Fréttablaðið - 04.12.2008, Qupperneq 56

36 4. desember 2008 FIMMTUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Andskotinn! Nú
hefur einhver
snillingurinn
ákveðið að gang-
stéttin sé rusla-
tunna! Halló!
Vá! Síðan
hvenær
varðst
þú herra
umhverf-
isvernd?
Ég skal elta hann uppi
og skera undan honum
með brotnu flöskunni!
Óókei!
Þannig að... þú
ert á móti því
að henda rusli á
göturnar en fylgj-
andi pyntingum?
Hmmm,
já,
beisikklí!
Það er aldeilis
samfélagsvitundin!
Síðan
hve-
nær?
Puff,
puff.
Komdu
með
bjór!
Mamma!
Hringdu
á lögg-
una!
Það hefur
verið brot-
ist inn!
Þeir hafa komist inn
meðan ég svaf!
Og þeir
tóku allt!
Það er ekki
ein flík eftir
á gólfinu,
stólnum
eða rúminu!
Þetta er
nú bara af
því ég var
svo góð að
ég gekk frá
þessu inn í
skáp.
Hvers konar sjúka
húmor ertu með?
Kálormsyfor-
varaskegg!?!
Jamm
Hvað verður
það eiginlega
næst?
Hann er að und-
irbúa frændur
mína fyrir að
verða bartar.
Ég er búin
í baði.
Þvoðirðu á þér
hárið?
Veit
ekki.
Þvoðirðu á
þér andlitið?
Snertirðu
sápuna?
Það gæti
verið.
Kannski...
ég man
það ekki.
Ég get ekki
fylgst með öllu
hérna!
Ýmsar eru afleiður efnahagshrunsins. Síðustu helgi kom það mér fullkomlega í opna skjöldu að aðventan væri að
hefjast og innan við fjórar vikur til jóla.
Einhvern veginn hefði ég geta svarið að þær
væru fleiri og þegar ég fór að hlera
stemninguna hjá vinum og vandamönnum
þá voru allir jafn hissa á því hvað tímanum
leið. Ég held að sjokkerandi mánuðir með
stanslausum fréttum af hruni hafi ráðist á
tímaskynið og fjarlægt margar vikur úr
venjulegri tímaskynjun.
Eins og til að spegla verra árferði og verri
tíð er íbúðin sem ég bý í að liðast í
sundur. Sú hnignun hófst á síðasta
ári, þegar haustrigningar enduðu
inni á stofugólfi, það brotnaði úr
vegg við minniháttar fram-
kvæmdir á útmánuðum,
baðherbergið úldnaði í sumar
og er í hægri endurnýjun og
svo eins og til að kóróna ástandið spruttu
upp dularfullar pöddur í eldhúsinu á
dögunum.
Af þessu má ráða að heimilið er ekki
sérlega fagurt ásýndar um þessar mundir, í
hverju herbergi óloknar framkvæmdir og
tilheyrandi drasl. Bætið svo dóti tveggja
barna undir fjögurra ára aldri við og
útkoman er fjarri mínímalískum glæsileika.
Mitt í þessu fári uppgötvaði ég eins og fyrr
sagði að það er ótrúlega stutt til jóla.
Ég sá það fljótt að það væri bara tvennt í
stöðunni fyrir mig, annaðhvort að brjálast
yfir því að aðventan yrði lítið hugguleg í
hálfkaraðri íbúð eða að setja upp jólaseríur,
baka smákökur – í fyrsta sinn á ævinni nóta
bene, og vona að baðið verði tilbúið fyrir jól.
Í sönnum jólakreppuanda valdi ég síðari
kostinn. Vonast svo bara til að verða boðin í
sem flest jólaboð og að jólasveinninn komi
og taki til hjá mér.
Hrunaspuni heimilisins
NOKKUR ORÐ
Sigríður Björg
Tómasdóttir
Einn á
mann