Réttur - 01.02.1942, Qupperneq 40

við skort, nái nokkru sinni fullum. andlegum og lík-
amlegum þroska.
Það viröist- einnig vera augljóst mál, hve óholl
áhrif það hefur á börn og unglinga að veröa að
fara á mis við föt, leikföng og skemmtanir, sem
sem þau sjá jafnaldra sína veita sér í ríkum mæli.
Slíkt kveikir hjá þeim óslökkvandi löngim til þess að
öðlast þessi gæði — hvað sem það kostar.
Sigurður Magnússon, kennari, sem haft hefur
með höndum rannsókn á afbrotum unglinga í
Reykjavík, segir svo um áhrif atvinnuleysisins í
skýrslu sinni til fræðslumálastjórnarinnar í árslok
1939 (bls. 30):
„Mikill hluti 14—16 og jafnvel 18 ára unglinga hér
í bæ verður herfang atvinnuleysisins, þegar barna-
skólunum sleppir. Enda þótt atvinnulausir unglingar
steli sjaldnast nauðsynjum eða fé til áð kaupa sér
nauðsynjar fyrir, afsannar það ekkert um hin óhollu
áhrif atvinnuleysisins. Langvarandi atvinnuleysi og
vonleysi um örugga framtíð drepur trúna á samfé-
lagið og ýtir atvinnuleysingjanum út á hinn hála
ís freistinganna. Þáð gefur honum tíma til að flækj-
ast í hópi misjafnra félaga og sviptir hann því að-
haldi, sem unglingum er nauðsynlegt á hinu villu-
gjarna tfmabili kynþroskans. Þegar unglingurinn er
flúinn frá heimilinu, leitar hann, hælis meðal jafn-
aldra á götunni, ’ atvinnuleysingjanna, þjáningar-
bræðra sinna, eða annarra, sem hafa svipaöar til-
hneigingar og hann. Svo slangrar hópurinn inn á
„billirdana“, skoðar freistandi auglýsingar kvik-
myndahúsanna og ranglar úti seint á kvöldin. Um-
ræðuefnið verða kvikmyndir, dansleikir og afbrota-
mál. Smám saman kemst hópurinn upp á lag með
að komast yfir peninga til að veita sér skemmtanir.
Peningar eru herjaðir út úr aðstandendum og betl-
aðir af félögum. Smám saman sljóvgast siðferðis-
40