Réttur - 01.03.1939, Blaðsíða 79

inn, að eitthvað var á seiði, því að þau tóku að flytja
fregnir af harðstjórn Pólverja gegn hinu þýzka þjóð-
arbroti. Þetta var sami söngurinn og sunginn var áður
en Tékkóslóvakía var sundurlimuð. Hitler fékk Beck
ofursta, utanríkismálaráðhei'ra Póllands, á fund sinn,
krafðist innlimunar Danzig-borgar í Þýzkaland og
þriggja kílómetra breiðrar landræmu um pólska hliðið
til samgöngubóta milli Þýzkalands og A.-Prússlands.
Þessu boði var hafnað. Pólland leitaði á náðir Englands
og Frakklands og fékk loforð þessara ríkja um ábyrgð
á sjálfstæði sínu. Sömu loforð voru gefin Rúmeníu. —
Samtímis þessu tók England upp samninga við
Rússland um að ábyrgjast að sínu leyti landamæri Pól-
lands. í þessum samningum stendur enn, þegar þetta
er skrifað. Nú nýlega hefir England gert hernaðar-
bandalag við Tyrkland, til þess að tryggja stöðu sína
í Miðjarðarhafi.
Eftir innlimun Tékkóslóvakíu var orð eitt grafið upp
úr gleymskunni, sem bannfært hefir verið um nokk-
urt skeið: sameiginlegt öryggi. Aðeins Sovét-Rússland
dvaldi svo lengi í ríki draumóranna, að það þreyttist
aldrei á að endurtaka þetta orð, sem er eitt af því
fáa, sem enn lifir frá tímum Þjóðabandalagsins. Hin
vestrænu lýðræðisríki gerðu orð þetta burtrækt úr póli-
tískum orðaforða sínum. 1 stað þess kom orðið, „raun-
sæispólitík“. Ástandið í Evrópu núna er kynborinn
niðji þessa ,,raunsæis“. Nú verður heimurinn að skapa
sér nýtt öryggisskipulag úr sprekum hins gamla sam-
eiginlega öryggis. Mönnum er farið að skiljast, að sam-
eiginlegt öryggi er eina vopnið, sem bítur á möndul
hins fasistíska ofbeldis. Og jafnvel þykkustu þverhaus-
ar borgarastéttarinnar eru að sannfærast um það, að
Rússland verður ekki útilokað frá þessu öryggissam-
bandi. Ástæðan er einfaldlega sú, að Vesturlönd fá ekki
sigrað fasistamöndulinn nema með hjálp Rússa. Til
þessa liggja bæði atvinnulegar og hernaðarlegar or-
isakir, sem ekki verður farið út í hér, en kastað er
79