Réttur - 01.03.1939, Qupperneq 40

þeir stjórna þessum félögum. — Völdiri yfir sálum
þeirra hafa menningar- og siðgæðishugsjónir þjóðar-
innar, sem verið hefir hennar andlega líf undanfarnar
hörmungaraldir, þegar engin leið virtist til þess að þjóð-
in gæti barist áfram til sæmilegra lífskjara, — jafn-
réttistilfinningin, sem ræktuð hefir verið í brjóstum
íslenzkrar alþýðu í gegnum basl hennar og samhjálp
kynslóð fram af kynslóð, — þráin til að mega brjóta
heilann um tilveruna, mynda sér skoðun um hana án
ihlutunar annarra manna, — andúðin á kvöðum kirkju-
og konungsvalds, sú andúð kemur fram í brennandi ósk
um persónufrelsi einstaklingsins. Flokkadrættir og
Iklíkubarátta lagði sjálfstæði landsins á fyrri öldum.
Þaðan er runnin óbeitin á flokkabaráttu nútímans, þráin
eftir lausnara, sem taki tillit til allra stétta, sé yfir þær
hafinn og greiði úr vandamálum þjóðfélagsins á þann
hátt, að ei sé hlutur eins fyrir borð borinn, þegar annars
er réttur. I brjóstum alþýðunnar er ódrepandi lotning
fyrir heiðarleik og sanngirni, og í hvert skipti sem sér-
gæði og hlutdrægni koma fram í opinberum ráðstöf-
unum, mætir það mótspyrnu í þúsundum brjósta, víðast
óvirkri andúð, en hjá hinum þróttmestu einnig í virkri
mótspyrnu í orðum og gerðum. Það er fleirum líkt farið
og Þorgeiri á Hæringsstöðum, þegar hann gerir grein
fyrir pólitískri afstöðu sinni, að lætur hann þess getið,
að hann telur Framsókn fara illa með embættaveiting-
ar og honum finnst mikið til um misræmið milli þess,
sem stjórnarflokkarnir segja og gera. Það er virðing
íslenzku alþýðunnar fyrir orðheldni og heiðarleika. Stór
loforð og síðan svik, eru henni andstyggð, og það er af
neyð sprottið, ef hún rís ekki gegri því eða mótmælir.
En þá komum við að þungamiðju málsins: Hvernig-
má það ske, að greindur og athugull alþýðumaður ,sem
ber í brjósti sér hugsjónir persónufrelsis og mannúðar,
heiðarleika og jafnréttis, skuli fyrst og fremst setja
traust sitt á Sjálfstæðisflokkinn, flokk heilsala, stór-
framleiðenda og braskai’a? Þetta er flokkurinn, er hann
40