Tíminn - 26.06.1993, Blaðsíða 21

Tíminn - 26.06.1993, Blaðsíða 21
Laugardagur 26. júní 1993 Tfminn 21 Eitruð endalok Richard Lyon. 34 ára landslagsarkitekt sem sá aöeins eina leiö til aö halda for- ræöi yfir dætrum sínum. Nancy Dillard Lyon lifði innihaldsríku lífi. Hún var ung, menntuð kona á uppleið, starfaði hjá fjárfestingafyrirtæki í Dallas, gift og móðir tveggja barna. Hún bjó við auð og velgengni í hvívetna en miðviku- dagsmorguninn 9. janú- ar 1991, lauk lífsveisl- unni. Dagurínn hófst með því að Nancy vaknaði með heiftarlega magaverki og uppköst Maðurinn hennar Ri- chard Lyon, 34 ára landslagsarkitekt, hafði komið að henni fársjúkri og fór með hana á sjúkrahús sfðar um dag- inn. Áður hafði hann samband við Iækni sem fannst einkennin benda til að um venjulega flensu væri að ræða. Það var hins vegar ljóst eftir að Nancy var flutt á sjúkrahúsið að ekki væri um neina venjulega flensu að ræða. Hún var brátt sett á gjörgæslu og greind með alvarleg einkenni ein- hvers konar eitrunar. Þrátt fyrir að allt væri gert til að lækna Nancy, dró stöðugt af henni og 14. janúar, fimm dögum eftir inn- lögnina, lést Nancy Lyon í höndun- um á ráðþrota hjúkrunarfólkinu. Dauði hennar var ráðgáta þar sem hún hafði verið í mjög góðu líkam- legu ástandi og hafði varla kennt sér nokkurs meins fyrr. Nancy hafði nýlega hætt störfum tímabundið, þar sem hún vildi gefa ungum bömum sínum meiri tíma. Það var dæmigerð ákvörðun fyrir Nancy sem fómaði sér iðulega í ann- arra þágu enda sögðu vinir hennar að þrátt fyrir glæstan feril í starfi hefði Nancy fyrst og fremst hugsað um þá sem henni stóðu næstir. Fjölmiðlar fluttu fregnir af andláti hennar þar sem því var lýst að Nancy hefði látist af ókunnum orsökum. Á sama tíma vom nokkrir vinir hennar og ættingjar í stöðugum tengslum við lögregluna og viðmðu gmnsemd- ir sínar um að e.Lv. hefði einhver óhreint mjöl í pokahominu. Samkvæmt sumum vina hennar, vom allnokkrar líkur á að eitrað hefði verið fyrir Nancy. Sagt var að hún hefði fengið svipuð líkamseinkenni 5 mánuðum áður, nema vægari. Upp úr því hafði Nancy sjálf rætt við nokkra vini sína um að einhver reyndi að eitra fyrir sér. Sögurnar Fyrsti læknirinn sem annaðist Nancy hafði átt við hana stutt spjall áður en hún varð það mikið veik að hún gat ekki lengur talað. Nancy hafði stunið upp með erfiðsmunum að í september 1990 hefði einhver sent henni nafnlausa gjöf, flösku af gæðavíni, og eftir að hún hafði dmkkið eitt glas varð hún alvarlega veik. Þá hafði hún skömmu áður far- ið í bfó með manni sfnum og hann keypt handa henni gosdrykk. Þegar hún hugðist súpa á, sá hún að hvítt duft flaut ofan á drykknum. Maður- inn hennar hvatti hana samt til að drekka, sagði þetta vera froðu, og eft- ir að drykknum lauk fann hún fyrir sviða f maga og kastaði nokkrum sinnum upp eftir að heim var komið. Þá sagði Nancy lækninum einnig að maðurinn hennar hefði daglega fylgst með að hún tæki pillur sem hann sagði vera vítamín, en hún hafði aldrei séð umbúðir lyfjanna og leið ekki vel eftir inntökuna. Fleira hafði Nancy ekki getað sagt en lögreglunni þótti upplýsingamar at- hyglisverðar. Haft var samband við bamapíu þeirra hjóna sem eðli máls- ins samkvæmt hafði verið mikið á heimili Lyon hjónanna áður en Nancy hætti störfiim. Þegar lögregl- an spurði bamapíuna hvort hún hefði orðið vör við eitthvað grunsamlegL kom hún ekki að tómum kofunum. Bamfóstran staðfesti sögu Nancyar og sagðist hafii séð torkennileg lyfia- box og hvítt efni sem hún gat samt ekki skilgreint í fómm Richards, eig- inmanns Nancyar. Krufningin Úrskurður krufningar sannaði svo ekki varð um villst að Nancy Lyon hafði ekki látist af eðlilegum orsök- um. Það hafði verið eitrað fyrir henni. Dánarorsök var svæsin arsenikeitrun sem gat ekki verið af hennar eigin völdum. Hún var með rúmlega hunndraðfalt arsenikmagn í blóðinu, miðað við eðlileg mörk þegar hún lést. Prófanir sýndu að banvænt magn var að finna í nýrum og lifúr auk þess sem neglur og hár bám þess merki að hún hefði innbyrt stóra skammta af arseniki. Þá kom í ljós að það var tvöfalt meira arsenik í blóði hennar við innlögn en eftir dauða hennar. Það sannaði að mjög stómm skammti hafði með einhverjum hætti verið hleypt út í blóð hennar skömmu áður en hún lagðist inn. Rannsóknir á hári og nöglum sýndu að hún hafði um alllanga hríð, fyrir stóra skammtinn, fengið smá- skammta af arseniki. Þar sem nú vom auknar líkur á að Nancy hefði verið myrt, hófst formleg rannsókn og maðurinn hennar lá undir sterkustum gran. Það varð ekki til að minnka gmnsemdir lögreglu- manna að í ljós kom að samband Ly- on hjónanna hafði farið versnandi á síðustu misserum. Þau höfðu skilið að borði og sæng um tíma, árið áður, en tóku aftur upp samvistir. Ýmislegt benti til að Richard hefði átt hjákonu og sennilega vissi kona hans af því. En mikilvægast við rannsókn málsins var að afrit af reikningum fundust í lyfiarannsóknarstofu í grenndinni og vom þau stíluð á Richard Lyon. Á síð- ustu átta mánuðum hafði hann keypt arsenik og átta önnur eitureftii í fljót- andi formi. Engar sannanir Richard hélt áfram að búa hjá dætr- um sínum í sömu íbúð og áður. Mán- uði eftir dauða Nancyar sagði hann vinum sínum að hann væri að fara til Mexíkó og kom bömunum fyrir hjá ættingjum á meðan. Hann sagðist vera að fara í veiðiferð með vinnufé- laga sínum. Lögreglan komst hins vegar að því að ferðafélagi hans var ung kona, Ester Walker. Rannsóknar- menn lögreglunnar höfðu komist að því að Ester þessi var hjákona Ri- chards. Er Richard sneri til baka fannst Mi- les Ortega lögreglufulltrúa í fyrsta skipti tímabært að yfirheyra Richard. Ýmis gögn höfðu hlaðist upp og nú var hægt að færa rök fyrir tilgangi morðsins, þar sem eiginmaðurinn hafði verið henni ótrúr. Richard Lyon var ískaldur og yfir- vegaður og svaraði spumingum lög- reglunnar án þess að sýna nokkur svipbrigði. Er hann var spurður hvort hann hefði keypt einhver lyf, neitaði hann. Ortega gekk á lagið og sagðist hafa heimildir fyrir öðm en Richard glotti og sagði einungis: „Sannaðu það. Og þótt ég hefði einhver lyf keypt, þá bendir það ekki til þess að ég hafi drepið einhvem, eða hvað?“ Ortega vissi að þetta var rétt, lög- regluna vantaði vitni eða framburð einhvers sem tengdist málinu náið, til að hægt væri að sakfella hinn sjálf- umglaða Richard. Morðmál sem þessi er oft erfiðara að upplýsa en þau sem bein morðvopn koma til sögu, s.s. hnífar eða byssur og auk þess er ekki alltaf ljóst hvenær um sjálfsmorð er að ræða. í þessu máli þótti hins vegar sannað að ein- hver hefði banað hinni látnu því ar- senikeitmn veldur hægum og mjög kvalafullum dauðdaga og fæstum dettur f hug að binda endi á líf sitt með þeim hætti. Moldviöri Það kom Ortega og mönnum hans í opna skjöldu þegar Richard hélt blaðamannafund eftir heimsókn lög- reglunnar og útskýrði fyrir fiölmiðl- um að hann væri gmnaður um morð og rægður af lögreglunni án þess að honum hefði birst nein ákæra. Enda sagði Richard að ekki væri hægt að ákæra hann um neitt þar sem sann- anir væm engar. Hann sagðist vera saklaus af dauða konu sinnar, hann hefði aldrei eitrað fyrir henni og hann væri miður sín ef réttarkerfi Bandaríkjanna hygðist byggja á get- gátum. Mánuður leið og enn var ekki búið að ákæra Richard. Þá lét lögmaður hans aðra sprengju falla er hann lýsti því yfir að dauðsfall Nancyar væri þriðja dularfulla dauðsfallið á spítal- anum á einu ári. Með þessu snerist almenningur í ríkari mæli en áður á sveif með „hinum syrgjandi og niður- lægða eiginmanni" eins og birtist í tímariti og m.a.s. dagblöð tóku við sér og slógu upp fyrirsögnum á borð við: „Eiginmaðurinn sennilega sýkn saka“. Iblsmenn sjúkrahússins umrædda lentu í nokkmm erfiðleikum út af þessu máli en fljótlega þótti sýnt að ásakanimar væm byggðar á sandi. Tilgangur Richards og lögmanns hans var fyrst og fremst að þyrla upp moldviðri sem hlyti að verða hinum gmnaða til hagsbóta, þar sem tíminn vann með honum. Kaldhæöni örlaganna Það var kaldhæðni örlaganna að konan sem kom lögreglunni til hjálp- ar var sama konan og óbeint hafði orðið til þess að Nancy var myrt. Sím- inn hringdi hjá Ortega kvöld eitt þeg- ar þrír mánuðir höfðu liðið frá morð- inu og honum fannst sem málið væri komið í hnút. Kærasta Richards, Est- er Walker, sagðist vilja koma til hans og gefa skýrslu. Framburður hennar var allt sem Ortega þurfti. Hún hafði kynnst Richard er þau unnu saman að útivistarsvæði fyrir Dallas, einu og hálfu ári áður. Með þeim tókust strax náin kynni og seinna varð þeim ljóst að þau væm ástfangin. Þau höfðu hist reglulega á laun en Richard hafði átt í erfiðleik- um með að gera upp á milli hennar og bamanna sinna. Hann var löngu afhuga Nancy en vildi ekki skilja við bömin sín, og þar sem allar líkur vom á að Nancy yrði dæmdur for- ráðaréttur yfir stúlkunum tveimur ef til skilnaðar kæmi, fór hann að und- irbúa dauða hennar. Ester var skelf- ingu lostin yfir ráðabragginu en Ri- chard lagði ríka áherslu á að um kvalalausan dauða yrði að ræða og framtíð þeirra yrði björL Fullkomiö morö? Blinduð af tilfinningum og trú á komandi tíma, hafði hún þagað yfir þessari vitneskju sinni mánuðum saman en nú gat hún það ekki lengur. Siðferðiskennd hennar var sterkari en svo. Þá var hún farin að óttast Ri- chard í síðustu tíð þar sem hann virt- ist vera haldinn einhvers konar mik- ilmennskubrjálæði í kjölfarið á „hinu fullkomna morði," eins og hann orð- aði það. Hann hafði sagt henni að réttarkeríi Bandaríkjanna væri gata- sigti, ekkert mál væri að taka lögin í sínar hendur, hann hefði einmitt sannað það með útsjónasemi sinni. Ester var heitið friðhelgi þótt við- brögð hennar í tíma hefðu e.Lv. bjargað lífi Nancyar en vitnisburður hennar leiddi til ótvíræðrar handtöku Richards þar sem hann var ákærður um fyrstu gráðu morð. Sönnunargögn hlóðust upp og fyrir rétti gat ekkert bjargað Richard. Hann viðurkenndi hins vegar aldrei sekt sfna. Það ríkti kalt stríð á milli hans og Ester þegar hún var leidd í vitnastúku. Sakbomingurinn hafði ekki af henni augun og um tíma virt- ist sem honum tækist að yfirbuga hana andlega en Ester stóðst prófið og endurtók það fyrir rétti sem hún hafði skýrt Órtega lögreglufúlltrúa frá. Eftir fremur stutt réttarhöld var Richard fúndinn sekur um morð af yfirlögðu ráði og mun hann réttilega eyða ævikvöldinu innan fengelsis- múranna.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.