Réttur - 01.01.1948, Blaðsíða 53

RÉTTUR
53
ensku og annarra þjóða fjármagni inn í Þýzkaland, sérstak-
lega í þýzka þungaiðnaðinn. Til að ná þessu marki var stofn-
aður sérstakur félagsskapur, — (Continental and Industrial
Trust) — að tilhlutun bankans í London.
í London voru nú gerð mikil verzlunarviðskipti. Þýzka-
land fékk bæði erlent fé og aðra aðstoð, svo að það gat keypt
gnægðir af nauðsynlegustu hráefnum. Mest gekk til hins
þekkta stálhrings (Vereinigte Stahhverke A.G.), er stofnaður
hafði verið af Stinnes, Thyssen, Vögler, Poensgen og sam-
starfsmönnum þeirra. Þessi liringur var frumkvöðull og
aðalkraftur þýzku heimsvaldastefnunnar, nánasti bandamað-
ur Hitlers og nazismans. Með enskum pundum og amerísk-
uin dollurum styrkti nú Schröderættin í London vald þessa
hrings.
Þegar Schacht hafði komið fjármálakerfi þýzka ríkisins á
fastan grundvöll 1926, hjálpaði Schröderbankinn í London
til að útvega stálhringum bæði gjaldeyrislán og aðra að-
stoð erlendis. Enn fremur varð hann umboðsmaður hrings-
ins í London og erindreki í öllu, er að fjármálum laut.
Það er næsta eftirtektarvert, að á þennan hátt styrkti
Schröderættin í London hina stríðsæstu fasistaklíku iðnaðar-
kónganna í Ruhr, þá klíkuna, sem heimtaði að þýzki stór-
iðnaðurinn byggi sig undir lireint þjóðernislegt stríð til að
ná einokunaryfirráðum yfir kola- og járnframleiðslu Evrópu.
Þetta var í mótsetningu við stefnu hinna frjálslyndari
kaþólsku afla, Otto Wolff, — Deutsche Bank o. fl., er hugðu
á þýzk-franska samvinnu um hagnýtingu kolanámanna í
Rulir og járnnámanna í Lothringen. Þeir sem muna eftir
Ruhr-stríðinu 1923, J>egar franska stjórnin lét hernema
Ruhrhéraðið, ættu einnig að muna, að þá voru örlög þýzka
þungaiðnaðarins og hinnar ungu þýzku heimsvaldastefnu
slungin úr einum og sama þræði.
Þá var það Frakkland undir stjórn Poincaré, sem ætlaði
að gleypa hinn Jrýzka þungaiðnað og stofna í þeim tilgangi
þýzk-franskan félagsskap. Og í Ruhr fyrirfundust þýzkir