Tíminn - 23.12.1944, Blaðsíða 16

16
T í M I N N
*
skörulegasti, alúðlegasti og skemmtilegasti
kvenhöfðingi, sem ég hefi mætt á iífsleið-
inni. Og hefir Sólveig, prestsfrúin á Völl-
um (systir Sig Eggerz), jafnan verið mér
ógleymanleg, þótt ekki hafi ég séð hana
nema þetta eina sinn.
Við fórum seint af stað frá Völlum, og
dagurinn entist okkur ekki inn til Akur-
eyrar. Vöktum við upp í Gróðrarstöðinni
05 báðumst gistingar. Var okkur l)ar ágæt-
lega tekið, en ónæði gerðum við, því m. a.
man ég það, að ung stúlka, sem síðar hefir
orðið þjóðkunn merkiskona, gekk úr rúmi
fyrir mér, og háttaði ég í það ylvolgt.
Jakob Líndal var þá forstjóri Gróðrar-
stöðvarinnar, og dáðist ég mjög að, hve
vel honum gekk að rækta skóginn o. m. fl.
á þessum heldur hrjóstruga stað, sem nú
er orðinn einn fegursti og merkilegasti
bletturinn á íslandi.
Daginn eftir fór ég inn að Grund og
gisti þar næstu nótt og tók Magnús bóndi
mér hið bezta. Höfðum við Aðalsteinn
sonur hans verið bekkjarbræður á Hvann-
eyri veturinn áður, og bar ég bréf frá hon-
um til föður hans. Stórmyndarlega var
hýst á Grund, svo að af bar þá líklega
öllum bóndabæjum á landinu.
Svo lengi dvaldist mér í Grundarferð-
inni, að þegar ég kom til baka um kvöldið
var komið aðfall og sjórinn farinn að falla
yfir leirurnar innanvert við Akureyri fram
af Eyjafjarðará, en þær ætlaði ég yfir.
Kvaddi ég í skyndi hin elskulegu systkini,
er réðu yfir Gróðrarstöðinni, og þakkaði
þeim ágætan beina — og þá ekki sízt ung-
frúnni fyrir rúmið, sem hún lánaði mér!
En þegar ég kom nokkuð langt út á leir-
urnar. var svo fallið að, að klárarnir fóru
að synda öðru hvoru, en þar sem við vorum
allir þaulvanir að synda, gekk þetta á-
gætlega. Þornuðu svo föt mín í sólskin-
inu út Svalbarðsströndina. Klárarnir voru
viljugir eftir sundið og brokkuðu greið-
lega, unz komið var út í Laufás. Þar stanz-
aði ég góða stund hjá séra Birni og veitti
m. a. sérstaka athygli hinni geysistóru
reyniviðarhríslu við bæ hans, sem þá mun
vart hafa átt sinn jafningja á landmu.
Nú var síðasti áfanginn eftir í hinn
væntanlega sumardvalarstaö, H ö f ð a í
Höfðahverfi, og hann var á enda nokkru
fyrir sólsetur. Eftir níu daga ferðalag, þar
af einn dagur til þess að skoða Akureyri
og fara inn að Grund, var ferðinni lokið.
Hafði minn ágæti vinur og kennari, Páll
Jónsson (síðar í Einarsnesi), ráðið mig í
Höfða sem kaupamann yfir sláttinn. Var
kona hans, Þóra, upp alin þar, og sagði
Páll mér, að þetta væri eitthvert allra
bezta og myndarlegasta heimilið á Norður-
landi. Og mun það hafa verið rétt eins og
yfirleitt allt það, sem Páll sagði.
í Höfða var aðeins byrjað að slá túnið
þegar ég kom þangað, og fór ég strax að
slá fyrsta dvalardag minn í hinum nýja
stað. Þar var fjöldi fólks, stór og góð húsa-
kynni og heimilið allt með óvenjulegum
myndarbrag. Bræðurnir, Þórður og Bald-
vin Gunnarssynir, ásamt konum sínum
(kona Þórðar Guðrún Sveinsdóttir, en
kona Baldvins Sigurveig Jóakimsdóttir),
bjuggu sameignarbúi í Höfða. Var allt al-
gerð sameign hjá þeim. nema konurnar og
börnin: Jörð, hús, búslóð, útgerð o. s. frv.
Baldvin hafði verið mörg ár í Ameríku
á unga aldri og flutt þaðan með sér frjáls-
lyndi og víðsýni, en Þórður var heimaal-
inn, en líkt og hann væri fæddur höfðingi:
myndarlegur, glaðvær, félagslegur og eins
og sjálfkjörinn forustumaður. Konurnar
og börnin voru elskuleg, þótt samrýmdastur
yrði ég Þengli, yngsta syni Þórðar, og Mörtu.
elztu dóttur Baldvins, sem bæði voru nálægt
tvítugsaldrinum og sérstaklega elskulegir
unglingar. Þó að margt fólk væri í Höfða,
heyrðist aldrei misklíðarorð allt sumarið.
Allir sátu við sama matborð i mjög stórri
bórðstQfu, og hafði Þórður stjórn við borð-
ið. Var matur bæði mikill og góður og
sérstaklega skemmtilegt undir borðum. þar
sem Þórður bóndi var jafnan hrókur alls
fagnaðar. Hafði hann sérstakt ,lag á að
setja gleði- ag félagsblæ á allt heimilis-
lífið. Sem dæmi um það, hvað félagsskap-
urinn og heimilislífið var gott í Höfða, er
það, að önnur húsfreyjan sá um alla bú-
stjórnina aðra vikuna, en skilaði henni
svo allri af sér á laugardagskvöldum. Þá
tók hin við næstu viku og hætti svo í viku-
lokin og þannig koll af kolli. Þá vikuna,
sem konurnar önnuðust ekki bústjórnina,
hugsuðu þær meira um börn sín o. þ. h.
og höfðu það hægt pg rólegt.
Engjar voru fremur rýra,r í Höfða, en
heyjaðist samt sæmilega, því að margt var
fólkið og tíðin alveg framúrskarandi góð.
Hefi ég aldrei lifað hér á íslandi annað
eins sólskins- og blíjðusumar og þetta.
Mátti heita, að allt sumarið skini sólin í
heiði og varla sæist ský á lofti fram undir
fjallgöngur. En þá var hið mesta og versta
rigningarsumar á Suðurlandi. Aldrei hefi
ég kynnzt nokkru heimili innan lands eða
utan, sem hefir verið jafn ágætt og Höfða-
heimilið. Þar má segja, að væri flest það
samankomið, sem eitt heimili má prýða,
en þó einkum sá velvilji og félagsandi,
sem ríkti og húsbændurnir gáfu „tóninn“
um.
Útgerð ráku Höfðabræður úti á Látrum.
Einu sinni kallaði Þórður bóndi til mín á
engið árla dags og spurði mig, hvort ég vildi
Kaupfélag Vopnfirðínga,
Vopnafirðí
Selnr • 1
allar vehjulegar nauðsynjavörur og' anuast sölu á flestum tegundnm inn>
lentlra afurða.
Starfrækir
slátnrhús, frystilnis, lifrarbræðsln,.bílaútgerð og' skipaafgreiðslu.
ÞiiUhutn félaf/stnönnutn otf öðrutn ritfshipíatnönntitu viðshiptin ot/ r/ott sant-
Starf á árinu og óshutn þeim allru heilla á hotnandi ári.
&