Réttur - 01.03.1939, Síða 57

hét hann réttu nafni Alfonso Miguel de Cantos. Við hitt-
umst í Buenos Aires í listamannahópi. Þaðan fór hann
einmitt aftur heim til föðurlands síns til þess að brjóta
á bak aftur byltinguna og taka völd. Og honum heppn-
aðist það að minnsta kosti um skeið. Heppnaðist er
reyndar ekki alveg rétta orðið, leikurinn var blóðugur,
og við biðum daglega nýrra fregna í Buenos Aires. Og
svo.... það hlýtur að hafa komið eitthver babb í bát-
inn — hann klikkaði, ef svo mætti segja. Auk þess varð
hann fyrir árás, það var sprengja, ef ég man rétt. Séu
fregnirnar, sem ég hef fengið, réttar, er hann, sem
stendur, kominn til Buenos Aires aftur og kemur nú
fótum undir nýja hreyfingu. Hitt veit ég með vissu, að
hans tími mun koma. Hann var ófyrirleitinn, einbeittur
og harðvítugur, blóðugur til axla, gæti maður sagt.
Hann var laus við þessa evrópisku deiglu og tilslökun.
Mikill maður, hann. Honum mistókst í fyrsta skipti, en
honum tekst það næst. — Hann leit til myndarinnar og
svo jafnskjótt af henni á Josep Benedek. Þér virðist
h'kjast honum dálítið, bætti hann við, fjörlega. Yfir-
skeggið og hér, þessi hluti ennisins, og hann benti á
andlit Josep Benedeks. Hafið þér hug á myndinni, lauk
hann máli sínu, eins og það væri hver annar sjálfsagð-
ur hlutur.
Því miður, sagði Josep Benedek, það er að segja, mér
þætti mjög gaman, ef f járhagsástæður mínar . . . en ...
0, sagði listamaðurinn. Andartaks þögn, síðan: Fyrir
hvaða verð mynduð þér hafa hug á henni — snögglega
og talaði lágum rómi.
Því miður, sagði Josep Benedek aftur. Því miður, með
hliðsjón að hinu skrásetta verði myndi ég ekki dirfast
að bjóða yður neina upphæð, jafnvel þótt ég hefði efni
á að ...
O! sagði Baliant, o! sælir. Hann þokaði sér lítið eitt
frá. Svo varpaði hann hátt kveðju á einhvern, kastaði
„afsakið“ í átt til Josep Benedeks í hirðuleysi og snéri
sér að hinum nýkomna.
57