Fréttablaðið - 05.12.2008, Blaðsíða 41

5. desember föstudagur 9
„Þorsteinn Gylfason heitinn, heimspekipróf-
essor, var kennari minn í Háskóla Íslands.
Ég skrifaði hjá honum lokaritgerð og
vann fyrir hann rannsóknarverkefni og við
urðum ágætis vinir. Þorsteinn var einstak-
ur maður. Ég er örugglega ekki einn um
það að hafa orðið fyrir áhrifum af því að
umgangast hann og læra hjá honum. Hann
var tímalaus. Að heimsækja Þorstein var
eins og að stíga út úr veröldinni og inn í annan
heim þar sem önnur lögmál ríktu. Fimm
tíma spjall í bókastofunni hans um heim-
spekikenningar – enginn asi, bara róleg-
heit – er eitthvað sem ég hef ekki upp-
lifað síðan þá. Urrandi tóbakshláturinn
gleymist seint. Þorsteinn var eitur-
skarpur, vinamargur, bráðfynd-
inn, fræðari af guðs náð og
um fram allt: Hann þoldi enga
vitleysu. Ekkert rugl. Ég held ég
hafi lært af honum, og eins líka
öðrum frábærum kennara – sem þó hafði jafn-
vel enn hispurslausari stíl – Guðna heitnum rekt-
or í MR, að maður á ekki að dylja skoðanir sínar
í lognmullullegu og merkingarsnauðu stofnana-
máli. Guðni beinlínis reif kjaft við nemendur sína
til þess að kenna þeim þetta. Þorsteinn lifði eftir
þessu sama. Takmark hans var alltaf skýr hugs-
un. Tandurhrein og gagnrýnin. Í ruglinu sem
dynur á þjóðinni þessa dagana myndu allir hafa
gott af því að heyra í manni eins og Þorsteini,“
segir Guðmundur.
Áhrifavaldurinn:
Steindór Sigfússon faðir minn
Ég lít mest upp til:
Gunna Vals viðskiptafélaga míns
hjá Remax.
RÍKUR
LÍF ÁN ALKÓHÓLS
Um það leyti sem börnin komu í
heiminn hætti Hannes að drekka.
Hann segist hafa verið farinn að
skvetta svolítið vel í sig og ákvað
að hætta áður en allt færi í óefni.
„Ég var farinn að drekka mjög
mikið og var oft blindfullur og leið-
inlegur. Það var ekkert auðvelt að
hætta að drekka en í dag er þetta
ekkert mál. Það er líka auðveld-
ara að vera edrú þegar maður er
kvæntur og með börn.“ Hann seg-
ist vera duglegur að mæta á fundi.
„Í dag er orðið miklu sjálfsagðara
að vera edrú. Þegar ég mæti í boð
í dag er alltaf boðið upp á óáfenga
drykki, þetta var ekki svona fyrir
fimm árum,“ segir hann.
23 KÍLÓ FOKIN
Fyrir fimm mánuðum fékk Hann-
es algert ógeð á öllum aukakíló-
unum sem höfðu hrannast upp í
góðærinu. Hans fyrsta verk var að
hringja í einkaþjálfarann Garðar
Sigvaldason hjá Sporthúsinu til
að fá hjálp. „Góðærisbumban er
farin. Vinur minn spurði hvort ég
ætti ekki fyrir mat en það er ekki
þannig. Ég var orðinn svínfeitur
eða 108 kíló. Nú er ég búinn að
losa mig við 23 kíló. Þetta er allt
annað líf. Í góðærinu hafði ég
ekki tíma fyrir sjálfan mig því
ég var að vinna öllum stundum.
Í dag er aðeins minna að gera og
þá hef ég meiri tíma fyrir mig.
Ég verð líka að viðurkenna að ég
var húðlatur, ég vann og vann,
borðaði mikið og hreyfði mig
ekkert. Þá verður maður feitur,“
segir hann. Hann segir að einka-
þjálfarinn Garðar sé grótharður
og sýni enga miskunn. „Í gegn-
um tíðina hef ég verið með hina
og þessa einkaþjálfara og það
hefur verið gert mikið grín að
mér fyrir það. Ég hef örugglega
eytt meiri peningum í einkaþjálf-
ara eins og aðrir eyða í húsnæði.
Garðar hringir eða sendir sms á
þriggja tíma fresti til að minna
mig á að borða. Ég vakna klukk-
an hálfsex á morgnana, keyri í
bæinn og mæti hjá honum eld-
snemma. Ef ég mæti ekki þá
hringir hann í mig og lætur mig
heyra það. Hann er með ákveð-
ið prógramm í gangi og svo reyni
ég eftir fremsta megni að borða
ekki eftir kl. átta á kvöldin. Það
gerir það að verkum að ég þarf
helst að vera sofnaður um hálfn-
íu svo þetta fari ekki í rugl hjá
mér,“ segir hann og hlær.
ÞORSTEINN GYLFASON
Guðmundur Steingrímsson
ÁHRIFA-
valdurinn