Réttur - 01.03.1939, Síða 27

Fljótt á litið virðist mega lýsa hlutleysisstefnunni
þannig: Sérhvert land má verjast árásarríkj unum eft-
ir vilja og getu, oss kemur það ekki við, vér munum
verzla jafnt við friðrofana og þá, sem fyrir árás verða.
1 raun og veru ýtir hlutleysisstefnan undir árásir, glæð-
ir stríðslogana og stuðlar að útbreiðslu stríðs allt tii
heimsstyrjaldar. I hlutleysisstefnunni kemur fram við-
leitni og ósk um að verða árásarríkjunum ekki til tafar
í myrkraverkum þeirra, til dæmis að meina ekki Japan
að fara í stríð við Kína, og enn síður — stríð við Sovét-
ríkin, og meina ekki Þýzkalandi að flækja sig í Evrópu-
málunum og fara í stríð við Sovétríkin, láta styrjaldar-
aðila sökkva dýpra og dýpra í styrjaldarfenið, egna þá
frá tjaldabaki til að veikja og skaða hvor annan og
koma fram á sviðið óþreyttur, þegar þau eru orðin ör-
magna, og skakka leikinn, auðvitað „í nafni friðarins“,
en ráða friðarkostum sjálfur.
Kostnaðarlítið og sniðugt!
Tökum Japan til dæmis. Fyrir árás Japana á Norð-
ur-Kína skrifuðu ensk og frönsk borgarablöð sí og æ
um veikleika Kínaveldis, að Kínverjar gætu ekkert við-
nám veitt og Japan gæti lagt Kína undir sig á tveimur
til þremur mánuðum. Svo biðu stjórnmálamenn Evrópu
og Ameríku átekta. Og þegar Japanir efldu styrjöldina,
var Sjanghaj, hjarta útlenda auðmagnsins í Kína, af-
hent þeim; þá Kanton, miðstöð brezku verzlunarinnar
í Suður-Kína, þá Ilajnan og þeim leyft að umkringja
Hong-Kong. Þetta líkist óneitanlega örvun til árásar-
ríkjanna, — látum þau flækja sig sem fastast í styrj-
öld, við bíðum og sjáum hvað setur!
Eða tökum Þýzkaland til dæmis. Þýzkalandi var af-
hent Austurríki, þrátt fyrir skuldbindingar um verndun
sjálfstæðis Austurríkis. Súdetahéruðin voru afhent og
Tékkóslóvakía skilin eftir varnarlaus, þó að með því
væru rofnar allar skuldbindingar og samningar að engu
hafðir. Þá var tekið til með bollaleggingar um „veik-
leika rússneska hersins“, „rússneski loftherinn væri í
27