
sjá hvað hann er mikill Akureyr-
ingur í sér.
Það breytir samt ekki þeirri
skemmtilegu og ódýru staðreynd
að hálftíma frá Reykjavík stendur
lítið notaður höfuðborgar-, lands-
byggðar- og alþjóðaflugvöllur af
hæsta gæðaflokki og heitir Kefla-
víkurflugvöllur.
Flestir Reykvíkingar eru búnir
að fá upp í kok af því að hafa mörg
þúsund lítra eldsneytistanka rétt
skríðandi með drunum yfir húsþök-
in hjá sér nætur og daga áratugum
saman og nú er komið nóg af svo
góðu.
Og ekkert að þakka.
MÁNUDAGUR, 18. FEBRÚAR.
49%
Í gær var skrifað undir nýja kjara-
samninga.
Ef til vill má ætlast til þess að
flokkur sem ræður 49% í ríkis-
stjórn efni 49% af kosningaloforð-
um sínum. Sé það rétt á Samfylk-
ingin eftir að standa við um 46%
ennþá svo að ekki er tímabært að
leggjast á meltuna í hjónasæng-
inni.
Því miður er það svo að flestar
helgar les maður um slys á hesta-
mönnum. Algengt er í þéttbýli að
hestar fælist við að sjá og heyra í
mótorhjóli. Félag tamningamanna
og Landssamband hestamanna ættu
að sjá til þess að það sé tekið inn
sem nauðsynlegur liður í tamningu
og uppeldi hvers hests að kenna
honum að hræðast ekki vélknúin
ökutæki á óvæntum stöðum. Hest-
ur sem fælist við að sjá fábjána á
mótorhjóli er lífshættulegur knapa
sínum.
Nú hefur tekist að fá Markús Örn
til að taka að sér forstjórastarfið í
Þjóðmenningarhúsinu.
Það er nú meira sem íslenska
þjóðin hefur lagt á þennan vesal-
ings mann.
Fyrst var hann gerður að borgar-
stjóra.
Svo þegar í ljós kom að borgar-
búar höfðu ekki brennandi áhuga á
að nýta starfskrafta hans var hann
gerður að útvarpsstjóra.
Þegar þar var orðið heitt í kolun-
um var brugðið á það ráð að biðja
Markús að gerast sendiherra í Kan-
ada.
Og nú er hann kominn heim og
getur vonandi séð meira af barna-
börnunum sínum sem forstjóri
Þjóðmenningarhússins..
Þetta er ekki einu sinni fyndið.
Þjóðfélag þar sem svona stöðu-
veitingar tíðkast er sjúkt. Það er
ekki heilbrigt samfélag heldur klík-
usamfélag.
Klíkur eru krabbamein í þjóðar-
líkamanum. Eigum við bara að lifa
við þetta?
MIÐVIKUDAGUR, 20. FEBRÚAR.
Guð, Birkir og Tíberíus
Mig dreymdi að ég væri að tala við
Guð áður en ég sofnaði í gærkvöldi.
Sambandið var óvenjugott eins og
það gerist best á Skype-inu.
Samtalið var einhvern veginn
svona:
„Halló, Guð, Þráinn hérna. Ég
skal ekki tefja þig. Bið þig bara að
blessa fjölskylduna og svona og sjá
um að börnin fari að læra að borða
grænmeti.“
„Ókei, Þráinn, það er ekki oft
sem þú hefur samband. Ætlarðu
ekkert að minnast á þetta venju-
lega?“
(Hann veit alltaf allt).
„Ja, jú. Ég er soldið tæpur í
augnablikinu og ætlaði að vita
hvort þú gætir ekki reddað smá
svona um mánaðamótin...“
„Ég er búinn að margsegja þér að
ég hjálpa þeim sem hjálpar sér
sjálfur – og hættu svo að reyna að
plokka af mér peninga.“
Lengra varð samtalið ekki og í
morgun var ég að velta því fyrir
mér hvað þessi draumur merkti
þegar ég rak augun í að Birkir
alþingismaður og fyrrverandi for-
maður fjárveitinganefndar hefur
ennþá brennandi áhuga á pening-
um almennings og hikar ekki við að
hjálpa sér sjálfur í staðinn fyrir að
liggja sofandi á bæn eins og ein-
hver lúser.
Í fréttum segir:
„Birkir Jón Jónsson, þingmaður
Framsóknarflokksins, tók um helg-
ina þátt í skipulögðu fjárhættuspili
í miðbæ Reykjavíkur. Fjárhættu-
spilið sem um ræðir er póker en
Birkir tók þátt í pókerleik sem
skipulagður var við Aðalstræti.
Þátttakendur spiluðu allir upp á
peninga, mismikla að sögn Birkis.
Sumir hverjir upp á tugþúsundir
króna.“
Það er ánægjulegt að sjá að Birk-
ir lætur ekki dapra daga í pólitíkinni
slá sig út af laginu og veit að Guð
hjálpar þeim sem hjálpar sér sjálf-
ur.
Mér hafði ekki hugkvæmst að
fara inn á gráa svæðið til að leysa
úr kröggum mínum. Enda eru
alþingismenn miklu kunnugri því
svæði en ég er.
Og svo er ólíkt skemmtilegra að
vita alþingismenn okkar afla sér
aukatekna við spilaborðið heldur
en hafa þá í annarri glæpastarf-
semi eins og rænandi sjoppur eða
videóleigur eða á ferli á nóttunni
með kúbein í erminni.
Tíberíus sem eitt sinn var keisari
í Róm notaði fjárhættuspil til þess
að fjármagna ríkissjóð. Hann spil-
aði að vísu teningaspil en ekki
Guð, Birkir og Tíberíus
Í dagbók Þráins Bertelssonar er fjallað um handrukk, byssukúlur í pósti
og boð á Bessastöðum, og giskað á hvað það tekur handlaginn dýralækni
langan tíma að vana fresskött. Enn fremur er minnt á þá staðreynd að Guð
hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir – hugsanlega að Markúsi Erni undanskild-
um sem virðist fá hjálp annars staðar frá.
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar
MasterCard
Mundu
ferðaávísunina!