Réttur


Réttur - 01.01.1948, Blaðsíða 37

Réttur - 01.01.1948, Blaðsíða 37
RÉTTUR 37 er reknir í anda hernaðareinræðis. Milljónir manna eru í fangabúðum, „þar sem þeir deyja eins og flugur, eru barðir eins og hundar, verða að vinna eins og þrælar." Jafnvel fóstureyðingar eru bannaðar. Og þannig utan enda. Til marks urn þann sjúklega haturshug, sem liggur að baki öllum þessum ákærum, má benda á eitt ljóst dæmi. Överland segir á einum stað: „í menningarþjóðfélagi geta menn venjulega komizt hjá dauðahegningu. í sósíalísku þjóðfélagi á hún ekki heima.“ Síðan fordæmir hann ráð- stjórnina út frá þeirri forsendu, að 1935 hafi hún fært ald- urstakmark dauðarefsingar allt niður í 12 ár. Hann vitnar bæði í Arthur Köstler og Max Eastman þessu til sönnunar. Sannleikurinn í málinu er sá, að árið 1935 var hinn almenni refsialdur, sem í Noregi er miðaður við 14 ára aldur, færður úr 16 niður í 12 ár í Rússlandi í nokkrum tilteknum málum. Aldurslágmark dauðarefsingar var eftir sem áður 18 ár, þar til hún var afnumin með öllu snemma árs 1947. En þegar svo ráðstjórnin er búin að afnema dauðarefs- inguna af nýju, fagnar hann því ekki sem menningarlegum sigri sósíalísks þjóðfélags, eins og fyrrnefnd ályktun hans gefur tilefni til að ætla. Þess í stað segir hann: „Nú er dauða- hegning á ný afnumin. Lagaákvceðin í því efni hafa reynzt óþörf. Það er hœgt að gera út af við menn án þess að viðhafa nokkrar serimoniur." Þetta er nú hugarfar, sem segir sex! En enda þótt „rökvísi“ Överlands sé þannig oftast reist á fölsuðum forsendum og blindu hatri, ber hún yfirleitt ekki blæ þess að vera vísvitandi blekking svindlarans, heldur lík- ist öllu fremur neyðarópi sökkvandi manns. Málflutningur hans er síður en svo eingöngu þetta venjulega auðvalds- kjaftæði, sem búið er að drepa alla Rússa hvað eftir annað úr hungri. Hann skírskotar þvert á móti af allri sinni ríku ástríðu til þeirra mannlegra eiginleika, sem sterkast eru mótaðir af hinum útskúfuðu hugsjónum borgarastéttarinn- ar. Hann talar í nafni lýðræðisins. Hann talar í nafni frels- isins. Og fyrst og síðast talar hann í nafni sannleikans. Það
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.