Réttur - 01.01.1948, Síða 26

26
RÉTTUR
Ekki nægja þeim falsaðar staðreyndir. Ekki nægja þeim
ótíndar lygasögur. Um slíka er lítil von, nema áróðurinn sé
„eindæma spennandi og sýni frábærilega þekkingu, reynslu
og mannvit". Hann verður með öðrum orðum að vera lista-
verk.
Til þess að komast í tölu „stóru spámannanna" af auð-
valdsins náð, verða menn að hafa tvennskonar verðleika til
að bera:
1) vera viðurkenndir snillingar;
2) vera hugsjónalegir liðhlaupar.
Þeir þurfa að hafa verið blóðrauðir bolsar, sem hafa „frels-
azt“ — ekki þó þannig, að þeir afneiti öllum „sósíalisma“,
heldur hafi snúið baki við Rússum og þeirra „leiguþýjum",
kommúnistunum. Vilji menn ekki taka hina járnskörpu
sjón Valtýs trúanlega, þá geta þeir þó andskotann ekki rengt
heimsfræga snillinga, sem hafa sjálfir verið kommúnistar og
dvalið fyrir austan járntjaldið, jafnvel í sjálfri Moskvu,
kannske meira að segja í tvö ár. Hvað þurfum vér þá frekar
vitnanna við?
Og spámennirnir skrifa heil rit, bók eftir bók, um hið
djöfullega glæpahyski, sem þeir eitt sinn áttu sálufélag við,
og um Rússland, ríki bófanna og þrælanna, þar sem búið er
að skjóta alla liina sönnu sósíalista og byltingamenn fyrir
lifandi löngu.
Auðvaldsheimurinn hefur eignazt nokkra slíka stóra spá-
menn síðan styrjöldinni lauk. Frægastur þeirra allra er
Arthur Köstler, sem kunnur er og af mörgum dáður einnig
hér á íslandi. Eftir hann kom hér út bók á síðastliðnu ári,
„Myrkur urn miðjan dag“, í íslenzkri þýðingu Jóns veður-
fræðings Eyþórssonar. Um hana skrifaði Kristmann Guð-
mundsson skákl ritdóm í Morgunblaðið, þar sem meðal
annars stóðu þessi athyglisverðu orð:
„Hvað svo sem sannleiksgildi* þessara uppljóstrana líður,
Allar leturbreytingar í tilvitnunum þessarar ritgerðar eru mínar. Höf.