Réttur - 01.03.1939, Qupperneq 10

sönnunar. Framleiðslan er í flestum tilfellum í svo á-
kaflega smáum stíl, að óhugsandi er, að hún geti orðið
jafn árangursrík og þar sem hægt er að koma stór-
rekstrinum við. En þeir, sem hafa viljað fá þennan
iðnað inn í landið, hafa bent á, að með aukinni verk-
þekkingu, æfingu og reynslu muni framleiðslukostnað-
urinn lækka og verð vörunnar sömuleiðis. Og hafa þeir
nokkuð til síns máls.
Hvaða áhrif hefir þessi innlendi iðnaður á lífskjör al-
þýðunnar? Er ekki auðséð að hann hefir góð áhrif á
þau, einkum þegar þess er gætt, að hann dregur úr at-
vinnuleysinu?
Ég mun leitast við að greina þessi atriði nokkuð nán-
ar og tek dæmi til skýringar.
Iíugsum okkur að framleiðslan á ákveðinni vöruteg-
und flytjist inn í landið, en að varan sé dýrari innan
lands en jafngóð erlend. Gerum ráð fyrir því að verð-
munurinn nemi t. d. helming, þ. e. a. s. að þessi vara
sé helmingi dýrari í heildsölu, en erlenda varan komin í
höfn á íslandi.
Það er auðséð, að kaupmáttur launa verkalýðsins (og
kaupgeta allra landsmanna) hefir minnkað um helming
með tilliti til þessarar vörutegundar — og aðeins með
tilliti til þessarar einu vörutegundar. Launalækkunin,
sem þessi vörutegund þannig orsakar, er ekki mikil, en
getur þó numið nokkrum hundraðshlutum, ef um þýð-
ingarmikla vörutegund er að ræða.
Sé nú framleiðslan á hverri vörutegundinni af ann-
arri flutt inn í landið undir svipuðum skilyrðum, þá er
augljóst að kaupmáttur launa verkalýðsins hlýtur að
minnka, lífskjör hans að versna — og allrar alþýðu.
Verðlagið stígur og áhrifin því svipuð og við raunveru-
lega gengislækkun. Verði því nægjanlega mikið gert að
því að koma upp tollvernduðum innlendum neyzluvöru-
iðnaði með erlendum hráefnum, þá hefir það í för með
sér að lífskjör alþýðunnar versna til muna. Er alþýðan
10