Tíminn - 04.04.1992, Side 20

20 Tíminn
Laugardagur4. apríl 1992
HVAÐ
FENQU
ÞAU I
FERM-
INGAR-
GJÖF?
Tíminn ræðir við fólk
fermt 1914,1921 og 1924
Nú fara fermingar í hönd og fjöldi barna er að búa sig
undir fyrstu altarisgönguna. I tengslum við fermingar
nú á dögum er oft rætt um að tilstandið sé orðið of
mikið, gjafírnar of veglegar, veislurnar stórar og kröf-
ur tískunnar strangar. Þegar feður og mæður barn-
anna fermdust var viðhöfnin minni — hvað þá þegar
afar þeirra og ömmur voru fermd. Við fórum á stúfana
og hittum fjóra eldri einstaklinga að máli á Droplaug-
arstöðum við Snorrabraut. Tvö voru fermd 1914, en
hin 1921 og 1924. Hvernig voru fermingarveislurnar
þá og hvaða fermingargjafir fengu þau? Svörin fylgja
hér með.
„Fékk íleppa og
eltiskinnsskó“
— segir Kristján Lýðsson, fermdur í Stykkishólmi 1924
„Ég fermdist í Stykkishólmskirkju
1924, en ég átti þá heima í Ögri í
Stykkishólmshreppi," segir Kristján
Lýðsson, fyrrum sundlaugastarf-
maður, fæddur 1911, einn sjö systk-
ina. „Presturinn var Óskar Lárusson
frá Sjónarhóli á Vatnsleysuströnd.
Ekki man ég hve mörg við ferming-
arsystkinin vorum, en það var víst
þó nokkur hópur. Við vorum látin
Íæra kverið og Biblíusögurnar með-
an á undirbúningnum stóð. Mér er
ekki eitt minnisstæðara öðru frem-
ur úr þeim fræðum, en man að
presturinn lagði ríkt á við okkur að
snerta ekki tóbak eða áfengi. Samt
þótti honum gott í staupinu sjálf-
um. Hann sagði að reykingamenn
fengju þykkildi á vörina, sem yrði
svo að krabbameini. Einhvern veg-
inn man ég þetta helst frá ferming-
arfræðslunni.
Gjafirnar sem ég fékk man ég vel.
Ég fékk eltiskinnsskó, hvítbryddaða
og ákaflega fallega, og auk þess
leppa í skóna. Fermingarveislan mín
var sú að mamma mín bar fram kaffi
og eitthvað af kökum.
Mér líst ekkert á þetta tilstand í
kring um fermingarnar núna. Nú er
fólk farið að gefa svo stórar gjafir og
tekur stundum lán til þess að borga
Kristján Lýðsson: „Líst ekkert á þetta tilstand í kringum fermingarnar þær. Ég held þrátt fyrir allt að þetta
núna.“ (Ttmamynd Ámi Bjama). hafi verið betra í gamla daga, þótt
kjörin væru þá þrengri."
VEFMPOKAR
o fomindir
c«>3 tegundir
2SSS&
........ 19 980-

kr: 5.990-
•90-*
ðurkr
*Staögreitt
vrsA
SKATABUÐIN
SNOHRABRAUT 60. SÍM112045 - 624145
Raögreiðslur
Póstsendum
samdægurs
VANDAÐAR 0G NYTSAMAR
FERMINGARGJAFIR
Bótólfur Sveinsson: „Ekki man ég eftir neinni fermingarveislu. “
(Tímamynd Árni Bjarna)
„Man eftir brakinu í
fermingarskónum"
—segir Bótólfur Sveinsson, fermdur í Þingeyrarkirkju 1914
„Ég er fæddur þann 17. júní alda-
mótaárið og var fermdur í Þingeyr-
arkirkju árið 1914,“ segir Bótólfur
Sveinsson, fyrrum bifreiðarstjóri.
„Ég er þó ekki fæddur í Dýrafirði
heldur á Gautastöðum í Hörðudal.
Þaðan flutti fjölskyldan í Kaldrana-
nes og þá í Reykjafjörö á Ströndum.
Við vorum í Reykjafirði er faðir
minn lést, en ég var þá ellefu ára.
Eftir það lá leiðin skjótlega til Þing-
eyrar.
Við vorum átta systkinin og varð að
koma þeim sex elstu fyrir hér og þar.
Við yngstu bræðumir tveir fylgdum
móður okkar, sem vann fyrir okkur
með fiskvinnu. Ég sat yfir ám á
sumrin í Dýrafirði, bæði í Haukadal
og á Brekku — ég hafði setið yfir áð-
ur í Ámesi á Ströndum, svo ég var
þessu vanur. Á þessum ámm var enn
fært frá.
Presturinn sem fermdi mig hét
Þórður, en ekki man ég eftir miklu
frá fermingamndirbúningnum nú.
Þó minnir mig að presturinn hafi
búið á Söndum. Við vomm fá sem
fermdumst þama í kirkjunni þetta
skipti. Ég fékk eitthvað af fötum í
fermingargjöf og skó og ég man sér-
staklega eftir þeim. Að þeim var
mikill fengur og enn get ég heyrt
hvemig brakaði í þeim á kirkjugólf-
inu. Ekki man ég eftir neinni ferm-
ingarveislu.
Daginn eftir ferminguna fór ég suð-
ur til Arnarfjarðar í ver. Þar var mik-
ið útræði, gert út frá flestum bæj-
um, en afli var lítill. Ég var á báti frá
Hringsdal. Það sem ég fékk til hlutar
fór auðvitað til heimilisins.
Hvemig líst mér á fermingarsiðina
núna? Eg er boðinn í fermingar-
veislu hjá bamabarni mínu á sunn-
daginn kemur. Það verður nú líklega
nokkuð ólíkt því sem var er ég gekk
innar 1914.“