Fréttablaðið - 14.06.2008, Blaðsíða 24

24 14. júní 2008 LAUGARDAGUR
É
g hef allt-
af verið
rosalega
athyglis-
sjúkur og
hef gaman
af því að vekja athygli
á meðal fólks, en ég
fór í Versló því ég ætl-
aði alltaf að verða við-
skiptafræðingur. Ég
ætlaði ekki að fara í
neina söngleiki og
vissi varla af þeim
þegar ég byrjaði í
skólanum,“ segir Sig-
urður Hrannar um
upphaf leiklistaráhug-
ans. „Mágur minn var
að klára viðskipta-
fræði á þessum tíma
ég leit mikið upp til
hans. Hann var svona
gaur sem var með allt
á hreinu, svona
„Brandon í Beverly
Hills“ í mínum augum
og ég vildi feta í hans
fótspor. Dansinn tók
svo mikinn tíma að ég
fór ekki einu sinni í
prufur fyrir söngleik-
inn Dirty Dancing sem
var settur upp á mínu
fyrsta ári,“ segir Sig-
urður. Hann byrjaði
ungur að æfa sam-
kvæmisdans, en úti-
lokar þó ekki að leik-
listarbakterían hafi
eflaust alltaf blundað
einhvers staðar undir
niðri án þess að hann
hafi vitað af því.
„Ég æfði dans í
Dansskóla Sigurðar Hákonar-
sonar og ég man að frá svona ell-
efu ára til fimmtán ára aldurs,
þegar ég var sem mest í dansin-
um, hjólaði ég úr Vesturbænum
þar sem ég bjó og upp í Kópavog
til að fara á dansæfingar eftir
skóla. Þar var ég svo fram á
kvöld nánast alla daga vikunn-
ar,“ segir Sigurður, sem æfði
samkvæmisdans í ein tólf ár.
„Þegar ég var sautján ára var ég
kominn með alveg nóg og ákvað
að hætta, en ég er viss um að
dansinn hafi nýst vel í gegnum
árin.“
Á sínu öðru ári í Verslunar-
skólanum fékk Sigurður fyrst
tækifæri til að spreyta sig í leik-
listinni. „Þegar ég komst inn
eftir dansprufur fyrir Thriller
spurði Gunnar Helgason leik-
stjóri mig hvort ég gæti leikið og
leist greinilega það vel á mig að
hann lét mig hafa hlutverk. Ári
síðar fékk ég svo hlutverk í
Thriller og síðan í Wake Me Up.
Það má eiginlega segja að áhug-
inn hafi kviknað fyrir alvöru á
þessum tíma. Ég fann að þetta
var það sem ég vildi gera, en mig
langaði samt líka að prófa að
vera hinum megin við borðið og
á mínu síðasta ári í skólanum
varð ég formaður nemendaráðs.
Við settum upp Slappaðu af í
Borgarleikhúsinu sem var rosa-
lega stórt verkefni og ég sinnti
náminu lítið sem ekkert á meðan.
Ég bjó eiginlega bara
niðri í nemendakjall-
ara, fór í sturtu í leik-
fimiklefanum og svo
aftur út í daginn,“
segir Sigurður og
minnist þess að hafa
varla farið heim til sín
í tvær vikur. „Þegar
lokaprófin nálguðust
um vorið áttaði ég mig
á því að ég hafði ekki
verið í skólanum frá
því í nóvember. Ég
mætti síðustu tvær
vikurnar fyrir próf og
lærði eins og brjálæð-
ingur. Kennararnir
sýndu þessu sem betur
fer mikinn skilning og
ég náði öllu.“
Leikrænn sundlaugar-
vörður
Eftir stúdentsprófið
tók við mikil vinna hjá
Sigurði þar sem við-
skiptafræðiáhuginn
fékk að blómstra. „Ég
fór að vinna með Sam-
úel Jóni Samúelssyni
að því að koma fyrir-
tækinu í kringum
Frostrósir á laggirnar.
Við vorum þrír strákar
í turninum í Garða-
stræti, gáfum út fimm
plötur, héldum fyrstu
Frostrósatónleikana í
Hallgrímskirkju og
Quarashi-tónleika í
Laugardalshöllinni.
Þetta var mikið ævin-
týri, en þegar leið að
jólum vorum við bara
orðnir tveir, alveg að drukkna í
vinnu. Ég þurfti að gera upp við
mig hvort ég vildi halda áfram
og eftir jólin ákvað ég að breyta
um stefnu. Þá gerðist ég sund-
laugarvörður í Vesturbæjarlaug-
inni þar sem mamma er að vinna
og var þá farinn að leiða hugann
að því að fara í inntökupróf í
Leiklistarskóla Íslands. Gunni
Helga hvatti mig eindregið til að
fara og hjálpaði mér að undirbúa
mónólóg. Ég ákvað að slá til og
var þarna í turninum í Vestur-
bæjarlauginni að fara með ein-
hverja mónólóga á meðan ég
horfði yfir laugina,“ segir Sig-
urður og hlær.
„Ég komst í gegnum fyrstu
umferðina í prufunum en datt
svo út. Þá var ég reyndar búinn
að frétta að Rose Bruford Coll-
ege í London væri að fara að
halda áheyrnarprufur helgina
eftir, svo ég ákvað bara að skella
mér þangað. Það var ekkert mál
að fara með Shakespeare-mónó-
lóginn á ensku, en mig vantaði
eitthvað nýlegt og Gunni Helga
var ekki lengi að redda því. Þá
var nýbúið að þýða Sellófón yfir
á ensku fyrir konuna hans, Björk
Jakobsdóttur, sem fjallar aðal-
lega um konu og hennar kynfæri.
Mér fannst þetta frekar undar-
legt, en lærði samt mónólóginn.
Svo stóð ég þarna í prufunum,
ungur maður, talandi um píkuna
á sér. Dómarinn sprakk svo bara
úr hlátri og tveimur vikum
seinna fékk ég að vita að ég hefði
komist inn í skólann,“ segir Sig-
urður.
„Þegar ég kom út um haustið
leist mér samt ekkert á þetta og
langaði eiginlega bara heim eftir
fyrstu vikurnar. Mér fannst
námið bara vera eitthvert rugl,
að vera látinn liggja á gólfinu,
andandi heilu og hálfu dagana,
gefandi frá mér einhver hljóð og
hlaupandi í svörtum gammósíum
út um allt. Ég var einhvern veg-
inn ekki búinn að kveikja á því
hvað leiklistarnám er og hélt að
ég væri bara að fara að læra að
leika, en svo útskýrði þetta sig
seinna meir og þegar upp er stað-
ið voru þetta þrjú frábær ár.“
Gott að vera lágvaxinn
Framundan eru spennandi tímar
hjá Sigurði því hann á von á sínu
fyrsta barni í lok júní ásamt kær-
ustu sinni Herdísi Önnu Ingi-
marsdóttur sem nemur við-
skiptafræði í Háskóla Íslands.
„Loksins getur maður farið að
hugsa um eitthvað annað en rass-
gatið á sjálfum sér og hætt að
setja sig alltaf í fyrsta sæti. Ég
er mjög spenntur fyrir þessu,“
segir Sigurður, sem hefur haft
nóg fyrir stafni síðastliðin tvö ár,
en hann hefur meðal annars leik-
ið í Patreki 1,5, Leitinni að jólun-
um og Skilaboðaskjóðunni, og
leikstýrði á sama tíma leiksýn-
ingu Verslunarskólans, Allir á
svið. Síðan í fyrra hefur hann
verið ársráðinn leikari hjá Þjóð-
leikhúsinu og leikur nú í sýning-
unni Ástin er diskó, lífið er pönk,
en rétt áður en Sigurður útskrif-
aðist frá Rose Bruford College
fékk hann sitt fyrsta hlutverk og
kom því fyrr til landsins en til
stóð.
„Ég fórnaði útskriftinni í skól-
anum til að koma heim og leika í
Patreki 1,5 því ég vissi að það
gæti verið erfitt að fá hlutverk
eftir námið. Þó svo að ég hefði
lokið við þriggja ára nám fannst
mér ég fyrst læra að verða leik-
ari í Patreki. Sýningin gekk
vonum framar, við sýndum úti
um allt land og enduðum á þrem-
ur sýningum á stóra sviði Þjóð-
leikhússins,“ segir Sigurður og
útskýrir að það hafi verið fyrir
tilstilli Gunnars Helgasonar að
hann fékk hlutverkið. „Hann er
án efa maðurinn á bak við það að
ég er að leika í dag og það má
hálfpartinn segja að ég sé bara
vörumerkið hans,“ segir Sigurð-
ur og hlær.
Hvert er svo draumahlutverk-
ið? „Fyrsta leikhúsupplifunin
mín var Kardimommubærinn
þegar ég var sjö ára. Sýningin
sat rosalega í mér og ég var eld-
hræddur lengi á eftir, því það
kviknaði í turninum og mér
fannst það svo raunverulegt. Það
stendur til að setja upp Kardi-
mommubæinn á næsta ári, svo
það væri ákveðinn draumur að
leika einn af ræningjunum. Ég
sagði við sjálfan mig að ég myndi
gefa leiklistinni tvö ár eftir að ég
kæmi frá London og nú eru þessi
tvö ár liðin. Ég er búinn að vera
mjög heppinn með hlutverk og
ég er smám saman að komast á
þann stað sem ég vil vera á. Það
hefur ekki síður verið mér til
framdráttar hversu lágvaxinn ég
er og ég er mjög þakklátur fyrir
það,“ segir Sigurður að lokum og
brosir. alma@frettabladid.is
Langar að leika ræningja
Sigurður Hrannar Hjaltason hefur alla tíð haft nóg fyrir stafni. Aðeins fjögurra ára gamall fór hann að æfa samkvæmisdans
eftir hvatningu frá ömmu sinni, byrjaði svo að spilaði fótbolta, var í skátunum og bar út blöð. Hann segist vera sannkallaður
hrútur, er þrjóskur, mikill keppnismaður og framkvæmir það sem hann ætlar sér. Alma Guðmundsdóttir hitti Sigurð Hrannar og
forvitnaðist um þennan unga og efnilega leikara.
SIGURÐUR HRANNAR HJALTASON Leikur í ástin er diskó, lífið er pönk og á von á sínu fyrsta barni.
FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
➜ Í HNOTSKURN
Stjörnumerki: Hrútur
Fæðingardagur: 22. mars 1982
Besti tími dagsins: Nóttin
Diskurinn í spilaranum: Ástin er diskó, lífið er pönk
Uppáhaldsmaturinn: Kjúklingarétturinn hennar Herdísar
Uppáhaldsdrykkurinn: Bjór
Uppáhaldssjónvarpsþáttur: Entourage
Mesta freistingin: Að eyða peningum
Hverju myndirðu sleppa ef þú þyrftir að spara? Að eyða peningum
Draumafríið? Næsta sumar á sólarströnd með litla erfingjanum.
Mér fannst
námið bara
vera eitt-
hvert rugl,
að vera
látinn liggja
á gólfinu,
andandi
heilu og
hálfu dag-
ana, gefandi
frá mér ein-
hver hljóð
og hlaup-
andi um
í svörtum
gammósíum
út um allt.