Réttur - 01.01.1964, Blaðsíða 4

Hin gömlu kynni
„Endurminningin merlar æ
í mána silfri hvaS, sem var,
yfir hiS liSna bregSnr blæ
blikandi fjarlægSar,
gleSina jafnar, sefar sorg:
svipþyrping
sækir þing
í sinnis bljóSri borg.“
Grímur Thomsen.
Það var á Akureyri árið 1926.
Við vorum að byrja að gefa út „Rétt“ undir minni ritstjórn.
Fyrsta heftið var að koma út um haustið — seint.
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi hafði látið mig hafa eitt feg-
ursta af nýju kvæðunum sínum til að birta þar.
Upphafskvæði hins nýja „Réttar“ varð „Hrærekur konungur í
Kálfskinni“. Það átti allt sína sögu.
Með okkur Davíð hafði tekizt innileg vinátta 1924—5. Davíð var
þá (1925) þrítugur, ég 23 ára. Davíð var átrúnaðargoð okkar unga
fólksins, hinn frjálsi, djarfi boðberi alls þess, sem hét að varpa af
sér okinu. Hann var holdi klæddur uppreisnarhugurinn gegn öllum
broddborgaraskapnum — og af honum var mikið á Akureyri. Og
góðborgararnir hneyksluðust á honum og dáðu hann, öfunduðu
hann og óttuðust hann. Eg hafði verið formaður Stúdentafélagsins
eitt af þessum árum. Á ágætu þorrablóti þess félags þá, las Davíð í
fyrsta sinn „Hallfreð vandræðaskáld“. Það var í litla salnum uppi
í Góðtemplarahúsinu. Eg gleymi aldrei þeirri stundu.